WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
NAJWIĘKSZY DAR
W Chrystusie została objawiona prawda o relacji każdego człowieka z Bogiem. O niej właśnie odpowiada liturgia dzisiejszej niedzieli.Pierwsze czytanie wskazuje na źródło i cel mądrości, o której – w odniesieniu do Salomona możemy przeczytać w Pierwszej Księdze Królewskiej: „Mądrość Salomona przewyższała mądrość wszystkich ludzi Wschodu i mądrość Egipcjan” (1 Krl 5, 10). Mądrość jest darem Boga dla człowieka – nie tylko Salomona – by mógł odróżniać dobro od zła i w ten sposób wypełniać to, czego Bóg dla nas pragnie.
W drugim czytaniu św. Paweł ukazuje pięć działań Boga: poznał, przeznaczył, powołał, usprawiedliwił i obdarzył chwałą. Poznanie każdego człowieka przez Boga prowadzi do udzielenia mu kolejnych darów, o których wspomina Apostoł narodów, aż do udziału w chwale samego Boga. Możemy ją osiągnąć, podejmując trud poszukiwania tego, co najcenniejsze, jak wskazują nam na to dziś czytane ewangeliczne przypowieści. Są one przede wszystkim apelem Boga o dokonywanie właściwych wyborów wobec dóbr ziemskich, które są niczym w porównaniu z największym dobrem, jakie człowiek może otrzymać. Jesteśmy zatem wezwani nie tylko do odrzucenia tego, co nam nie służy w drodze do domu Ojca, ale również do pozostawienia tych dóbr, które na tej drodze mogłyby nas zatrzymać.
Dla chrześcijan nieocenionym skarbem na tej drodze jest Eucharystia. Wszystko jest jej podporządkowane, z niej promieniuje moc na wszystkie dziedziny życia zarówno wspólnoty Kościoła, jak i poszczególnych wierzących. Bez Boga bowiem nic nie jest ani święte, ani mocne. To Bóg jest tym, dzięki któremu otrzymujemy właściwe rozeznanie tego, co jest dobre, i uczymy się dobrze korzystać z rzeczy przemijających i nieustannie zabiegać o dobra wieczne (por. kolekta).
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Człowiek jako istota duchowa tęskni za darem duchowym. Nic innego nie jest w stanie zaspokoić najgłębszych aspiracji ludzkiego serca. Będąc stworzonym na obraz i podobieństwo Boga, nosi w sobie tęsknotę królestwa niebieskiego. Poznanie Boga następuje przez uchwycenie obrazu i podobieństwa, które nosi w sobie. Może się to dokonać tylko w „sercu mądrym i rozumnym” będącym darem Ducha Świętego.
PIERWSZE CZYTANIE (1 Krl 3, 5. 7-12)
Salomon prosi Boga o wypełnienie jego życia darem duchowym. „Serce mądre i rozumne” można jedynie otrzymać w darze. Nie jest to prośba o dar wysokiej inteligencji, ale o obecność Ducha Bożego w ludzkim sercu. Serce oświecone i namaszczone taką obecnością potrafi postrzegać rzeczywistość na sposób Boga i kształtować ją zgodnie z Jego wolą. Takie „mądre i rozumne serce” ma być przede wszystkim darem dla Jego ludu.
Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej
W Gibeonie Pan ukazał się Salomonowi w nocy, we śnie. Wtedy Bóg rzekł: «Proś o to, co mam ci dać».
A Salomon odrzekł: «O Panie, Boże mój, Ty ustanowiłeś królem Twego sługę w miejsce Dawida, mego ojca, a ja jestem bardzo młody i nie umiem rządzić. Ponadto Twój sługa jest pośród Twego ludu, który wybrałeś, ludu mnogiego, którego nie da się zliczyć ani też spisać z powodu jego mnóstwa. Racz więc dać Twemu słudze serce rozumne do sądzenia Twego ludu i rozróżniania dobra od zła, bo któż zdoła sądzić ten lud Twój tak liczny?».
Spodobało się Panu, że właśnie o to Salomon poprosił. Bóg więc mu powiedział: «Ponieważ poprosiłeś o to, a nie poprosiłeś dla siebie o długie życie ani też o bogactwa, i nie poprosiłeś o zgubę twoich nieprzyjaciół, ale prosiłeś dla siebie o umiejętność rozstrzygania spraw sądowych, oto spełniam twoje pragnienie i daję ci serce mądre i pojętne, takie, że podobnego tobie przed tobą nie było i po tobie nie będzie».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 119)
Słowo Boże wychwalane przez Psalmistę, staje się dla niego najpewniejszą drogą do poznania Boga. Wobec daru tego Słowa niczym jawią się „tysiące sztuk złota i srebra”. Kontakt i zażyłość ze Słowem Boga ma moc oświecającą i nauczającą. Dlatego właśnie życie duchowe człowieka nie może się obejść bez blasku i mądrości Bożego Słowa.
Refren: Jakże miłuję prawo Twoje, Panie.
Pan jest moim działem, *
przyrzekłem zachować słowa Twoje.
Prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze *
niż tysiąc sztuk złota i srebra. Ref.
Niech Twoja łaska będzie mi pociechą *
zgodnie z obietnicą, daną Twemu słudze.
Niech Twa litość mnie ogarnie, a żyć będę, *
bo Twoje Prawo jest moją rozkoszą. Ref.
Przeto więcej miłuję Twoje przykazania *
niż złoto, niż złoto najczystsze.
Dlatego uważam za słuszne
wszystkie Twe postanowienia, *
i nienawidzę wszelkiej drogi fałszu. Ref.
Twoje napomnienia, Panie, są przedziwne, *
dlatego przestrzega ich moja dusza.
Poznanie Twoich słów oświeca *
i naucza niedoświadczonych. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 8, 28-30)
Człowiek ma wieczny początek i wieczny cel. „Bóg, tych których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, aby się stali na wzór obrazu Jego Syna”. Śledząc to najwyższe pragnienie Boga, każdy człowiek może stać się objawieniem Chrystusa. Taki jest ostateczny cel każdego ludzkiego istnienia, taki jest najgłębszy sens chrześcijańskiego życia. Człowiek został wezwany do istnienia po to, aby stał się synem w Synu.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamysłu. Albowiem tych, których przedtem poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był Pierworodnym między wielu braćmi.
Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał – tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił – tych też obdarzył chwałą.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi,
że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA, dłuższa, (Mt 13, 44-52)
Uczeń Chrystusa jest człowiekiem poszukującym. Cała jego odkrywcza uwaga skierowana jest na królestwo niebieskie. Potrafi rozróżnić wartość tego, co już posiada, od wartości tego, co znajduje. Prawdziwym skarbem i najcenniejszą perłą jest dar duchowy. Wszystko, co człowiek „sprzedaje”, jest tylko zadatkiem lepszego daru. Dlatego, chrześcijanin jest człowiekiem „uradowanym”, że może zamienić wszystko, co posiada, na rzecz niebieskiego królestwa.
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus opowiedział tłumom taką przypowieść:
«Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę.
Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją.
Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Zrozumieliście to wszystko?». Odpowiedzieli Mu: «Tak».
A On rzekł do nich: «Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare».
Oto słowo Pańskie.
Zamów prenumeratę z dostawą do domu:
https://www.edycja.pl/dokumenty/dzien-panski-prenumerata/prenumerata
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Pierwsi ruscy święci
Święci Borys i Gleb (+1015)
cz. 2
Ich żywiołowy kult miał niebagatelne znaczenie dla młodego Kościoła Rusi i jej państwowości. Choć mało znani na Zachodzie są wspólni dla prawosławnych, grekokatolików i rzymskokatolików. Jakiekolwiek wątpliwości rozwiewa oficjalny spis świętych „Martyrologium rzymskie”, które wspomina ich 24 lipca.
Po tragicznej śmierci obu książąt zaczęto określać mianem strastotierpcy, tzn. cierpiący niewinnie mękę, przyjmujący śmierć z poddaniem się woli Bożej. Jest to typowo rosyjski typ świętości, który w nomenklaturze Zachodu określa się jako męczeństwo, ale nie ściśle z powodu wiary. Obaj święci nie szukali śmierci, ale przyjęli ją z pobudek religijnych. Przelaną niewinnie krwią upodobnili się do Chrystusa. Dzięki temu młode ruskie chrześcijaństwo ubogaciło Kościół dojrzałym owocem rodzimej świętości.
Filary Kościoła i państwa
Kilka lat później Jarosław, książę nowogrodzki, pokonał Świętopełka i rozpoczął starania o kanonizację stryjów. Władze kościelne początkowo sceptycznie odnosiły się do uznania świętości obu braci. Zarówno z powodu niereligijnego motywu śmierci, jak i faktu, iż obaj kandydaci byli osobami świeckimi. Koronnym argumentem był jednak żywiołowy kult, jakim lud otoczył Borysa i Gleba. Jego centrum stał się Wyszhorod niedaleko Kijowa, gdzie początkowo złożono ich zachowane od rozkładu ciała, które stały się celem licznych pielgrzymek. Co ciekawe, religijnym kultem nie otoczono trzeciego zamordowanego z tych samych względów księcia – Światosława. W ciągu stulecia od ich śmierci powstały aż trzy literackie utwory sławiące życie, śmierć i zdziałane przez nich cuda. Formalna kanonizacja miała miejsce w 1019 r. Ich kult dotarł do Czech, a nawet Armenii. Dla młodego państwa i Kościoła Rusi Święci Borys i Gleb oraz ich wyniesienie na ołtarze spełniło podobne zadanie jak dla Polski św. Wojciech. Co ciekawe obaj święci zostali kanonizowani pod swoimi pogańskimi imionami, przez co dokonała się jakby ich chrystianizacja.
br. Marek Urbaniak, brat szkolny
Zamów prenumeratę z dostawą do domu:
https://www.edycja.pl/dokumenty/dzien-panski-prenumerata/prenumerata
