LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Każda Eucharystia jest darmowym darem dla człowieka, bo Chrystus stał się darmowym darem Ojca dla całej ludzkości. Postawa zasługiwania jest obca miłości Boga, a więc nie może stać się duchem Eucharystii. Eucharystia ze swej natury jest „dzięki składaniem Panu Bogu naszemu”. To właśnie postawa wdzięczności za darmowość Bożej miłości jest czystym duchem każdej Eucharystii. Łaska dotąd jest łaską, dopóki jest bezwarunkowym darem.

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 55, 1-3a)

W człowieku spragnionym i zgłodniałym uruchamia się wrażliwość na głos wzywającego Boga. To właśnie do takiego człowieka Bóg dociera ze swoim miłosnym przesłaniem. W Bogu nie istnieje stan obojętności na ludzki los. Jednak dar Boży może dotrzeć do człowieka jedynie na sposób darmowy „bez płacenia za wino i mleko”. Ale to właśnie ta darmowość jest najtrudniejszą przeszkodą dla człowieka.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Tak mówi Pan Bóg:
«Wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy! Kupujcie i spożywajcie, dalejże, kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko!
Czemu wydajecie pieniądze na to, co nie jest chlebem? I waszą pracę – na to, co nie nasyci? Słuchajcie Mnie, a jeść będziecie przysmaki i dusza wasza zakosztuje tłustych potraw.
Nakłońcie uszu i przyjdźcie do Mnie, posłuchajcie mnie, a dusza wasza żyć będzie. Zawrę z wami wieczyste przymierze; niezawodne są łaski dla Dawida».

Oto słowo Boże.

PSALM (Ps 145)

Psalmista dzieli się z nami doświadczeniem Boga jako Dobrego Ojca. Wyraża przekonanie, że Bóg nie tylko stworzył świat, ale z troskliwą miłością obecny jest w swoim stworzeniu. Bóg zawsze istnieje na sposób Ojca. Domaga się od człowieka jedynie postawy szczerości: „Pan jest blisko wszystkich wzywających Go szczerze”. Tylko taka postawa gwarantuje autentyczność relacji.

Refren: Otwierasz rękę, karmisz nas do syta.

Pan jest łagodny i miłosierny, *
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich, *
a Jego miłosierdzie
nad wszystkim, co stworzył. Ref.

Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, *
a Ty ich karmisz we właściwym czasie.
Ty otwierasz swą rękę *
i karmisz do syta wszystko, co żyje. Ref.

Pan jest sprawiedliwy
na wszystkich swych drogach *
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich,
którzy Go wzywają, *
wszystkich wzywających Go szczerze. Ref.

DRUGIE CZYTANIE (Rz 8, 35. 37-39)

Doświadczenia życia są środkami, przez które chrześcijanie osiągają zwycięstwo. Dokonuje się ono dzięki „Temu, który nas umiłował”. Jest to więc umiłowanie trwałe i pewne, a więc bezwarunkowe. Wobec takiego sposobu umiłowania bezradne okazują się życie, śmierć i jakiekolwiek inne potęgi. Umiłowania na sposób daru nikt nie może udaremnić. Bóg w Chrystusie poucza człowieka jak został umiłowany.

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:
Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował. I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ani co jest wysoko, ani co głęboko, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem, które pochodzi
z ust Bożych.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Mt 14, 13-21)

Współczucie Boga zawsze spotyka się z niedostatkiem człowieka, jak przyjaciel z przyjacielem, jak Ojciec z dzieckiem. Jezus uczy uczniów, że jeśli podzielą się własną „odrobiną” z potrzebującymi, nikt nie będzie potrzebującym. Ewangelista zaznacza, że to uczniowie karmią tłum: „wy dajcie im jeść”, On tylko rozmnaża to, co oni przynieśli. Nie jest to stworzenie czegoś z niczego, rozmnożenie jest spotkaniem się ludzkiego braterstwa ze współczuciem Boga.

+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Gdy Jezus usłyszał o śmierci Jana Chrzciciela, oddalił się stamtąd łodzią na pustkowie, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych.
A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce to jest pustkowiem i pora już późna. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności».
Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!».
Odpowiedzieli Mu: «Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb».
On rzekł: «Przynieście mi je tutaj».
Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby, dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do syta, a z tego, co pozostało, zebrano dwanaście pełnych koszy ułomków. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

Oto słowo Pańskie.

Zamów prenumeratę biuletynu Dzień Pański z dostawą do domu:
www.edycja.pl/dokumenty/dzien-panski-prenumerata/prenumerata