WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
JEDEN CHLEB
Dostęp do wody, o której wspomina pierwsze czytanie, i jej obfitość to obraz obfitości wszelkich dóbr, także duchowych. Aby móc z nich korzystać, konieczne jest jednak przyjęcie do swojego serca Bożego słowa.
Podobnie osobistym wyborem Apostoła Pawła była jego więź z Chrystusem, dzięki której mógł przetrwać i pokonać wszystkie nieszczęścia, które na niego spadały podczas podejmowanej przez niego działalności ewangelizacyjnej. Paweł wymienia ich siedem, sugerując w ten sposób całkowity charakter tego negatywnego doświadczenia.
Dlatego też św. Jan Chryzostom, komentując dzisiejszą Ewangelię, zachęca nas: „Szukajmy chleba niebieskiego, a otrzymawszy go, porzućmy wszelką doczesną troskę. Jeśli tamci [Izraelici, którzy szli przez pustynię – dopisek red.] porzucili wszystko, domy, miasta, krewnych, i przebywali na miejscu pustynnym oraz nie odeszli, mimo że dokuczał im głód, tym bardziej my, którzy przystępujemy do takiego stołu, powinniśmy okazywać większe samozaparcie, pragnąć rzeczy duchowych, a dopiero po nich starać się o rzeczy doczesne”.
Cudowne rozmnożenia chleba są zapowiedzią Eucharystii. Jezus daje w niej nie „coś”, lecz siebie samego. Ofiaruje nam swoje ciało i krew. W ten sposób daje całą swoją egzystencję, objawiając pierwotne źródło tej miłości. Jezus staje się zatem chlebem życia, którym Ojciec karmi swój lud.
Przystępowanie do stołu eucharystycznego nie może nas jednak zatrzymywać jedynie na naszej osobistej relacji z Bogiem, lecz musi prowadzić do wyrażania konkretnych gestów solidarności z naszymi braćmi, którzy tak jak my przystępują do stołu Pańskiego. Naszym powołaniem bowiem jest stawanie się razem z Chrystusem „chlebem łamanym” za życie świata.
Opracowano na podstawie:
Wielka tajemnica wiary.
Program duszpasterski Kościoła w Polsce na rok 2019/2020,
zeszyt homiletyczny, s. 128-130.
Zamów prenumeratę biuletynu Dzień Pański z dostawą do domu:
www.edycja.pl/dokumenty/dzien-panski-prenumerata/prenumerata
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Każda Eucharystia jest darmowym darem dla człowieka, bo Chrystus stał się darmowym darem Ojca dla całej ludzkości. Postawa zasługiwania jest obca miłości Boga, a więc nie może stać się duchem Eucharystii. Eucharystia ze swej natury jest „dzięki składaniem Panu Bogu naszemu”. To właśnie postawa wdzięczności za darmowość Bożej miłości jest czystym duchem każdej Eucharystii. Łaska dotąd jest łaską, dopóki jest bezwarunkowym darem.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 55, 1-3a)
W człowieku spragnionym i zgłodniałym uruchamia się wrażliwość na głos wzywającego Boga. To właśnie do takiego człowieka Bóg dociera ze swoim miłosnym przesłaniem. W Bogu nie istnieje stan obojętności na ludzki los. Jednak dar Boży może dotrzeć do człowieka jedynie na sposób darmowy „bez płacenia za wino i mleko”. Ale to właśnie ta darmowość jest najtrudniejszą przeszkodą dla człowieka.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Tak mówi Pan Bóg:
«Wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy! Kupujcie i spożywajcie, dalejże, kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko!
Czemu wydajecie pieniądze na to, co nie jest chlebem? I waszą pracę – na to, co nie nasyci? Słuchajcie Mnie, a jeść będziecie przysmaki i dusza wasza zakosztuje tłustych potraw.
Nakłońcie uszu i przyjdźcie do Mnie, posłuchajcie mnie, a dusza wasza żyć będzie. Zawrę z wami wieczyste przymierze; niezawodne są łaski dla Dawida».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 145)
Psalmista dzieli się z nami doświadczeniem Boga jako Dobrego Ojca. Wyraża przekonanie, że Bóg nie tylko stworzył świat, ale z troskliwą miłością obecny jest w swoim stworzeniu. Bóg zawsze istnieje na sposób Ojca. Domaga się od człowieka jedynie postawy szczerości: „Pan jest blisko wszystkich wzywających Go szczerze”. Tylko taka postawa gwarantuje autentyczność relacji.
Refren: Otwierasz rękę, karmisz nas do syta.
Pan jest łagodny i miłosierny, *
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich, *
a Jego miłosierdzie
nad wszystkim, co stworzył. Ref.
Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, *
a Ty ich karmisz we właściwym czasie.
Ty otwierasz swą rękę *
i karmisz do syta wszystko, co żyje. Ref.
Pan jest sprawiedliwy
na wszystkich swych drogach *
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich,
którzy Go wzywają, *
wszystkich wzywających Go szczerze. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 8, 35. 37-39)
Doświadczenia życia są środkami, przez które chrześcijanie osiągają zwycięstwo. Dokonuje się ono dzięki „Temu, który nas umiłował”. Jest to więc umiłowanie trwałe i pewne, a więc bezwarunkowe. Wobec takiego sposobu umiłowania bezradne okazują się życie, śmierć i jakiekolwiek inne potęgi. Umiłowania na sposób daru nikt nie może udaremnić. Bóg w Chrystusie poucza człowieka jak został umiłowany.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował. I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ani co jest wysoko, ani co głęboko, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem, które pochodzi
z ust Bożych.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 14, 13-21)
Współczucie Boga zawsze spotyka się z niedostatkiem człowieka, jak przyjaciel z przyjacielem, jak Ojciec z dzieckiem. Jezus uczy uczniów, że jeśli podzielą się własną „odrobiną” z potrzebującymi, nikt nie będzie potrzebującym. Ewangelista zaznacza, że to uczniowie karmią tłum: „wy dajcie im jeść”, On tylko rozmnaża to, co oni przynieśli. Nie jest to stworzenie czegoś z niczego, rozmnożenie jest spotkaniem się ludzkiego braterstwa ze współczuciem Boga.
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Gdy Jezus usłyszał o śmierci Jana Chrzciciela, oddalił się stamtąd łodzią na pustkowie, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych.
A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce to jest pustkowiem i pora już późna. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności».
Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!».
Odpowiedzieli Mu: «Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb».
On rzekł: «Przynieście mi je tutaj».
Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby, dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do syta, a z tego, co pozostało, zebrano dwanaście pełnych koszy ułomków. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.
Oto słowo Pańskie.
Zamów prenumeratę biuletynu Dzień Pański z dostawą do domu:
www.edycja.pl/dokumenty/dzien-panski-prenumerata/prenumerata
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Rozważania o Eucharystii
Postaw stopę na tej ziemi nieodkrytej, zrób jeden, drugi, trzeci krok, a On cię poprowadzi. On, twój Bóg, który zmartwychwstał, a więc pokonał wszystkie przeszkody, i teraz chce cię wprowadzać w tę oszałamiającą prawdę, jaka się dokonuje na ołtarzu.
Idę do kościoła na Mszę św. i nie zastanawiam się nad swoją wiarą. Wydaje mi się, że skoro przychodzę, to chyba wierzę… Istnieje jednak wiara, pobożność praktyk, która może być nawet niezwykle żarliwa, jak u mieszkańców Palestyny – Nazaretu czy Kafarnaum. Ale pierwsi chcieli zabić Jezusa, drudzy nie zaufali Jego słowu. Jeżeli w swoim życiu nie wybrałem Chrystusa, to nie odkryję Go pod postaciami eucharystycznymi. Eucharystia będzie po prostu jedną z moich praktyk.
Mieszkańcy Nazaretu czy Kafarnaum byli praktykujący, ale nigdy nie wybrali Jezusa. Jakaś wewnętrzna bariera, która ich blokowała i która nie została skruszona. To pod adresem mieszkańców Kafarnaum padną te pełne grozy słowa Jezusa: „Biada!” (por. Mt 11, 21).
Żeby wybrać Jezusa, mam pozwolić, by łaska kruszyła w moim sercu bariery wiary w siebie, pewności siebie. Jeżeli jestem pewny siebie, to siebie wybieram. W centrum jest moje „ja”, nie Chrystus, nie Eucharystia. Jeśli bariera pewności siebie odgradza mnie od Eucharystii, co może zrobić kochający mnie Bog? Jeśli zechce mnie uratować, ta wiara w siebie będzie kwestionowana. Aby kruszyć opor. Właśnie ten opor stawiany łasce. (…)
Opór wobec łaski istnieje w każdym z synów marnotrawnych, a przecież do nich należę. Żeby uwierzyć w obecność Jezusa pod postaciami eucharystycznymi, najpierw muszę uwierzyć, że jestem synem marnotrawnym.
Pierwsza część rozważań o Eucharystii zatytułowana „Zachwycić się tą miłością” przybliża nam tajemnicę wiary, pokazuje zdumiewającą bliskość Boga, odkrywając przed nami miłość Jezusa Eucharystycznego obecnego pośród nas. Ożywczą, realną, odkupieńczą. To lektura dla tych, który chcą świadomie i głęboko wierzyć.
W drugim tomie pod tytułem: „Miłująca obecność”, ks. Dajczer pisząc o miłującej obecności Boga, wprowadza czytelnika w kolejne rozważania na temat Eucharystii. Uświadamia, że wiara, którą otrzymujemy w Kościele, jest relacją z Bogiem i ma swoją długą historię sięgającą Abrahama. A na koniec pisze o tym, co w nas musi się zmienić w drodze do świętości, o koniecznych oczyszczeniach na drodze wiary.
Ksiądz Tadeusz Dajczer był wybitnym religioznawcą i teologiem, współzałożycielem Ruchu Rodzin Nazaretańskich, który dziś jest obecny na pięciu kontynentach. Był pasjonatem wiary i Eucharystii, poszukiwanym kierownikiem duchowym i autorem wybitnych dzieł duchowych.
ks. Tadeusz Dajczer
Zachwycić się tą Miłością. Rozważania o Eucharystii t. 1
Edycja Świętego Pawła, 2018
Miłująca obecność. Rozważania o Eucharystii t. 2
Edycja Świętego Pawła, 2019.
www.edycja.pl/produkty/ksiazki/duchowosc/zachwycic-sie-ta-miloscia-rozwazania-o-eucharystii
www.edycja.pl/produkty/ksiazki/duchowosc/milujaca-obecnosc-rozwazania-o-eucharystii