WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
BĘDZIESZ MIŁOWAŁ!
Człowiek może swą duszę zatracić albo zbawić. Dlatego nie dziwi nas pytanie, które jeden z uczonych w Piśmie zadał Jezusowi: „Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?”. Chciał bowiem wiedzieć, jak ma żyć, aby nie stracić tego, co najważniejsze, czyli nieba.
Jezus poucza go, że istotą przestrzegania Bożych przykazań jest miłość. Bóg zasługuje na miłość ze strony człowieka przed innymi stworzeniami, gdyż ukochał każdego człowieka odwieczną miłością wcześniej, niż on mógłby Go kochać. Dlatego, odpowiadając na Bożą miłość, człowiek ma kochać Boga całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. A kiedy nauczy się kochać Boga, wówczas będzie zdolny kochać swego bliźniego jak siebie samego. Niestety w naszych czasach coraz bardziej zauważamy, że człowiek zamiast miłować Boga taką miłością, na jaką On zasługuje, poszukuje „szczęścia” w posiadaniu rzeczy materialnych, władzy, przyjemności. Tym samym zawęża swoje serce. A przecież Bóg uzdolnił człowieka, by mógł kochać i w ten sposób zasłużyć na posiadanie Boga w wieczności. Oprócz miłości Boga, Jezus wyznacza człowiekowi zadania miłowania bliźniego jak siebie samego. W ten sposób upodabnia go do Stwórcy, który jest miłością. Dlatego powołaniem człowieka jest miłość. Tylko miłując, człowiek staje się w pełni człowiekiem. A miarą jego człowieczeństwa jest miara miłości. To dlatego pod wieczór naszego życia Bóg będzie sądził każdego z nas z miłości. Pamiętając o tym, żyjmy tak, aby w naszym życiu Bóg był zawsze na pierwszym miejscu. Wówczas wszystko będzie na swoim miejscu.
ks. Sławomir Sznurkowski, paulista
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Pwt 6, 2-6)
Będziesz miłował Boga z całego serca
Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa
Mojżesz powiedział do ludu:
«Będziesz się bał Pana, Boga swego, zachowując wszystkie Jego nakazy i prawa, które ja tobie rozkazuję wypełniać, tobie, twym synom i wnukom, po wszystkie dni życia twego, byś długo mógł żyć.
Słuchaj, Izraelu, i pilnie tego przestrzegaj, aby ci się dobrze powodziło i abyś się bardzo rozmnożył, jak ci przyrzekł Pan, Bóg ojców twoich, że ci da ziemię opływającą w mleko i miód.
Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Pan jedynie. Będziesz więc miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 18 (17), 2-3a. 3b-4. 47 i 51ab)
Refren: Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja.
Miłuję Cię, Panie, *
Mocy moja,
Panie, Opoko moja i Twierdzo, *
mój Wybawicielu.
Refren: Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja.
Boże, Skało moja, na którą się chronię, *
Tarczo moja, Mocy zbawienia mego i moja Obrono.
Wzywam Pana, godnego chwały, *
i wyzwolony będę od moich nieprzyjaciół.
Refren: Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja.
Niech żyje Pan, niech będzie błogosławiona moja Opoka, *
niech będzie wywyższony mój Bóg i Zbawca.
Ty dałeś wielkie zwycięstwo królowi *
i łaską obdarzyłeś Dawida, Twego pomazańca.
Refren: Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja.
DRUGIE CZYTANIE (Hbr 7, 23-28)
Nieprzemijające kapłaństwo
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Bracia:
Wielu było kapłanów poprzedniego Przymierza, gdyż śmierć nie zezwalała im trwać przy życiu. Ten właśnie, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. Przeto i zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego przystępują do Boga, bo wciąż żyje, aby się wstawiać za nimi.
Takiego bowiem potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa, takiego, który nie jest zobowiązany, jak inni arcykapłani, do składania codziennej ofiary najpierw za swoje grzechy, a potem za grzechy ludu. To bowiem uczynił raz na zawsze, ofiarując samego siebie. Prawo bowiem ustanawiało arcykapłanami ludzi obciążonych słabością, słowo zaś przysięgi, złożonej po nadaniu Prawa, ustanawia arcykapłanem Syna doskonałego na wieki.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 14, 23)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 12, 28b-34)
Największe przykazanie
+ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»
Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych».
Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».
Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
MIŁOŚĆ
Pierwszym i największym przykazaniem jest: „Będziesz miłował Pana całym swoim umysłem, całym swoim sercem, całą swoją mocą” (por. Mk 12, 30).
Święty Franciszek Salezy tłumaczy: „Miłość do Boga musi dominować nad wszystkimi naszymi miłościami, uczuciami. Musi królować nad wszystkimi naszymi namiętnościami i żądzami. Bóg wymaga od nas, aby: pośród wszystkich naszych uczuć miłość do Niego była najbardziej serdeczna, by przenikała i panowała nad całym naszym sercem; by była najbardziej uczuciowa, by wypełniała całą naszą duszę; by była najbardziej ogólna i miała rzeczywisty wpływ na każdą naszą władzę i zdolność; by była najbardziej szlachetna i wypełniała cały nasz umysł; najbardziej stała, by wzmacniała każdą naszą siłę i moc”. Kończy tę wypowiedź wspaniałą zachętą do miłości: „Panie jestem Twój, i tylko do Ciebie należeć mogę; moja dusza jest Twoja i nie może żyć dla nikogo innego, jak tylko dla Ciebie; moje serce jest Twoje, i nie może dążyć do nikogo innego, jak tylko do Ciebie. Miłość do Ciebie musi być moją pierwszą zasadą, ponieważ od Ciebie pochodzę; muszę Ciebie kochać, bo jesteś moim celem i odpoczynkiem, ponieważ jesteś moim przeznaczeniem; muszę kochać Ciebie bardziej niż swoje własne istnienie, bo moje istnienie zależy jedynie od Ciebie; muszę kochać Ciebie bardziej niż siebie samego, ponieważ cały jestem w Tobie i dla Ciebie”.
Jakub Alberione,
Krótkie medytacje na każdy dzień roku,
Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014
KRÓTKI MEDYTACJE NA KAŻDY DZIEŃ ROKU
Dzieło Krótkie medytacje na każdy dzień roku jest zbiorem 365 rozważań, które pomogą Czytelnikowi zgłębić najważniejsze prawdy wiary oraz dowiedzieć się, jak praktycznie żyć nimi na co dzień. Każda medytacja kończy się propozycją rachunku sumienia i postanowienia oraz krótką modlitwą. Jest to cenna pomoc dla każdego, kto konsekwentnie chce pogłębiać i regularnie rozwijać swoje życie duchowe. Bogactwo treści i nowatorskie ujęcie wielu zagadnień sprawiają, że książka ta, choć napisana kilkadziesiąt lat temu, nic nie traci ze swojej aktualności. Publikując to dzieło, chcemy przybliżyć polskiemu czytelnikowi postać i duchowe dziedzictwo wielkiego proroka XX wieku, apostoła nowych mediów, bł. Jakuba Alberionego, założyciela Rodziny Świętego Pawła, której częścią są księża i bracia z Towarzystwa Świętego Pawła (pauliści), głoszący słowo Boże przez działalność wydawniczą Edycji Świętego Pawła.
