NR 47 / 2021 – 27 NIEDZIELA ZWYKŁA

WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


BY NIC NIE ROZDZIELIŁO MAŁŻONKÓW

Człowiek źle znosi samotność. Potrzebuje kogoś, z kim mógłby dzielić się sobą. Jest istotą otwartą na dialog. Dlatego szuka kontaktu z Bogiem i sobie podobnymi. Jednak nie wystarczają mu pobieżne, powierzchowne relacje. Pragnie najcenniejszej – miłości.


Bóg stworzył człowieka do wielkich rzeczy. Powierzył mu troskę o swe dzieło. Zarazem złożył w jego serce ogromne pragnienie wspólnoty. Człowiek nie chce być sam. Szuka sobie podobnych, najpierw w świecie rzeczy stworzonych, potem zwierząt. I nie znajduje istot, z którymi mógłby wejść w miłosny dialog. Dopiero pojawienie się kobiety sprawia, że zostaje przezwyciężona pierwotna, bolesna i smutna samotność mężczyzny. Okrzyk radości Adama ukazuje, jak cennym darem dla niego jest Ewa. Na wspólnotowy wymiar życia ludzkiego, podkreślając wagę małżeństwa, zwraca uwagę również dzisiejsza Ewangelia. Jest to związek w oczach Bożych jedyny, wyjątkowy i niepowtarzalny. Związek święty i dlatego nierozerwalny. Chodzi w nim nie o chwilową obietnicę miłości, ale o więź na całe życie. Prawdziwa miłość jest trwała. Wymaga wielkiej pracy, czuwania, modlitwy i zabiegów, by ją pomnażać, a nie zatracać. Ponieważ nadaje sens życiu, kosztuje wiele. Chrystus błogosławi ludzkiej miłości. Czyni ją znakiem swego oblubieńczego odniesienia do Kościoła. Obdarza blaskiem nadprzyrodzoności. Zadbajmy zatem o nasze związki małżeńskie. Czuwajmy, by nic nie potrafiło rozdzielić kochających się osób.

ks. Zbigniew Sobolewski


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE


PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 2, 18-24)

Stworzenie niewiasty

Czytanie z Księgi Rodzaju

Pan Bóg rzekł: «Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc».
Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki podniebne, Pan Bóg przyprowadził je do mężczyzny, aby przekonać się, jak on je nazwie. Każde jednak zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę „istota żywa”. I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom podniebnym i wszelkiemu zwierzęciu dzikiemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny.
Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział:
«Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta».
Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 128 (127), 1b-2. 3-4. 5-6)

Refren: Niechaj nas zawsze Pan Bóg błogosławi.

Szczęśliwy człowiek, który służy Panu *
i chodzi Jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich, *
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.

Refren: Niechaj nas zawsze Pan Bóg błogosławi.

Małżonka twoja jak płodny szczep winny
w zaciszu twego domu. *
Synowie twoi jak oliwne gałązki dokoła twego stołu.
Tak będzie błogosławiony człowiek, *
który służy Panu.

Refren: Niechaj nas zawsze Pan Bóg błogosławi.

Niech cię z Syjonu Pan błogosławi
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem *
przez wszystkie dni twego życia.
Obyś oglądał potomstwo swych dzieci. *
Pokój nad Izraelem!

Refren: Niechaj nas zawsze Pan Bóg błogosławi.

DRUGIE CZYTANIE (Hbr 2, 9-11)

Chrystus, który uświęca, jak i ludzie, którzy mają być uświęceni, z Jednego są wszyscy

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:
Widzimy Jezusa, który mało co od aniołów był mniejszy, chwałą i czcią uwieńczonego za mękę śmierci, iż z łaski Bożej zaznał śmierci za każdego człowieka.
Przystało bowiem Temu, dla którego wszystko i przez którego wszystko istnieje, który wielu synów do chwały doprowadza, aby przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienia. Tak bowiem Ten, który uświęca, jak ci, którzy mają być uświęceni, od Jednego wszyscy pochodzą. Z tej to przyczyny nie wstydzi się nazywać ich braćmi swymi.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 1 J 4, 12bcd)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg w nas mieszka
i miłość ku Niemu jest w nas doskonała.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Mk 10, 2-16 – dłuższa)

Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Faryzeusze przystąpili do Jezusa, a chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę.
Odpowiadając, zapytał ich: «Co wam przykazał Mojżesz?»
Oni rzekli: «Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić».
Wówczas Jezus rzekł do nich: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co więc Bóg złączył, tego niech człowiek nie rozdziela».
W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. Powiedział im: «Kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia względem niej cudzołóstwo. I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo».
Przynosili Mu również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego.
A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego». I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.

Oto słowo Pańskie.

Albo:

EWANGELIA (Mk 10, 2-12 – krótsza)

Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Faryzeusze przystąpili do Jezusa, a chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę.
Odpowiadając, zapytał ich: «Co wam przykazał Mojżesz?»
Oni rzekli: «Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić».
Wówczas Jezus rzekł do nich: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co więc Bóg złączył, tego niech człowiek nie rozdziela».
W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. Powiedział im: «Kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia względem niej cudzołóstwo. I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo».

Oto słowo Pańskie.


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE


KIEDY ROZWÓD NIE WCHODZI W GRĘ

Każdy mąż i żona wiedzą, iż wzloty i upadki – czyli momenty cudowne oraz bardzo trudne chwile – są czymś normalnym w małżeństwie.


Ale dla większości małżeństw fakt, iż wzloty są wzlotami, a upadki – upadkami, pozostaje tajemnicą. Prawda o tym jest szczególnie trudna, gdy para przez dłuższy czas zmaga się z sytuacją kryzysową. I zamiast doświadczać naprzemiennie lepszych i gorszych chwil, od dłuższego czasu przeżywa tylko trudności. (…) Nawet jeśli wydaje nam się, że istnieje jakiś bożek małżeńskiego chaosu, który daje albo zabiera szczęście, to wcale tak nie jest. Za małżeńską falą wzlotów ukryte są nawyki, o których będzie mowa w tej książce. (…) Państwo Szczęśliwi są świadomi, że istnieją nawyki, dzięki którym ich relacja jest trwała. Ich związek kwitnie, jeśli w maksymalnym stopniu wcielają w życie nawyki odpowiedzialne za małżeńskie szczęście. Ale kiedy w związku państwa Szczęśliwych zaczyna dziać się gorzej, oznacza to, że skupili swoje wysiłki na innych obszarach życia, dlatego mniej energii i uwagi poświęcają nawykom owocującym szczęściem w ich związku. To normalne. Tamtymi obszarami również trzeba się zająć. Państwo Szczęśliwi wiedzą jednak, że taka sytuacja nie może trwać zbyt długo.


KIEDY ROZWÓD NIE WCHODZI W GRĘ

Książka „Kiedy rozwód nie wchodzi w grę” mówi nie tylko o tym, jak ocalić małżeństwo, ale także jak je zmienić. W kolejnych rozdziałach Gregory Popcak opowiada o prostych działaniach, które uzdrowią relacje małżeńskie oraz pozwolą przyswoić nawyki przyjazne małżeństwu. Autor podaje praktyczne i ważne powody mówiące o tym, dlaczego warto pracować nad poprawą trudnych małżeńskich relacji. Podpowiada, jak uratować małżeństwo, nawet jeśli jeden ze współmałżonków nie ma ochoty się w to angażować. Gregory Popcak to jeden z czołowych terapeutów chrześcijańskich w USA. W prezentowanej książce korzysta zarówno z uznanych naukowo metod, jak i ze skarbca chrześcijańskiej tradycji.