WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
KOMU MAM BYĆ POSŁUSZNY?
Jako mały chłopiec myślałem sobie, jak to wspaniale być dorosłym! Nie trzeba się nikogo słuchać i można wszystko robić po swojemu. A na pewno dorośli wiedzą, jak zrobić wszystko najlepiej i nie popełniają grzechów nieposłuszeństwa wobec Boga i innych. Nic bardziej mylnego!
Posłuszeństwo Bogu jest cnotą ewangeliczną, o którą trzeba się modlić każdego dnia i usilnie zabiegać. Jezus w sposób doskonały wypełnił ślub posłuszeństwa Bogu. Naprawił to, co zniszczył grzech pierwszych ludzi Adama i Ewy (por. Rdz 3). W historii zbawienia Bóg poszukiwał ludzi, którzy mogliby podjąć z Nim współpracę w zbawczym dziele odkupienia człowieka. Stary Testament podaje wzorce posłuszeństwa, począwszy od Abrahama, przez patriarchów, proroków i królów, aż po wielkie posłuszeństwo Maryi Dziewicy. Bóg w ten sposób przygotował drogę Chrystusowi, który stał się źródłem największego posłuszeństwa.
List do Hebrajczyków (Hbr 10, 5-7) mówi o Chrystusie jako idącym, by pełnić wolę Ojca, oraz o Tym, który stał się sprawcą zbawienia dla wszystkich posłusznych Jemu. Sam Pan Jezus oświadcza uroczyście, że Jego pokarmem jest pełnienie woli Ojca (por. J 4, 34; 5, 30; 8, 28. 42 itp.). Posłuszeństwo Syna Bożego osiąga swój szczyt i wypełnienie w męce i śmierci krzyżowej. Chrystus wskazuje nam jedyną i skuteczną drogę zbawienia – bezgraniczne posłuszeństwo Bogu: Czyż nie mam pić kielicha, który Ojciec mi podał? (J 18, 11).
ks. Leszek Rasztawicki
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
W tradycji Kościoła istnieje zwyczaj zasłaniania wizerunków krzyża w świątyni. Rytuał ten uświadamia wierzącym, że wkraczają w bezpośredni etap przygotowujący ich od wydarzeń Wielkiego Tygodnia. Zasłonięty dziś krzyż zostanie uroczyście odsłonięty podczas nabożeństwa Wielkiego Piątku po to, aby uczestnicy liturgii głębiej przeżyli skandal krzyża i jednocześnie lepiej uświadomili sobie pokorę i miłość Boga.
PIERWSZE CZYTANIE (Jr 31, 31-34)
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
Pan mówi: «Oto nadchodzą dni, kiedy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze. Nie takie jak przymierze, które zawarłem z ich przodkami, kiedy ująłem ich za rękę, by wyprowadzić z ziemi egipskiej. To moje przymierze złamali, mimo że byłem ich władcą, mówi Pan.
Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercach. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi ludem.
I nie będą się musieli wzajemnie pouczać, mówiąc jeden do drugiego: Poznajcie Pana! Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego poznają Mnie, mówi Pan, ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 51, 3-4. 12-13. 14-15)
Refren: Stwórz, o mój Boże, we mnie serce czyste.
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego. Ref.
Stwórz, Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego. Ref.
Przywróć mi radość Twojego zbawienia *
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Będę nieprawych nauczał dróg Twoich *
i wrócą do Ciebie grzesznicy. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Hbr 5, 7-9)
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Bracia: Chrystus z głośnym wołaniem i płaczem za swych dni doczesnych, zanosił gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości.
I chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 12, 26a)
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną;
a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (J 12, 20-33)
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Wśród tych, którzy przybyli, aby oddać pokłon Bogu w czasie święta, byli też niektórzy Grecy. Oni więc przystąpili do Filipa, pochodzącego z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go, mówiąc: «Panie, chcemy ujrzeć Jezusa». Filip poszedł i powiedział Andrzejowi. Z kolei Andrzej i Filip poszli i powiedzieli Jezusowi.
A Jezus dał im taką odpowiedź: «Nadeszła godzina, aby został otoczony chwałą Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie samo jedno, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. Ktoś zaś chciałby Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec.
Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Ależ właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław imię Twoje!».
Wtem rozległ się głos z nieba: «Już wsławiłem i jeszcze wsławię». Stojący tłum to usłyszał i mówił: «Zagrzmiało!». Inni mówili: «Anioł przemówił do Niego». Na to rzekł Jezus: «Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie wyrzucony precz. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie».
To mówił, oznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Wzrastać w miłości
Życie pozbawione tej samodyscypliny, która upokarza naszą dumę i ogranicza nasz egoizm, jest niedopełnione i niekompletne. Większość ludzi jest sfrustrowana, bo opuściła krzyż. Są oni przekonani, że nieskończoność można zdobyć bez decydującej godziny Kalwarii. Natura nie znosi tego, co jest niepełne.
Obetnijcie nogę salamandrze, a odrośnie druga. Impulsy, których wypieramy się na jawie, dopełniają się podczas snu. Nasze poranione dusze, w taki czy inny sposób, próbują dopełnić swoją niekompletność i udoskonalić swoją niedoskonałość. W duchowym życiu jest to świadomy i przemyślany proces uczestnictwa w godzinie męki Chrystusa, aby mieć udział w Jego zmartwychwstaniu. „Moim celem jest poznanie Chrystusa, zarówno przez doświadczenie mocy Jego zmartwychwstania, jak i przez udział w Jego cierpieniach” (Flp 3, 10).
Nasz Pan po zmartwychwstaniu z grobu powiedział uczniom idącym do Emaus, że godzina była warunkiem Jego chwały. „O nierozumni i leniwi w sercu! Nie wierzycie w to wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Chrystus nie musiał tego cierpieć i wejść do swej chwały?” (Łk 24, 25-26). A zatem bez naszego systematycznego oddzielania się od rzeczywistości wzrastanie w miłości jest niemożliwe.
Człowiek dopełniony czy udoskonalony to ktoś wolny, nieprzywiązany do żądzy władzy, rozgłosu i posiadania. Nieprzywiązany do samolubnych pragnień, pożądliwości i cielesnych doznań. Zasada nieprzywiązywania się do rzeczy, które blokują naszą duszę, to jedna z praktyk obejmujących godzinę. To płynięcie pod prąd, stawanie po stronie Boga nawet wbrew sobie, wycofywanie się, aby być uzdrowionym.
Abp Fulton J. Sheen
Łzy Jezusa. Antologia.
Wybór i opracowanie Al Smith
Edycja Świętego Pawła, 2020.
Abp Fulton J. Sheen żył prawdami, które głosił. Był pokorny i cierpliwy, szczery i autentyczny. Docierał do serc i umysłów. To abp. Sheenowi Ameryka zawdzięcza powrót do wiary i docenienie daru Kościoła. W 2012 r. papież Benedykt XVI ogłosił go sługą Bożym.
Łzy Jezusa to pierwszy w historii kompletny zbiór pism i refleksji abp. Sheena na temat ostatnich siedmiu zdań Chrystusa z krzyża. Według autora, zawiera się w nich pełny katechizm życia duchowego. Zatem temat wiary przewija się w całej książce, ale jest też osobny rozdział poświęcony wierze. Sheen analizuje w nim sposób myślenia człowieka i dostarcza argumentów na istnienie Boga, Jego miłości i działania.
