WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Na kogo Pan Bóg
„się gniewa i obraża”?
Kiedyś pewna osoba, doświadczona bolesnym cierpieniem, trudnościami w rodzinie, śmiercią bliskich, zapytała: Czy Pan Bóg gniewa się na mnie albo obraził, bo to wszystko tak niespodziewanie spadło na mnie?
Żadną miarą Pan Bóg ani się na nas nie obraża, ani nie gniewa. Choć w formule spowiedzi mówimy, że obraziliśmy Pana Boga grzechami. Jest to rzeczywiste wyznanie naszej skruchy i żalu, że nasze słowa i uczynki były sprzeczne z dobrocią Boga i zasługują na potępienie. Co w tym ważne, to nasze grzeszne postępowanie zasługuje na potępienie, ale Bóg nas nigdy nie potępia. Jezus oświadcza o tym uroczyście w rozmowie z Nikodemem:
Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, by świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony.
Święty Paweł przypomina, że największym bogactwem Boga jest Jego niezgłębione miłosierdzie, z drugiej strony Jego „gniew” jest wyrazem zbawiennej troski, aby nas przyprowadzić z niewoli i śmierci do życia w Nowym Jeruzalem (por. pierwsze czytanie). Dobrze tę tajemnicę wyboru Boga (zbawienia) i życia bez Boga (potępienia) wyraża mędrzec Syrach:
Nie mów: «Zgrzeszyłem i cóż mi się stało?». Albowiem Pan jest cierpliwy. Nie bądź tak pewny darowania ci win, byś miał dodawać grzech do grzechu. Nie mów: «Jego miłosierdzie zgładzi mnóstwo moich grzechów». U Niego jest miłosierdzie, ale i zapalczywość, a na grzeszników spadnie Jego gniew karzący (Syr 5, 4-6).
ks. Leszek Rasztawicki
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Dzisiejsza niedziela nosi nazwę niedzieli laetare, to znaczy radości. Dlaczego tak jest? Przebyta już wielkopostna droga powinna zbliżyć nas do Boga: bardziej intensywna modlitwa, praktyki pokutne, wewnętrzne wyciszenie powinny przynosić owoce wyzwalające duchową radość. Z drugiej strony świadomość bliskości Paschy, najbardziej radosnego wydarzenia w dziejach, przynosi radość, nawet w środku Wielkiego Postu.
PIERWSZE CZYTANIE (2 Krn 36, 14-16. 19-23)
Czytanie z Drugiej Księgi Kronik
Wszyscy naczelnicy Judy, kapłani i lud mnożyli nieprawości, naśladując wszelkie obrzydliwości narodów pogańskich i bezczeszcząc świątynię, którą Pan poświęcił w Jerozolimie. Pan, Bóg ich ojców, bez ustanku wysyłał do nich swoich posłańców, albowiem litował się nad swym ludem i nad swym mieszkaniem. Oni jednak szydzili z Bożych wysłanników, lekceważyli ich słowa i wyśmiewali się z Jego proroków, aż wzmógł się gniew Pana na Jego naród do tego stopnia, iż nie było już ratunku.
Spalili też Chaldejczycy świątynię Bożą i zburzyli mury Jerozolimy, wszystkie jej pałace spalili i wzięli się do niszczenia wszystkich kosztownych sprzętów. Ocalałą spod miecza resztę król uprowadził na wygnanie do Babilonu i stali się niewolnikami jego i jego synów, aż do nadejścia panowania perskiego. I tak się spełniło słowo Pańskie wypowiedziane przez usta Jeremiasza: «Dokąd kraj nie wywiąże się ze swych szabatów, będzie leżał odłogiem przez cały czas swego zniszczenia, to jest przez siedemdziesiąt lat».
Aby się spełniło słowo Pańskie z ust Jeremiasza, pobudził Pan ducha Cyrusa, króla perskiego, w pierwszym roku jego panowania, tak iż obwieścił on również na piśmie w całym państwie swoim, co następuje: «Tak mówi Cyrus, król perski: Wszystkie państwa ziemi dał mi Pan, Bóg niebios. I On mi rozkazał zbudować Mu dom w Jerozolimie, w Judzie. Jeśli ktoś z was jest z całego ludu Jego, to niech Bóg jego będzie z nim; a niech idzie!».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 137, 1-2. 3. 4-5. 6)
Refren: Kościele święty, nie zapomnę ciebie.
Nad rzekami Babilonu siedzieliśmy, *
płacząc na wspomnienie Syjonu.
Na topolach tamtej krainy *
zawiesiliśmy nasze harfy. Ref.
Bo ci, którzy nas uprowadzili, *
żądali od nas pieśni.
Nasi gnębiciele żądali pieśni radosnej: *
«Zaśpiewajcie nam którąś z pieśni syjońskich!». Ref.
Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską *
w obcej krainie?
Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, *
niech uschnie moja prawica. Ref.
Niech mi język przyschnie do gardła, *
jeśli nie będę o tobie pamiętał,
Jeśli nie wyniosę Jeruzalem *
ponad wszystką swoją radość. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Ef 2, 4-10)
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia: Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia – łaską bowiem jesteście zbawieni – razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich – w Chrystusie Jezusie, aby w nadchodzących wiekach przeogromne bogactwo swej łaski okazać przez dobroć względem nas, w Chrystusie Jezusie.
Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił. Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 3, 16)
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
EWANGELIA (J 3, 14-21)
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do Nikodema: «Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.
A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Wołanie Dobrego Pasterza
Kiedy nie możesz spać w nocy i przypominają ci się grzechy, ponieważ noc wydobywa na powierzchnię twoją wewnętrzną ciemność; kiedy opłakujesz utratę kogoś z krewnych lub przyjaciół i przez chwilę rozmyślasz o śmierci; kiedy wzrusza cię czystość, poświęcenie oraz wiara innych, nawet jeśli ją wyśmiewasz; kiedy tysiąc razy w ciągu dnia musisz uciszać wyrzuty sumienia – zapytaj siebie, czym naprawdę są te poruszenia!
Są one prawdziwymi łaskami: Boża natarczywość, przywoływanie zagubionej owcy przez Pasterza.
Nie udaremniaj ich przez jakieś spekulacyjne pytania, jak kobieta przy studni, gdy źródło twojego niezadowolenia tkwi w moralności, a nie w umyśle.
Jeśli od dwudziestu lat, albo i więcej, nie przystępowałeś do sakramentów, przestań usprawiedliwiać swój bunt wobec Boga twierdzeniem, że nie wierzysz już w sakrament pokuty. Twoja quasi-intelektualna opozycja stanowi kamuflaż dla moralnego tchórzostwa. Boisz się zmierzyć ze swoimi grzechami, więc atakujesz Credo.
Padnij na kolana! Uniż się przed Bogiem, bo On cię słyszy, zanim do Niego zawołasz. Zna twoją samotność, czuł ją na krzyżu. Zna twoje potrzeby, zapłacił za nie na Kalwarii. Nie myśl, że Miłość o tobie zapomniała. Nie ugasisz pragnienia, pijąc tylko z czary ludzkich uczuć, inaczej jest z kielichem zbawienia.
Abp Fulton J. Sheen
Łzy Jezusa. Antologia.
Wybór i opracowanie Al Smith
Edycja Świętego Pawła, 2020.
Abp Fulton J. Sheen żył prawdami, które głosił. Był pokorny i cierpliwy, szczery i autentyczny. Docierał do serc i umysłów. To abp. Sheenowi Ameryka zawdzięcza powrót do wiary i docenienie daru Kościoła. W 2012 r. papież Benedykt XVI ogłosił go sługą Bożym.
Łzy Jezusa to pierwszy w historii kompletny zbiór pism i refleksji abp. Sheena na temat ostatnich siedmiu zdań Chrystusa z krzyża. Według autora, zawiera się w nich pełny katechizm życia duchowego. Zatem temat wiary przewija się w całej książce, ale jest też osobny rozdział poświęcony wierze. Sheen analizuje w nim sposób myślenia człowieka i dostarcza argumentów na istnienie Boga, Jego miłości i działania.
