WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Przyjście na świat Boga w ludzkim ciele jest znakiem Bożego miłosierdzia i dobroci. Bóg pragnie być bliski każdemu z nas. Istotą jest zaufanie Bogu i przyjęcie prawdy o Bożym narodzeniu aktem wiary i woli. Ci, którzy otwierają swe serce przez akt wiary, zostają oświeceni i napełnieni Bożą chwałą. Trzeba przyjąć sercem i rozumem, że Syn Boży zstępuje z „królewskiego tronu”, by nas pociągnąć ku sobie i doprowadzić do chwały wiecznej.
WCIELONA MIŁOŚĆ BOGA
Tymi słowami papież Benedykt XVI nazwał Jezusa Chrystusa, gdyż z największej miłości Ojciec posłał Syna na świat, by był świadkiem Jego miłości. I tak „Słowo Wcielone wśród nas zamieszkało” i dzięki Niemu „wszyscyśmy otrzymali – łaskę po łasce”.
Od początków świata w zamyśle i pragnieniach Pana Boga każdy z nas miał swoje miejsce. Istnienie każdego człowieka wszelkich czasów nigdy nie było i nie jest przypadkowe. Żyjemy z miłości, a nie z przypadku. Bóg „wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa”.
Ojcowie Kościoła mówili, że każda osoba żyjąca po Chrystusie jest w pewnym stopniu Jego odbiciem, odzwierciedla w jakiś sposób tajemnicę Chrystusa. Nikt z nas nie jest całym Chrystusem, ale każdy z nas jest potrzebny, aby ukazywać światu Jego Osobę. Dlatego Jezus dał początek Kościołowi, którego zadaniem jest ukazywanie Wcielonego Słowa i sprawianie, aby świat Je poznał.
Pamiętam, jakie denerwujące jest w układaniu puzzli zgubienie jednego… Choćby cała układanka składała się z kilku tysięcy, to trudno jest podziwiać 9 999 pasujących do siebie doskonale elementów, kiedy zgubi się jeden… Jeśli żyjesz, to znaczy, że jesteś potrzebny Panu Bogu w historii świata. Masz miejsce przygotowane przez Niego od wieków. Niech każdy z ponad 360 dni, które są przed nami w tym roku, będzie hymnem dziękczynienia za życie: „Chwal, Jeruzalem, Pana, wysławiaj twego Boga, Syjonie!”.
Papieski Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Syr 24, 1-2. 8-12)
Mądrość Boża mieszka w Jego ludzie
Czytanie z Mądrości Syracha.
Mądrość wychwala sama siebie, chlubi się pośród swego ludu. Otwiera usta na zgromadzeniu Najwyższego i chlubi się przed Jego potęgą.
Wtedy przykazał mi Stwórca wszystkiego, Ten, co mnie stworzył, wyznaczył mi mieszkanie i rzekł: «W Jakubie rozbij namiot i w Izraelu obejmij dziedzictwo!».
Przed wiekami, na samym początku mnie stworzył i już nigdy istnieć nie przestanę.
W świętym przybytku, w Jego obecności, zaczęłam pełnić służbę i przez to na Syjonie mocno stanęłam. Podobnie w mieście umiłowanym dał mi odpoczynek, w Jeruzalem jest moja władza.
Zapuściłam korzenie w sławnym narodzie, w posiadłości Pana, w Jego dziedzictwie.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 147, 12-13. 14-15. 19-20)
Refren: Słowo Wcielone wśród nas zamieszkało.
Albo: Alleluja.
Chwal, Jeruzalem, Pana, *
wysławiaj twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich *
i błogosławi synom twoim w tobie.
Refren: Słowo Wcielone wśród nas zamieszkało.
Zapewnia pokój twoim granicom *
i wyborną pszenicą ciebie darzy.
Zsyła na ziemię swoje polecenia, *
a szybko mknie Jego słowo.
Refren: Słowo Wcielone wśród nas zamieszkało.
Oznajmił swoje słowo Jakubowi, *
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów, *
nie oznajmił im swoich wyroków.
Refren: Słowo Wcielone wśród nas zamieszkało.
DRUGIE CZYTANIE (Ef 1, 3-6. 15-18)
Bóg przeznaczył nas na przybrane dzieci
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan.
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów poprzez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym.
Przeto i ja, usłyszawszy o waszej wierze w Pana Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych, nie zaprzestaję dziękczynienia, wspominając was w moich modlitwach. Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca, byście wiedzieli, czym jest nadzieja, do której On wzywa, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 1 Tm 3, 16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Chrystus został ogłoszony narodom,
znalazł wiarę w świecie, Jemu chwała na wieki.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA DŁUŻSZA (J 1, 1-18)
Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana.
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości.
Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi.
Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.
A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie».
Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali – łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.
Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
NA POCZĄTKU BYŁO… DZIECKO
Ciekawe, że w tym samym czasie, gdy ze wszystkich stron widzimy Dzieciątko leżące w betlejemskim żłobku i śpiewamy o Nim w kolędach, słyszymy jednocześnie w liturgii „na początku było Słowo”. To dlatego, że Słowo Przedwieczne stało się człowiekiem podobnym do nas, żeby pokazać nam, jak być dobrymi dziećmi Ojca.
Bóg Ojciec, który z miłości do człowieka stworzył świat, posłał również swojego Syna, by niósł Dobrą Nowinę o tym, jaki naprawdę jest Bóg, żeby zagubionemu człowiekowi przypomnieć o jego godności i byciu umiłowanym przez Boga. Pragnieniem Jezusa było uczynić wszystkich ludzi dziećmi Jego Ojca, a tym samym stać się naszym bratem i być wzorem naszego dziecięctwa.
Realizując otrzymaną od Ojca misję, Syn posłał Apostołów, by głosili w świecie Ewangelię. Z woli Bożej miało się to dokonywać za pośrednictwem Kościoła założonego przez Chrystusa. Przypomniał o tym Sobór Watykański II, ukazując, że „Przedwieczny Ojciec, na skutek najzupełniej wolnego i tajemnego zamysłu swej mądrości i dobroci, stworzył świat, nie opuścił ludzi po upadku, a wierzących w Chrystusa postanowił zgromadzić w Kościele” (LG 2). Skoro zatem niezaprzeczalna jest łączność przyjścia na świat Syna Bożego z Kościołem i królestwem Bożym, to właśnie Kościół „otrzymał posłannictwo głoszenia i krzewienia królestwa Chrystusowego i Bożego wśród wszystkich narodów” (LG 2).
Misja, ewangelizacja, kontynuacja Chrystusowego posłannictwa… Wielkie słowa, które dotyczą wielkich i ważnych prawd. A wszystko zaczęło się od… narodzin Dziecka w małej mieścinie na krańcach ziemi. Takie jest właśnie nasze życie. Najbardziej rozległe galaktyki składają się z maleńkich kwantów i kwarków… Najdłuższe wieki z ułamków sekund… Najgłębsze oceany z poszczególnych kropli… Wielkie dzieło misyjne Kościoła składa się z osobistej misji każdego z nas, a ta misja zaczyna się od zrobienia herbaty komuś obok, od uśmiechu, od kilku słów wsparcia… Bł. Paweł Manna był zdania, że nie trzeba wyjechać do Indii, żeby być misjonarzem. Pisał: „Twoje Indie są tutaj, gdzie mieszkasz”. A św. Jan Bosko powtarzał: „jeśli chcesz zostać świętym, nie trzaskaj tak głośno drzwiami!”. Zacznij realizować swoje misyjne (to znaczy chrzcielne) powołanie nie jutro, ale już teraz. Tu, gdzie jesteś, i taki, jakim jesteś.
Papieskie Dzieła Misyjne
