WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Bóg nas wzywa
i przyjmuje do swojej szkoły
Rozpoczęliśmy okres zwykły, w którym rozważamy nauczenie Pana Jezusa podczas Jego publicznej działalności. W poprzednich tygodniach stawał nam On przed oczami jako małe Dziecko, dziś już jako Nauczyciel, który przyjmuje pierwszych uczniów. Są to dawni uczniowie św. Jana Chrzciciela, który Go wskazał jako Baranka Bożego.
Bóg woła do siebie wszystkich ludzi. Każdego w odpowiedni dla niego sposób. Przemawia w nocy do młodego Samuela. Posyła św. Jana Chrzciciela, by przygotował drogę Jego Synowi i potem przekazał Mu swoich uczniów. Przemawia do Szymona, potem św. Piotra, przez jego brata Andrzeja. Poucza Koryntian przez św. Pawła. Niestrudzenie kieruje do nas swoje słowa. Przekazuje swoją naukę.
Jak jest nasza odpowiedź? Czy jak Samuel pytamy doświadczonych, starszych ludzi? Czy jak pierwsi apostołowie idziemy za tym, kogo nam wskaże ktoś mądry, kto jest dla nas autorytetem, a równocześnie nie chce nas do siebie przywiązać? Czy jak Szymon umiemy rozpoznać słowo Boże w wypowiedziach i postępowaniu naszych najbliższych? Czy jak Koryntianie szanujemy naszych pasterzy, uważnie słuchamy tego, co nam przekazują i staramy się wprowadzać w życie ich naukę?
Czy umiemy właściwie korzystać z naszego ciała? Ma ono być środkiem do pełnienia dobrych czynów. Narzędziem oddawania chwały Bogu. A tyle pokus stawia przed nami współczesny świat. Cywilizacja konsumpcyjna traktuje ciało jako środek do osiągania przyjemności. Ale to się szybko kończy. Zastanówmy się, za kim chcemy iść. Czego szukamy w życiu? Co i Kto może nam zapewnić prawdziwe szczęście? Z Kim nasze życie nabierze głębokiego sensu? Czyim uczniem i naśladowcą warto być?
o. Tomasz Dąbek, benedyktyn
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
W nowym roku liturgicznym Kościół wstępuje w okres zwykły. Określenie „zwykły” nie oznacza podrzędności w stosunku do pozostałych okresów roku liturgicznego, obfitujących w celebracje wielkich misteriów naszej wiary. Okres zwykły to czas formacji duchowej i religijnej Ludu Bożego. Jego solidne przeżycie gruntuje postawę chrześcijańską i stanowi przygotowanie dla wejścia w wydarzenia roku liturgicznego.
PIERWSZE CZYTANIE (1 Sm 3, 3b-10. 19)
Powołanie Samuela
Czytanie z Pierwszej Księgi Samuela
Samuel spał w przybytku Pańskim, gdzie znajdowała się Arka Przymierza.
Wtedy Pan zawołał Samuela, a ten odpowiedział: «Oto jestem». Potem pobiegł do Helego, mówiąc mu: «Oto jestem: przecież mnie wołałeś».
Heli odrzekł: «Nie wołałem cię, wróć i połóż się spać». Położył się zatem spać. Lecz Pan powtórzył wołanie: «Samuelu!».
Wstał Samuel i poszedł do Helego, mówiąc: «Oto jestem: przecież mnie wołałeś».
Odrzekł mu: «Nie wołałem cię, synu mój. Wróć i połóż się spać». Samuel bowiem jeszcze nie znał Pana, a słowo Pańskie nie było mu jeszcze objawione.
I znów Pan powtórzył po raz trzeci swe wołanie: «Samuelu!». Wstał więc i poszedł do Helego, mówiąc: «Oto jestem: przecież mnie wołałeś».
Heli zrozumiał, że to Pan woła chłopca. Rzekł więc Heli do Samuela: «Idź spać! Gdyby jednak ktoś cię wołał, odpowiedz: Mów, Panie, bo sługa Twój słucha». Odszedł Samuel, położył się spać na swoim miejscu.
Przybył Pan i stanąwszy, zawołał jak poprzednim razem: «Samuelu, Samuelu!». Samuel odpowiedział: «Mów, bo sługa Twój słucha».
Samuel dorastał, a Pan był z nim. Nie pozwolił upaść żadnemu jego słowu na ziemię.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 40, 2 i 4ab. 7-8a. 8b-10)
Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.
Z nadzieją czekałem na Pana, *
a On pochylił się nade mną.
Włożył mi w usta pieśń nową, *
śpiew dla naszego Boga. Ref.
Nie chciałeś ofiary krwawejani z płodów ziemi, *
lecz otwarłeś mi uszy.
Nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. *
Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę. Ref.
W zwoju księgi jest o mnie napisane: †
Radością jest dla mniepełnić Twoją wolę, mój Boże, *
a Twoje prawo mieszka w moim sercu».
Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu †
i nie powściągałem warg moich, *
o czym Ty wiesz, Panie. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 6, 13c-15a. 17-20)
Wasze ciała są członkami Chrystusa
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia: Ciało nie jest dla rozpusty, ale dla Pana, a Pan dla ciała. Bóg zaś i Pana wskrzesił, i nas również swą mocą wskrzesi.
Czyż nie wiecie, że ciała wasze są członkami Chrystusa? Ten zaś, kto się łączy z Panem, jest z Nim jednym duchem.
Strzeżcie się rozpusty! Bo czyż jakikolwiek grzech popełniony przez człowieka jest poza ciałem? Lecz ja wam mówię, kto grzeszy rozpustą, przeciwko własnemu ciału grzeszy.
Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest przybytkiem Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 1, 41b. 17b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Znaleźliśmy Mesjasza, to znaczy Chrystusa,
łaska i prawda przyszły przez Niego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 1, 35-42)
Powołanie pierwszych uczniów
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem.
Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?».
Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?».
Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej.
Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa.
A Jezus, wejrzawszy na niego, powiedział: «Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas» – to znaczy: Piotr.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Dobrego dnia ze Świętym Ojcem Pio
30. Nie pragnę niczego innego, jak tylko umrzeć lub kochać Boga. Albo śmierć, albo miłość, ponieważ życie bez miłości jest gorsze od śmierci. Jeżeli chodzi o mnie, to nie mógłbym znieść innego życia niż obecne.
31. Nie powinienem pozwolić na to, aby pierwszy miesiąc tego roku minął bez przekazania twej duszy, moja najdroższa córko, pozdrowienia ode mnie, i bez coraz większego zapewnienia cię o uczuciu, które żywi moje serce wobec twojego serca. Nie przestanę nigdy pragnąć dla twego serca wszelkiego błogosławieństwa i duchowego szczęścia. Moja dobra córko, tobie polecam gorąco troskę o własne serce: troszcz się o nie i staraj się o to, aby z każdym dniem było ono coraz to milsze naszemu najsłodszemu Zbawicielowi. Postępuj tak, aby obecny rok był bogatszy w dobre dzieła od roku poprzedniego. Trzeba bowiem, by w miarę, jak mijają lata i zbliża się wieczność, podwajać
odwagę i wznosić naszego ducha do Boga, coraz pilniej służąc Mu w tym wszystkim, do czego zobowiązuje nas nasze powołanie i wiara chrześcijańska.
Dobrego dnia z o. Pio.
Myśli na każdy dzień roku,
Edycja Świętego Pawła 2020.
Znakomicie dobrany zbiór myśli świętego zakonnika. Każda może stanowić przedmiot pogłębionej modlitwy, a jednocześnie być naszym wołaniem do tego niezwykłego mistyka o wsparcie i orędownictwo. Pozwólmy się otoczyć łaską. I korzystajmy z daru obcowania świętych – ich radością jest wspieranie nas w drodze do Boga!
