WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WYJŚĆ NA PUSTYNIĘ,
BY ODNOWIĆ PRZYMIERZE Z BOGIEM
Dzisiejszą liturgię słowa rozpoczyna przepiękny opis przymierza Boga z Noem, które dokonało się po ustąpieniu wód potopu. Tymi słowami jesteśmy wprowadzani w doświadczenie Wielkiego Postu. Bóg chce odnowić z nami przymierze. Ewangelia o kuszeniu Jezusa na pustyni jednak uświadamia nam, że istnieje bardzo konkretny wpływ złego ducha na nasze życie. Jest to także wezwanie, by z Jezusem wkroczyć na pustynię swego serca.
Wyjście Jezusa na pustynię, trwające 40 dni, niewątpliwie kojarzy się nam z czterdziestoma dniami potopu. To czas oczyszczenia, modlitwy, zmagania się z pokusami. Także tymi wprost pochodzącymi od diabła. Jezus z księciem ciemności nie prowadzi rozmowy. Odpowiada słowem Bożym i zaufaniem względem swego Ojca. Tylko na pustyni, gdzie brakuje pożywienia i napoju, można doświadczyć maksimum swojej słabości.
Pustynia u ojców Kościoła była miejscem wejścia w siebie, czasem prowadzenia dialogu z Bogiem. Niekiedy potrzeba wierzącemu wejść w podobne doświadczenie. Prostoty i minimalizmu połączonego z wielką ufnością w Bożą opiekę. W świecie pełnym bodźców: słów, obrazów, dźwięków bardzo trudno nam usłyszeć głos Boga. Co więcej – trudno jest zauważyć niecne działania złego ducha przeciwko nam. Słowa dzisiejszej aklamacji przed Ewangelią: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych, to obietnica tego, że Bóg się o nas zatroszczy. Mamy konkretną pomoc w wielkopostnej drodze ku nawróceniu.
Wielki Post to nie jest bowiem wyłącznie okazja do wyrzeczeń, „niejedzenia cukierków”, ale bardziej czasem podejmowania decyzji by porzucić stare, grzeszne życie. To wędrówka ku nowemu – przenikniętemu słowami „Jezu, ufam Tobie”. I tylko od nas zależy, czy ten czas nie będzie wyłącznie kolejną niewykorzystaną okazją, czy szansą na „wyruszenie po śladach” Jezusa.
ks. Piotr Iracki
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Kościół rozpoczął okres Wielkiego Postu. Podejmuje wysiłek poprawy, nawrócenia, przez modlitwę, post i uczynki miłosierdzia. Cel został wyznaczony, metody jego realizacji rozpoznane. Wspólnota chrześcijańska gromadzi się na wspólnej, niedzielnej Eucharystii. Wierzący w Chrystusa umacniają się słowem Bożym, wspólną modlitwą i komunią z Panem dla dobrego wejścia w ten ważny czas i do głębokiego jego przeżycia.
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 9, 8-15)
Czytanie z Księgi Rodzaju
Tak rzekł Bóg do Noego i do jego synów: «Oto Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie; z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi. Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię».
Po czym Bóg dodał: «A to jest znak przymierza, które Ja zawieram z wami i każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy: Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią. A gdy rozciągnę obłoki nad ziemią i gdy ukaże się ten łuk na obłokach, wtedy wspomnę na moje przymierze, które zawarłem z wami i z wszelką istotą żywą, z każdym człowiekiem; i nie będzie już nigdy wód potopu na zniszczenie żadnego istnienia».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 25, 4-5. 6 i 7bc. 8-9 (R.: por. 10))
Refren: Drogi Twe, Panie, to łaska i wierność.
Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, *
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń, *
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję. Ref.
Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie, *
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu, *
ze względu na dobroć Twą, Panie. Ref.
Dobry jest Pan i prawy, *
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze, *
uczy ubogich dróg swoich. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1 P 3, 18-22)
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Piotra Apostoła
Najdrożsi: Chrystus raz jeden umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia przez Ducha. W Nim poszedł ogłosić zbawienie nawet duchom zamkniętym w więzieniu, niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego cierpliwość Boża naczekiwała, a budowana była arka, w której niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę.
Teraz również zgodnie z tym wzorem ratuje was ona we chrzcie nie przez obmycie brudu cielesnego, ale przez zobowiązanie dobrego sumienia wobec Boga – dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. On jest po prawicy Bożej, gdyż poszedł do nieba, gdzie poddani Mu zostali aniołowie i Władze, i Moce.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 4, 4b)
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (Mk 1, 12-15)
+ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. A przebywał na pustyni czterdzieści dni, kuszony przez Szatana, i był ze zwierzętami, aniołowie zaś Mu służyli.
Gdy Jana został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Zazdrość
Obmowa, oszczerstwa, fałszywy osąd – wszystko to jest owocem zazdrości. Mówimy: „O tak, on jest zazdrosny” lub „ona jest zazdrosna”, ale skąd wiemy, czy on lub ona są zazdrośni, chyba że sami zazdrościmy? Skąd wiemy, że ktoś jest dumny, o ile sami nie znamy, jak przejawia się duma? Każde słowo zazdrości jest wynikiem złego osądu, ponieważ czujemy moralną wyższość. Osądzając innych, umiejscawiamy się wyżej od tych, których osądzamy, i czujemy się sprawiedliwsi i bardziej cnotliwi niż oni.
Oskarżając innych, mówimy: „Nie jestem jak oni”. Zazdrościć innym to twierdzić: „Ukradłeś to, co jest moje”. Zazdrość wobec bogactwa innych poskutkowała rażąco błędnym osądem, że bogaci źle je wykorzystują i należy ich wywłaszczyć, aby zamiast nich nadużywaniem tych dóbr mogły cieszyć się osoby wywłaszczające. (…)
Zazdrość stanowi zaprzeczenie wszelkiej sprawiedliwości i miłości. Rozwija w ludziach cynizm, który niszczy wszystkie moralne zasady, bo doprowadzając innych do bankructwa, sami stajemy się bankrutami. W społecznościach powoduje, że ręka wyciągnięta do tych, którzy są inni, zostaje przez nich odcięta, kiedy staną się wystarczająco silni. (…)
Gdyby Dobry Łotr zazdrościł władzy naszemu Panu, nigdy nie zostałby zbawiony. Odnalazł pokój dlatego, że nie uwierzył zazdrosnym oszczercom. Podobny rodzaj nieufności przyniesie pokój również i nam.
Za każdą złośliwą uwagą, każdym kąśliwym szeptem, jakie słyszymy o drugim człowieku, kryje się jakaś zazdrość czy zawiść. Dobrze jest pamiętać, że pod jabłonią, która ma najwięcej jabłek, znajdziemy też najwięcej patyków. Niech będzie jakimś pocieszeniem dla tych, którzy są niesprawiedliwie atakowani, pamięć o tym, że nie ma fizycznej możliwości, aby ci, co nas z tyłu kopią, znaleźli się przed nami.
Abp Fulton J. Sheen
Łzy Jezusa. Antologia.
Wybór i opracowanie Al Smith
Edycja Świętego Pawła, 2020.
Abp Fulton J. Sheen żył prawdami, które głosił. Był pokorny i cierpliwy, szczery i autentyczny. Docierał do serc i umysłów. To abp. Sheenowi Ameryka zawdzięcza powrót do wiary i docenienie daru Kościoła. W 2012 r. papież Benedykt XVI ogłosił go sługą Bożym.
Łzy Jezusa to pierwszy w historii kompletny zbiór pism i refleksji abp. Sheena na temat ostatnich siedmiu zdań Chrystusa z krzyża. Według autora, zawiera się w nich pełny katechizm życia duchowego. Zatem temat wiary przewija się w całej książce, ale jest też osobny rozdział poświęcony wierze. Sheen analizuje w nim sposób myślenia człowieka i dostarcza argumentów na istnienie Boga, Jego miłości i działania.
