WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
PUSTE GROBY
Z modlitwą stajemy dziś przy różnych gro bach. Grobach naszych rodziców, przyjaciół, dziadków. Może żony, która przedwcześnie odeszła, rodząc nowe życie. Może kogoś bardzo młodego, kto innych w życiu podnosił i niespodziewanie już nie można słyszeć jego śmiechu. Groby są różne, z morzem zniczy lub z jedną ledwie tlącą się lampką… Wiele z nich jest z tego roku, wiele pojawiło się przedwcześnie… One wszystkie będą kiedyś puste!
To jest możliwe, ponieważ Bóg Ojciec dał swojego Syna, by każdy, kto w Niego uwierzy, miał życie wieczne. Zanurzeni przez sakrament chrztu w życiu i śmierci Jezusa Chrystusa mamy udział w Jego zmartwychwstaniu. Nasze groby oraz te, nad którymi dziś i przez całe nasze życie staniemy, będą puste. To jest możliwe, bo Bóg Człowiek dał się położyć do grobu. Byśmy my mogli ze swoich wyjść. Swoim zmartwychwstaniem złamał potęgę śmierci. Doświadczyły tego kobiety, które usłyszały, by nie szukać żyjącego wśród umarłych, kiedy poszły Go namaścić. Doświadczyły tego siostry Łazarza, gdy ich brat na słowo Jezusa wyszedł z grobu. To jest również dar dla nas. Zapowiadają go słowa: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele”. Wszyscy tam mamy się spotkać. Taki jest Boży plan. Wolą Ojca jest, by każdy, kto wierzy w Jego Syna, miał życie wieczne. By był wskrzeszony do życia w wiecznej radości. Dlatego moc Eucharystii ofiarowanej za zmarłych jest tak ważna. Przyjmuj Komunię w ich intencji i zapalaj tym światło w ich wieczności, nie tylko na grobie. Bo on będzie pusty.
ks. Jakub Raczyński
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Dn 12, 1-3)
Wielu, co śpi w prochu ziemi, zbudzi się
Czytanie z Księgi proroka Daniela
Ja, Daniel, płakałem i usłyszałem to słowo Pańskie:
«W owym czasie wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu. Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia: ci wszyscy, którzy zapisani są w księdze.
Wielu zaś, co śpi w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie.
Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy na wieki i na zawsze».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 42 (41), 2-3. 5; Ps 43 (42), 3. 4. 5)
Refren: Boga żywego pragnie moja dusza.
Jak łania pragnie wody ze strumieni, *
tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.
Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego, *
kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
Refren: Boga żywego pragnie moja dusza.
Rozpływa się we mnie moja dusza, *
gdy wspominam, jak z tłumem kroczyłem do Bożego domu,
w świątecznym orszaku, *
wśród głosów radości i chwały.
Refren: Boga żywego pragnie moja dusza.
Ześlij światłość i wierność swoją, *
niech one mnie wiodą,
niech mnie zaprowadzą na Twą górę świętą *
i do Twoich przybytków.
Refren: Boga żywego pragnie moja dusza.
I przystąpię do ołtarza Bożego, *
do Boga, który jest moim weselem i radością.
I będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni, *
Boże, mój Boże!
Refren: Boga żywego pragnie moja dusza.
Czemu zgnębiona jesteś, duszo moja, *
i czemu trwożysz się we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę: *
On zbawieniem mojego oblicza i moim Bogiem!
Refren: Boga żywego pragnie moja dusza.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 6, 3-9 – dłuższe)
Przez chrzest postępujemy w nowym życiu
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
My wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć. Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my postępowali w nowym życiu – jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca.
Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie.
To wiedzcie, że dla zniszczenia ciała grzesznego dawny nasz człowiek został z Nim współukrzyżowany po to, byśmy już dłużej nie byli w niewoli grzechu. Kto bowiem umarł, został wyzwolony z grzechu.
Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus, powstawszy z martwych, już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy.
Oto słowo Boże.
Albo:
DRUGIE CZYTANIE (Rz 6, 3-4. 8-9 – krótsze)
Przez chrzest postępujemy w nowym życiu
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
My wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć. Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my postępowali w nowym życiu – jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca.
Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus, powstawszy z martwych, już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 3, 16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 11, 32-45)
Łazarzu, wyjdź na zewnątrz
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Gdy Maria, siostra Łazarza, przyszła na miejsce, gdzie był Jezus, ujrzawszy Go, padła Mu do nóg i rzekła do Niego: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł».
Gdy więc Jezus zobaczył ją płaczącą i płaczących Żydów, którzy razem z nią przyszli, wzruszył się w duchu, rozrzewnił i zapytał: «Gdzie go położyliście?»
Odpowiedzieli Mu: «Panie, chodź i zobacz!» Jezus zapłakał. Żydzi więc mówili: «Oto jak go miłował!» Niektórzy zaś z nich powiedzieli: «Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł sprawić, by on nie umarł?»
A Jezus, ponownie okazując głębokie wzruszenie, przyszedł do grobu. Była to pieczara, a na niej spoczywał kamień.
Jezus powiedział: «Usuńcie kamień!»
Siostra zmarłego, Marta, rzekła do Niego: «Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie».
Jezus rzekł do niej: «Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?»
Usunięto więc kamień. Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: «Ojcze, dziękuję Ci, że Mnie wysłuchałeś. Ja wiedziałem, że Mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie tłum to powiedziałem, aby uwierzyli, że Ty Mnie posłałeś». To powiedziawszy, zawołał donośnym głosem: «Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!» I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce przewiązane opaskami, a twarz jego była owinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: «Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić».
Wielu zatem spośród Żydów przybyłych do Marii, ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
W SŁUŻBIE ZMARŁYM CIERPIĄCYM W CZYŚĆCU
Każda posługa oddana choremu, każda jałmużna zaniesiona ubogiemu, każde słowo pociechy powiedziane nieszczęśliwemu, każda modlitwa odmówiona żarliwie, każda Msza Święta, Komunia Święta ofiarowana są wielką ulgą dla dusz zmarłych. (…)
Ludzie, tracąc drogie osoby, często nie zważają na to, że Bóg, zabierając je z tej ziemi, zostawia je najczęściej zatrzymane i jakby rozciągnięte na drodze do nieba dla niespłaconych długów sprawiedliwości i że one nie mogą dowlec się tam bez pomocy żyjących. Rozdzierającymi jękami błagają ich o ratunek, a ludzie chodzą nawet koło cmentarzy i pogrzebów, nic im jednak nie przypomina potrzeby niesienia zmarłym ulgi. Jakaż to wielka radość dla tych dusz i jak pożądana, kiedy wchodzą już do nieba. Każda godzina ulgi jest dla nich łaską, o której nigdy nie zapomną tym, co im to wyjednają. Bóg, kochając te dusze, każde poświęcenie i usługę za nie ofiarowane oddaje im zaraz w słodkiej uldze widokiem skróconych mąk czyśćcowych, a tym, co im tę ulgę niosą, zalicza to na wieczną nagrodę.
W służbie zmarłym cierpiącym w czyśćcu.
Powołanie i misja Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych,
Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2013.
Książka „W służbie zmarłym cierpiącym w czyśćcu. Powołanie i misja Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych” została napisana z okazji 125 rocznicy postania zgromadzenia, którego charyzmatem jest nie tylko niesienie pomocy zmarłym znajdującym się w stanie bolesnego oczyszczenia po śmierci, ale również przypominanie żyjącym, że ich życie nie kończy się z chwilą śmierci, aby mogli w czasie ziemskiej wędrówki bardziej troszczyć się o życie wieczne. W książce zostały przedstawione istotne treści charakteryzujące powołanie i misję Sióstr Wspomożycielek oraz niektóre zagadnienia dotyczące śmierci i życia wiecznego. Szczególnie cennym elementem publikacji jest zbiór modlitw i nabożeństw za zmarłych cierpiących w czyśćcu.
