NR 11 / 2021 – 2 NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU – Dzień Modlitwy, Postu i Solidarności z Misjonarzami

WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


ZACHOWAĆ POLECENIE

Bycie posłusznym w dzisiejszym świecie kojarzy się nam z jakąś formą zniewolenia. Posłuszeństwo nie jest w modzie, bo jest związane z rezygnacją z czegoś, co jest nam bliskie czy ważne. Człowiek posłuszny może być uznany za słabego. Czy to słuszne opinie?

Liturgię słowa otwiera opis ofiary Abrahama. Okazał on Bogu najwyższe posłuszeństwo, był gotów złożyć w ofierze swego jedynego syna. Bóg wynagrodził jego wierność, dając “potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie”. Bóg przez ofiarę Izaaka zapowiedział ofiarę Jezusa, swojego Syna – posłusznego woli Ojca. Choć te biblijne historie wydają nam się zbyt radykalne, to chcemy je zrozumieć w kontekście całej historii zbawienia.

Najtrudniej spełnić czyjąś wolę, gdy nie do końca rozumiemy jej powody. Z pewnością apostołowie Jezusa wielokrotnie dziwili się Jego słowom i nie zgadzali się z nimi. Dla nich zapowiedź ofiary Chrystusa była nie do zaakceptowania, czego dał wyraz św. Piotr. Tymczasem Jezus po tym, jak zapowiedział im swoją mękę, bierze wybranych uczniów i prowadzi ich na Górę Tabor. Ukazuje im swoje prawdziwe oblicze – Boga i człowieka. Uczniowie prawdopodobnie w pełni zrozumieli to wydarzenie dopiero po zmartwychwstaniu Pana. Chcieli jednak zachować na dłużej to doświadczenie bycia z Nim. Dopiero głos Boga Ojca przypomina im o tym, kogo widzą, a Jezus zakazuje im opowiadać o tym wydarzeniu aż do wypełnienia swojej misji.

Postawa uczniów jest dla nas przykładem, jak pomimo wątpliwości podążać za Bożym słowem. W ostatnim zdaniu dzisiejszej Ewangelii: zachowali to polecenie, ukryte jest ważne przesłanie. Zachowywać polecenia samego Boga oznacza pozostać wiernym. To droga ucznia Jezusa. Nie jest ona rezygnacją z samostanowienia, ale pełnym pokory uznaniem, że JEZUS JEST PANEM. To On uciszy wszelkie wątpliwości naszego serca, pokazując w tajemnicy zmartwychwstania owoce swego posłuszeństwa- dar zbawienia.

ks. Piotr Iracki


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE


Kościół ze swej natury jest misyjny. Nawet jeżeli słowa te brzmią dla kogoś jak teologiczny banał, to jednak w rzeczywistości wyrażają ważną prawdę. Bez pragnienia dzielenia się wiarą, historia Kościoła zakończyłaby się wraz ze śmiercią ostatniego apostoła. Głoszenie Ewangelii wszystkim ludziom na świecie jest wyraźnym nakazem samego Jezusa. To ważny temat dla Kościoła na czas wielkopostnej refleksji.

PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 22, 1-2. 9-13. 15-18)

Czytanie z Księgi Rodzaju

Bóg wystawił Abrahama na próbę i rzekł do niego: «Abrahamie!». A gdy on odpowiedział: «Oto jestem» – powiedział: «Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jaki ci wskażę».

A gdy przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy syna swego, Izaaka, położył go na tych drwach na ołtarzu. Potem Abraham sięgnął ręką po nóż, aby zabić swego syna.

Ale wtedy Anioł Pański zawołał na niego z nieba i rzekł: «Abrahamie, Abrahamie!». A on rzekł: «Oto jestem». Anioł powiedział mu: «Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna».

Abraham, obejrzawszy się poza siebie, spostrzegł barana uwikłanego rogami w zaroślach. Poszedł więc, wziął barana i złożył w ofierze całopalnej zamiast swego syna.

Po czym Anioł Pański przemówił głośno z nieba do Abrahama po raz drugi: «Przysięgam na siebie, mówi Pan, że ponieważ uczyniłeś to, a nie odmówiłeś Mi syna twego jedynego, będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół. Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia takiego, jakie jest udziałem twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 116B, 10 i 15. 16-17. 18-19 (R.: por. 116A, 9))

Refren: W krainie życia będę widział Boga.

Ufność miałem nawet wtedy, gdy mówiłem: *
«Jestem w wielkim ucisku».
Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego wyznawców. Ref.

O Panie, jestem Twoim sługą, *
Twym sługą, synem Twojej służebnicy.
Ty rozerwałeś moje kajdany,
Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana. Ref.

Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.
W dziedzińcach Pańskiego domu, *
pośrodku ciebie, Jeruzalem. Ref.

DRUGIE CZYTANIE (Rz 8, 31b-34)

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia: Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby także wraz z Nim wszystkiego nam nie darować? Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia? Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł za nas śmierć, co więcej – zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami?

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 17, 5)

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

Z obłoku świetlanego odezwał się głos Ojca:
«To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie».

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA (Mk 9, 2-10)

+ Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam się przemienił wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.

Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak byli przestraszeni.

I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!». I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa.

A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy „powstać z martwych”.

Oto słowo Pańskie.


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE


Nawrócenie

Bóg nie zbawi nas bez nawrócenia. Jeśli umrzemy w zatwardziałym grzechu, to na zawsze będziemy odwróceni od Boga. Jak przewróci się drzewo, tak będzie leżeć (por. Koh 11, 3). Nasze wartości nie zmieniają się po śmierci.

Nie może być tak, że za życia kochamy grzech, a po śmierci zaczynamy kochać cnoty. Radość nieba to kontynuacja radości Chrystusowej, która towarzyszyła nam na ziemi. Nie rozwijamy nagle nowej umiejętności miłowania wraz ostatnim oddechem. W wieczności zbierzemy tylko to, co posialiśmy na ziemi. Jeśli kochaliśmy grzech, zbierzemy zepsucie, z ostu nigdy nie zbierzemy winogron.

Sprawiedliwości Boga nie można oddzielić od Jego dobroci. Gdyby Bóg nie był sprawiedliwy, to nie byłby też dobry. Dlatego, że jest dobrocią, Jego sprawiedliwość wybacza. Dlatego, że jest sprawiedliwością, Jego dobroć odkupuje grzech. Dlatego niech współczesny człowiek, który w swojej bezczelności dokłada grzech do grzechu, myśląc, że może obrażać Boga, aż wygaśnie jego dzierżawa życia, nie spodziewa się otrzymania wieczystej dzierżawy w jednym z pałaców Ojca. Czy Ten, który wszedł do nieba przez krzyż, założył, że masz dotrzeć tam, grzesząc?

Pomyślmy teraz o innym typie duszy: rozpaczającej. Bezczelność zapomina o Bożej sprawiedliwości, podobnie jak rozpacz zapomina o Bożym miłosierdziu. Współczesna rozpacz utraciła nadzieję nie tylko na życie wieczne, w które wątpi, ale nawet wobec życia ziemskiego, z którego drwi. Jeszcze nigdy w historii chrześcijaństwa rozpacz nie była tak bezdenna. Zewsząd otacza nas wyczekiwanie katastrofy, przytłaczające poczucie nieprzewidywalności i nieuchronnej klęski.

Przeczytaj fragment książki…


Łzy Jezusa. Antologia.
Wybór i opracowanie Al Smith
Edycja Świętego Pawła, 2020.

 

Abp Fulton J. Sheen żył prawdami, które głosił. Był pokorny i cierpliwy, szczery i autentyczny. Docierał do serc i umysłów. To abp. Sheenowi Ameryka zawdzięcza powrót do wiary i docenienie daru Kościoła. W 2012 r. papież Benedykt XVI ogłosił go sługą Bożym.

Łzy Jezusa to pierwszy w historii kompletny zbiór pism i refleksji abp. Sheena na temat ostatnich siedmiu zdań Chrystusa z krzyża. Według autora, zawiera się w nich pełny katechizm życia duchowego. Zatem temat wiary przewija się w całej książce, ale jest też osobny rozdział poświęcony wierze. Sheen analizuje w nim sposób myślenia człowieka i dostarcza argumentów na istnienie Boga, Jego miłości i działania.