WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
BOŻY POSŁAŃCY
Może byśmy czasem woleli, żeby Bóg do nas mówił bezpośrednio, nie poprzez pośredników? Mamy na to swoje argumenty: może myślimy, że wtedy lepiej byśmy to słowo zrozumieli, pojęli, z większą otwartością przyjęli, lepiej dali mu się ukształtować. Jednak to sam Bóg wybiera sposób dotarcia do nas i też ma ku temu swoje powody i swoje argumenty. I tak właśnie, czytając Biblię od początku do końca, wciąż napotykamy ten sam schemat: Bóg kogoś wybiera i posyła, wybiera i posyła, wybiera i posyła…
Żyjemy w okresie, gdy na współczesnych Bożych posłańców wylewa się mnóstwo złych słów, zasłużonych czy niezasłużonych. Nie oszczędza się już nikogo, nawet papieża. Oczywiście, od Bożych posłańców należy wymagać więcej i można czasem irytować się, że są tacy, a nie inni. Można jednak i w tej krytyce przesadzić, wyskoczyć poza pewne granice. Dlatego Jezus stawia nam dziś przed oczy zaskakującą scenę i zostawia swoim posłańcom dość „nieewangeliczne” polecenie: jeśli ktoś jest wobec was ciągle na NIE, strząśnijcie nawet „proch z nóg waszych na świadectwo dla nich”. Znaczy to między innymi: nie miejcie z nimi nic wspólnego! Ten gest, który ma być „na świadectwo”, oznacza, że ma być gestem zauważonym, dać do myślenia, w pewien sposób wstrząsnąć obserwatorem. Niech ten, który odrzuca Boga przychodzącego do niego przez słowo swojego posłańca, uświadomi sobie, co robi, kogo tak naprawdę odrzuca. Dziś dla nas do przemyślenia jest proste pytanie: czy czasem, krytykując ludzi Kościoła (nieważne, czy mając rację czy nie), nie zagalopowałem się zbyt daleko, czy przez to nie tracę z oczu tej podstawowej prawdy, że Bóg sam przychodzi do mnie przez takie, a nie inne, mniej lub bardziej wybrakowane narzędzia? W dzisiejszej Ewangelii słyszymy, że Apostołowie wśród tych, którzy – mimo ich osobistych braków – ich przyjęli, wyrzucili wiele złych duchów, uzdrowili wielu chorych…, a któż nie chciałby tego doświadczyć?
ks. Adam Rybicki
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Jako chrześcijanie stajemy dzisiaj przed Panem, aby oddać Mu chwałę i prosić o błogosławieństwo na rozpoczynający się tydzień. Przychodzimy do kościoła, ponieważ chcemy słuchać Jego słowa i karmić się Ciałem Chrystusa, gdyż to jest droga prowadząca do zbawienia. Słowo Boże mówi nam o królestwie, do którego głoszenia jesteśmy zobowiązani na mocy chrztu świętego. Niech nasz udział w Eucharystii uzdolni nas do bycia autentycznymi świadkami miłości Bożej w świecie.
PIERWSZE CZYTANIE (Am 7, 12-15)
Misja proroka
Czytanie z Księgi proroka Amosa
Amazjasz, kapłan w Betel, rzekł do Amosa: «„Widzący”, idź sobie, uciekaj do ziemi Judy! I tam jedz chleb, i tam prorokuj! A w Betel więcej nie prorokuj, bo jest ono królewską świątynią i królewską budowlą».
I odpowiedział Amos Amazjaszowi: «Nie jestem ja prorokiem ani nie jestem synem proroków, gdyż jestem pasterzem i tym, który nacina sykomory. Od trzody bowiem wziął mnie Pan i rzekł do mnie Pan: „Idź, prorokuj do narodu mego, izraelskiego!”»
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 85 (84), 9ab i 10. 11-12. 13-14)
Refren: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie.
Będę słuchał tego, co Pan Bóg mówi: *
oto ogłasza pokój ludowi i swoim wyznawcom.
Zaprawdę, bliskie jest Jego zbawienie †
dla tych, którzy Mu cześć oddają, *
i chwała zamieszka w naszej ziemi.
Refren: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie.
Łaska i wierność spotkają się z sobą, *
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie, *
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
Refren: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie.
Pan sam szczęściem obdarzy, *
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim, *
a śladami Jego kroków zbawienie.
Refren: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie.
DRUGIE CZYTANIE (Ef 1, 3-14 – dłuższe)
Bóg wybrał nas w Chrystusie
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów poprzez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym.
W Nim mamy odkupienie przez Jego krew – odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski. Szczodrze ją na nas wylał w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia, przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi.
W Nim dostąpiliśmy udziału my również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu – my, którzy już przedtem nadzieję złożyliśmy w Chrystusie. W Nim także i wy, usłyszawszy słowo prawdy, Dobrą Nowinę o waszym zbawieniu, w Nim również – uwierzywszy, zostaliście naznaczeni pieczęcią, Duchem Świętym, który był obiecany. On jest zadatkiem naszego dziedzictwa w oczekiwaniu na odkupienie, które nas uczyni własnością Boga, ku chwale Jego majestatu.
Oto słowo Boże.
Albo:
DRUGIE CZYTANIE (Ef 1, 3-10 – krótsze)
Bóg wybrał nas w Chrystusie
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów poprzez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym.
W Nim mamy odkupienie przez Jego krew – odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski. Szczodrze ją na nas wylał w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia, przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Ef 1, 17-18)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Niech Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, przeniknie nasze serca swoim światłem,
abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 6, 7-13)
Rozesłanie Dwunastu
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien».
I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich».
Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
ZŁAMANE SKRZYDŁA
Pearla przygląda się demonowi przykutemu do podłogi. Z trudem udaje mu się ustać na nogach, gdy tymczasem zebrani wokół niego upadli szczerzą zęby i z daleka kłapią na niego swoimi paszczami.
Upadli są gatunkiem, który chętnie pożera swoich pobratymców. Ludzie nazywają to kanibalizmem. O tak, kanibalizm to specjalność upadłych. Tyle że tu, w czeluściach piekła, są stworzeniami duchowymi – nie istotami z krwi i kości. A śmierć nie tak łatwo dosięga istot duchowych. Pożeranie trwa przez całe wieki. Jątrzące się i dymiące rany na ciele tego demona nie są jednak dziełem jego pobratymca. Upadli nie używają ognia jako broni. Boją się go. Czekający na dole demon nosi na sobie rany, które mogą być tylko dziełem czeluści. Otchłani. Wiecznego ognia stworzonego dla Szatana i jego aniołów. Pearla widziała go na własne oczy – zdarzało się jej przemierzać głębiny owej przepaści. Miejsce to nie jest w stanie wyrządzić jej krzywdy. Kiedy Książę wznosił swój bastion, Stwórca zamknął wyprowadzone z niebios światło w czeluści położonej poza murami Abaddonu. Święty ogień w nieskończoność odbija się i powiększa we wnętrzu tego wiecznie jaśniejącego pęknięcia. Dla aniołów światła Otchłań jest wspaniałym miejscem. To zwielokrotniona moc Bożej dobroci. Jednak dla tych, którzy wybrali ciemność, stanowi źródło największego lęku. Chociaż nawet upadli doznają uzdrowienia.
ZŁAMANE SKRZYDŁA
„Złamane skrzydła” to kolejna przygoda Brielle, którą poznaliśmy w „Oczach anioła”, a zarazem druga część serii o świecie Nadziemia. Spotykamy się z nią w chwili, gdy w wyniku nadprzyrodzonych wydarzeń jej życie zaczyna się rozpadać. Jej chłopak Jake coś przed nią ukrywa. Brielle, która początkowo czuje się bezsilna wobec zła, często płacze, szybko poznaje, jak potężną bronią przeciw złu jest modlitwa, uwielbienie i słowo Boże. Tymczasem nad Stratus nadchodzą siły zła. W tej sytuacji nie ma wyboru i musi stanąć do walki. Ale czy potrafi walczyć ze złamanymi skrzydłami? Zawsze jest nadzieja. Są anioły…
