WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
ASPIRACJE
Ludzkie aspiracje dotykają wielu dziedzin życia. Od kariery, przez marzenie o rodzinie, po status ekonomiczny. W Bogu będziemy jednak aspirować do rzeczy jeszcze większych.
W pierwszym czytaniu z Księgi Mądrości usłyszymy o złych zamiarach, jakie ludzie podjęli przeciw bezimiennemu sprawiedliwemu. Być może wielu z nas nie raz czuło, że zostali potraktowani tak jak ów bohater. Ten tekst to kolejne proroctwo o Chrystusie. Jego słowa będą jak blask słońca, który odkrywa świat spowity cieniem. Chrystus przyniósł ludziom prawdę o Bogu i o nich samych. W świetle Ewangelii ujawnia się to, jak dobry jest Bóg i jak bardzo nas kocha. Nas – grzeszników. Kiedy Bóg mówi o grzechu, w Jego uczniach wzbudza to skruchę i prośbę o przebaczenie. U wielu osób jednak wrogość wobec Ewangelii, Kościoła, samego Chrystusa. Kolejny tydzień z rzędu przemawia do nas św. Jakub. W drugim czytaniu Apostoł zwraca uwagę na ogromny wewnętrzny bałagan, który panuje w sercu i duszy chrześcijan. Słowa św. Jakuba nie wymagają specjalnego komentarza. Wystarczy pochylić się nad nimi i w ich świetle ocenić własne życie, by słońce Bożego słowa objawiło prawdę o nas. Bolesną prawdę o niewłaściwych aspiracjach Apostołów poznajemy w dzisiejszej Ewangelii. Kiedy Chrystus mówił im o rzeczach tak ważnych jak Jego męka i śmierć, oni byli zajęci sami sobą. Pragnęli wyróżnienia, docenienia, kariery u boku Mesjasza. Jego droga wiodła na krzyż, ich marzenia dotyczyły sukcesów. Pan natomiast wskazuje, że Jego uczeń ma być jak sługa oraz jak dziecko. Pokorny i pracowity, szczery i nieskażony złymi pragnieniami. Gdybyśmy mieli takie właśnie aspiracje, stalibyśmy się szczęśliwi.
ks. Marek Piedziewicz
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Mdr 2,12.17-20)
Jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, Bóg ujmie się za nim
Czytanie z Księgi Mądrości.
Bezbożni mówili:
„Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego, bo nam niewygodny: sprzeciwia się naszym sprawom, zarzuca nam łamanie prawa, wypomina nam błędy naszych obyczajów. Zobaczmy, czy prawdziwe są jego słowa, wybadajmy, co będzie przy jego zejściu.
Bo jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, Bóg ujmie się za nim i wyrwie go z ręki przeciwników. Dotknijmy go obelgą i katuszą, by poznać jego łagodność i doświadczyć jego cierpliwości. Zasądźmy go na śmierć haniebną, bo — jak mówił — będzie ocalony”.
„Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego, bo nam niewygodny: sprzeciwia się naszym sprawom, zarzuca nam łamanie prawa, wypomina nam błędy naszych obyczajów. Zobaczmy, czy prawdziwe są jego słowa, wybadajmy, co będzie przy jego zejściu.
Bo jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, Bóg ujmie się za nim i wyrwie go z ręki przeciwników. Dotknijmy go obelgą i katuszą, by poznać jego łagodność i doświadczyć jego cierpliwości. Zasądźmy go na śmierć haniebną, bo — jak mówił — będzie ocalony”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 54,3-4.5.6 i 8)
Refren: Pan podtrzymuje całe moje życie.
Wybaw mnie, Boże, w imię swoje, *
mocą swoją broń mojej sprawy.
Boże, wysłuchaj mojej modlitwy, *
nakłoń ucha na słowo ust moich.
Bo powstają przeciwko mnie pyszni, *
gwałtownicy czyhają na me życie,
nie mają oni Boga *
przed swymi oczyma.
Oto mi Bóg dopomaga, *
Pan podtrzymuje me życie.
Będę Ci chętnie składać ofiarę *
i sławić Twe dobre imię.
DRUGIE CZYTANIE (Jk 3,16-4,3)
Źródłem niepokojów jest nieład wewnętrzny
Czytanie z Listu świętego Jakuba Apostoła.
Najmilsi:
Gdzie zazdrość i żądza sporu, tam też bezład i wszelki występek. Mądrość zaś zstępująca z góry jest przede wszystkim czysta, dalej skłonna do zgody, ustępliwa, posłuszna, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, wolna od względów ludzkich i obłudy. Owoc zaś sprawiedliwości sieją w pokoju ci, którzy zaprowadzają pokój.
Skąd się biorą wojny i skąd kłótnie między wami? Nie skądinąd, tylko z waszych żądz, które walczą w członkach waszych. Pożądacie, a nie macie, żywicie morderczą zazdrość, a nie możecie osiągnąć. Prowadzicie walki i kłótnie, a nic nie posiadacie, gdyż się nie modlicie. Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie, starając się jedynie o zaspokojenie
swych żądz.
Gdzie zazdrość i żądza sporu, tam też bezład i wszelki występek. Mądrość zaś zstępująca z góry jest przede wszystkim czysta, dalej skłonna do zgody, ustępliwa, posłuszna, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, wolna od względów ludzkich i obłudy. Owoc zaś sprawiedliwości sieją w pokoju ci, którzy zaprowadzają pokój.
Skąd się biorą wojny i skąd kłótnie między wami? Nie skądinąd, tylko z waszych żądz, które walczą w członkach waszych. Pożądacie, a nie macie, żywicie morderczą zazdrość, a nie możecie osiągnąć. Prowadzicie walki i kłótnie, a nic nie posiadacie, gdyż się nie modlicie. Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie, starając się jedynie o zaspokojenie
swych żądz.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (2 Tes 2,14)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Bóg wezwał nas przez Ewangelię,
abyśmy dostąpili chwały naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 9,30-37)
Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich
Słowa Ewangelii według świętego Marka.
Jezus i Jego uczniowie podróżowali przez Galileę, On jednak nie chciał, żeby kto wiedział o tym. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: „Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity po trzech dniach zmartwychwstanie”. Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać.
Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był w domu, zapytał ich: „O czym to rozmawialiście w drodze?” Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy.
On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: „Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich”.
Potem wziął dziecko; postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: „Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał”.
Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był w domu, zapytał ich: „O czym to rozmawialiście w drodze?” Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy.
On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: „Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich”.
Potem wziął dziecko; postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: „Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał”.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
EWANGELIZACJA W GLOBALNEJ WIOSCE
W ujęciu teologicznym komunikowanie jest przekazem doświadczenia osoby, które prowadzi do budowania wspólnoty. Wspólnota ta, w rozumieniu chrześcijańskim, powinna łączyć Boga z człowiekiem i ludzi pomiędzy sobą.
Zakładając, że komunikacja międzyludzka jest podstawową potrzebą i dobrem człowieka, jej zerwanie, jej brak bądź manipulacja wewnątrz niej są zawsze krzywdą wyrządzoną człowiekowi. Wspólnota oparta na komunii między Bogiem a człowiekiem oraz między ludźmi jest warunkiem koniecznym, aby mogła zaistnieć prawdziwa komunikacja, która ewangelizuje. Aby komunikacja spełniała jednocześnie funkcje ewangelizacyjne, powinna respektować zasady etyczne wynikające z zasad moralnych płynących z Ewangelii. Chodzi tutaj przede wszystkim o poszanowanie prawdy (komunikat oparty na prawdzie) i o szacunek dla osoby (w relacji nadawca – odbiorca) (…) Ksiądz Alberione bardzo wiele uwagi poświęcał takiemu doborowi środków przekazu, który zapewni jak największą skuteczność w przekazywaniu treści. Jednak skuteczności apostolstwa wydawniczego nigdy nie uzależniał od wymiaru technicznego ani od profesjonalizmu podawanych treści. (…) Większą wagę przykładał do ducha modlitwy i postawy zjednoczenia z Chrystusem, którymi powinien charakteryzować się nadawca (apostoł środków społecznego przekazu).
EWANGELIZACJA W GLOBALNEJ WIOSCE
W czasach nam współczesnych nikt już nie ma wątpliwości, że środki społecznego przekazu są istotnym wyzwaniem dla współczesnego Kościoła i narzędziem, którym należy się posługiwać. Wraz ze zmianami społecznymi i rozwojem technologicznym wzrasta też potrzeba teologicznej refleksji nad miejscem i rolą mediów masowych w życiu wspólnoty chrześcijańskiej.
Książka „Ewangelizacja w globalnej wiosce. Bł. Jakub Alberione i apostolstwo środków społecznego przekazu” stanowi próbę naukowego spojrzenia na koncepcję ewangelizacji (apostolstwa) środkami społecznego przekazu, jaką w pierwszej połowie XX wieku wypracował bł. Jakub Alberione (1884-1971), włoski kapłan – założyciel paulistów i innych instytutów tworzących Rodzinę Świętego Pawła.
