WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
W KOŚCIELE SPOTYKAMY JEZUSA
Wspólnota Kościoła jest tym szczególnym miejscem, w którym sprawowana jest Eucharystia. Apostołowie, choć słabi i grzeszni, otrzymali od Jezusa depozyt wiary, który przekazywany jest kolejnym pokoleniom kapłanów. Oni, choć wciąż niedoskonali, sprawują na naszych oczach najdoskonalszą ofiarę, którą złożył Syn Człowieczy.
Doświadczamy w Kościele, jak wiele jest w nim ludzkiej słabości i grzechu. Skandale bardzo nas ranią. Wielu z tych, którzy mieli być depozytariuszami największych skarbów wiary, rozczarowało nas, sprzeniewierzając się powołaniu do świętości, do którego zaprosił ich sam Jezus. Czy jednak w takiej sytuacji Syn Boży mógłby porzucić swój Kościół i odebrać mu przywilej bycia pośrednikiem między tym, co boskie, i tym, co ludzkie? Wśród uczniów Jezusa było wielu, którzy szemrali przeciw Niemu i powątpiewali w Jego naukę. Uważali ją za zbyt trudną, więc woleli się poddać i wycofać. Pozostali jednak ci, którzy jak Szymon Piotr, pomimo trudnej sytuacji, zaufali Jezusowi i uwierzyli Mu. Kiedy patrzymy na słabego i grzesznego kapłana, trudniej jest nam niewątpliwie uwierzyć, że przy ołtarzu może on reprezentować Chrystusa. Łatwiej jest nam wierzyć w boskość sprawowanych sakramentów, gdy przed nami stoi kapłan, który nie tylko słowem, ale i życiem świadczy o Zbawicielu. Konfrontując się ze słabością Kościoła, który jest rzeczywistością bosko-ludzką, możemy tylko za św. Piotrem powtórzyć jego wyznanie wiary: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego”. Wierność wspólnocie Kościoła jest wiernością Chrystusowi, który nie tylko go ustanowił, ale wciąż jest w nim obecny.
ks. Mariusz Krawiec, paulista
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Joz 24, 1-2a. 15-17. 18b)
Przypomnienie powołania narodu
Czytanie z Księgi Jozuego
Jozue zgromadził w Sychem wszystkie pokolenia Izraela. Wezwał też starszych Izraela, jego książąt, sędziów i zwierzchników, którzy się stawili przed Bogiem. Jozue przemówił wtedy do całego narodu:
«Gdyby wam się nie podobało służyć Panu, rozstrzygnijcie dziś, komu służyć chcecie, czy bóstwom, którym służyli wasi przodkowie po drugiej stronie Rzeki, czy też bóstwom Amorytów, w których kraju zamieszkaliście. Ja sam i mój dom służyć chcemy Panu».
Naród wówczas odrzekł tymi słowami: «Dalecy jesteśmy od tego, abyśmy mieli opuścić Pana, a służyć cudzym bogom. Czyż to nie Pan, Bóg nasz, wyprowadził nas i przodków naszych z ziemi egipskiej, z domu niewoli? Czyż nie On przed oczyma naszymi uczynił wielkie znaki i ochraniał nas przez całą drogę, którą szliśmy, i wśród wszystkich ludów, pomiędzy którymi przechodziliśmy? My również chcemy służyć Panu, bo On jest naszym Bogiem».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 34 (33), 2-3. 16-17. 18-19. 20-21. 22-23)
Refren: Wszyscy zobaczcie, jak nasz Pan jest dobry.
Będę błogosławił Pana po wieczne czasy, *
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem, *
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.
Refren: Wszyscy zobaczcie, jak nasz Pan jest dobry.
Oczy Pana zwrócone na sprawiedliwych, *
uszy Jego otwarte na ich wołanie.
Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym, *
by pamięć o nich wymazać z ziemi.
Refren: Wszyscy zobaczcie, jak nasz Pan jest dobry.
Pan słyszy wołających o pomoc *
i ratuje ich od wszelkiej udręki.
Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu, *
ocala upadłych na duchu.
Refren: Wszyscy zobaczcie, jak nasz Pan jest dobry.
Liczne są nieszczęścia, które cierpi sprawiedliwy, *
ale Pan go ze wszystkich wybawia.
On czuwa nad każdą jego kością *
i żadna z nich nie zostanie złamana.
Refren: Wszyscy zobaczcie, jak nasz Pan jest dobry.
Zło sprowadza śmierć na grzesznika, *
wrogów sprawiedliwego spotka kara.
Pan odkupi dusze sług swoich, *
nie zazna kary, kto się do Niego ucieka.
Refren: Wszyscy zobaczcie, jak nasz Pan jest dobry.
DRUGIE CZYTANIE (Ef 5, 21-32)
Miłość małżeńska naśladowaniem miłości Chrystusa i Kościoła
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia:
Bądźcie sobie wzajemnie poddani w bojaźni Chrystusowej. Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus – Głową Kościoła: On – Zbawca Ciała. Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom – we wszystkim.
Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, aby samemu sobie przedstawić Kościół jako chwalebny, niemający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany. Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. Przecież nigdy nikt nie odnosił się z nienawiścią do własnego ciała, lecz każdy je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus – Kościół, bo jesteśmy członkami Jego Ciała.
Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem. Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 6, 63c. 68c)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem.
Ty masz słowa życia wiecznego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 6, 55. 60-69)
Do kogo pójdziemy, Ty masz słowa życia wiecznego
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
W synagodze w Kafarnaum Jezus powiedział:
«Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem».
A wielu spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, mówiło: «Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?»
Jezus jednak, świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: «To was gorszy? A gdy ujrzycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był przedtem? To Duch daje życie; ciało na nic się nie zda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą».
Jezus bowiem od początku wiedział, którzy nie wierzą, i kto ma Go wydać. Rzekł więc: «Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli nie zostało mu to dane przez Ojca». Od tego czasu wielu uczniów Jego odeszło i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «Czyż i wy chcecie odejść?»
Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że Ty jesteś Świętym Bożym».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
DROGA DO SZCZĘŚCIA
Szczęście można osiągnąć na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest nasze wycofanie się ze świata zewnętrznego – z nadmiernego zanurzenia w ziemskich sprawach. Drugi jest o wiele głębszy: polega na wzniesieniu się ponad to, co w nas niskie, na swój wyższy poziom – na przejściu od postawy egoizmu do Boga.
Otaczający nas dzisiaj świat jest w rozpaczliwej kondycji, ale dla wewnętrznego świata człowieka nadal istnieje nadzieja. Świat polityki i ekonomii pozostaje daleko w tyle za psychologicznym rozwojem człowieka. Świat znajduje się daleko od Boga, ale ludzkie serca nie. Dlatego właśnie, bardziej niż w wyniku zmian politycznych, pokój wyjdzie od samego człowieka, który schroni się we własnej duszy przed zewnętrznym chaosem i wzniesie się ponad siebie ku szczęściu, do którego został powołany.
DROGA DO SZCZĘŚCIA
Arcybiskup Fulton J. Sheen w książce „Droga do szczęścia” przypomina nam, że „żyjemy w czasach, kiedy ludzie są raczej kontrolowani, niż sami sprawują kontrolę. Tak bardzo skupiliśmy się na rządzeniu tym, co poza nami, że zupełnie przestaliśmy zarządzać sobą”. Dzięki tej książce możemy to zmienić. Jest ona inspirującym przewodnikiem, ukazującym drogę do pokoju, nadziei i zadowolenia z życia. Przekazuje Ewangelię miłości w prosty i praktyczny sposób.
