WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Jezus uczestniczy w pięknych chwilach przeżywanych przez gości zaproszonych na wesele w Kanie Galilejskiej. On też szczerze cieszy się tym, co jest źródłem radości człowieka. Podobnie jak owi nowożeńcy z Kany, my też powinniśmy zapraszać Go do każdej dobrej zabawy lub rozmowy z przyjaciółmi, wiedząc, że On nie zmąci naszego szczęścia, lecz może nas nauczyć przeżywania tych dni karnawału tak, by nie zerwać swej przyjaźni z Bogiem.
NIEODWRACALNA MIŁOŚĆ
Nawet jeżeli człowiek ucieka od Boga, to Bóg nigdy nie ucieka od człowieka. W rytmie tego zwykłego czasu jesteśmy zaproszeni, by wzrastać w miłości, spełniając nasze codzienne obowiązki.
Czytania tej niedzieli mają wspólny temat, który je łączy: są nim zaślubiny. Każdy z nas ma doświadczenie obecności na czyimś ślubie, może swoim, może znajomego. W trakcie zaślubin dwie osoby przysięgają wobec Boga i wspólnoty wieczną miłość, która ma je połączyć na zawsze.
Ten obraz zaślubin i wzajemnej miłości ma głębokie zakorzenienie w Biblii, tak w Starym jak i w Nowym Testamencie. Prorocy Izajasz i Jeremiasz często mówią o mistycznych zaślubinach między Bogiem i Izraelem: „spodobałaś się Panu i twoja kraina otrzyma męża” (pierwsze czytanie).
Ta nieodwracalna miłość Boga do człowieka jest przypominana przez proroków szczególnie wtedy, gdy lud okazuje niewierność. Można powiedzieć, że żadna porażka ludu wyrażająca się jego niewiernością, która ma bardzo bolesne i konkretne konsekwencje, nie prowadzi jednak do zerwania przez Boga przymierza zawartego z Izraelem: „Nie będą więcej mówić o tobie «Porzucona» (…). Raczej cię nazwą «Moje w niej upodobanie», a krainę twoją – «Poślubiona»” (pierwsze czytanie).
Dlatego też nieprzypadkowo ewangelista Jan pisze o znakach Jezusa, zaczynając od wesela w Kanie Galilejskiej. Nieodwracalna miłość Boga do człowieka, przepowiadana przez proroków, stała się jeszcze silniejsza, bo Bóg stał się człowiekiem! To jest dobra nowina, która zmienia los człowieka. To jest czas na radość i zamiana wody w wino, o której dziś słyszymy, ma właśnie to podkreślić. Czy jednak w moim życiu Pan Bóg znajdzie miejsce, dzięki któremu będzie mógł rozlewać swoją miłość?
o. Luca Bovio IMC, Papieskie Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 62, 1-5)
Jeruzalem odnajduje swojego Oblubieńca
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Przez wzgląd na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia.
Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana określą.
Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga.
Nie będą więcej mówić o tobie «Porzucona», o krainie twej już nie powiedzą «Spustoszona». Raczej cię nazwą «Moje w niej upodobanie», a krainę twoją – «Poślubiona». Albowiem spodobałaś się Panu i twoja kraina otrzyma męża.
Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 96 (95), 1-2a. 2b-3. 7-8. 9 i 10ac)
Refren: Pośród narodów głoście chwałę Pana.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, *
sławcie Jego imię.
Refren: Pośród narodów głoście chwałę Pana.
Każdego dnia głoście Jego zbawienie. *
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda *
pośród wszystkich ludów.
Refren: Pośród narodów głoście chwałę Pana.
Oddajcie Panu, rodziny narodów, *
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu, *
przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce.
Refren: Pośród narodów głoście chwałę Pana.
Uwielbiajcie Pana w świętym przybytku, *
zadrżyj, ziemio cała, przed Jego obliczem.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.
Refren: Pośród narodów głoście chwałę Pana.
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 12, 4-11)
Różne dary Ducha Świętego
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich.
Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania przez tego samego Ducha, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków.
Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 2 Tes 2, 14)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Bóg wezwał nas przez Ewangelię,
abyśmy dostąpili chwały Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 2, 1-11)
Pierwszy cud Jezusa w Kanie Galilejskiej
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: «Nie mają wina».
Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja?»
Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie».
Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary.
Jezus rzekł do sług: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je aż po brzegi.
Potem powiedział do nich: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Ci więc zanieśli.
Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory».
Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
SEN O KOŚCIELE
Śnił mu się Kościół pełen życia, gorliwości i misyjnej pasji. Każda diecezja i każda parafia zaangażowana była w misje. Każdy ksiądz, siostra zakonna i osoba świecka, a także każda rodzina była świadoma swojego misyjnego powołania… O tym marzył bł. Paweł Manna.
16 stycznia przypada liturgiczne wspomnienie bł. Pawła Manny. W tym roku mija 150 lat od jego urodzin. Z jego marzenia o Kościele tętniącym życiem misyjnym zrodziła się Papieska Unia Misyjna. To jedno z czterech Papieskich Dzieł Misyjnych. I choć powstało jako ostatnie, nazywane jest ich „duszą”. Wyjątkowość tych dzieł polega na tym, że są one bezpośrednim narzędziem Ojca Świętego do budowania żywej współpracy misyjnej w Kościele na całym świecie.
Rozpoczynający się 2022 rok jest wyjątkowy dla całego Kościoła powszechnego z powodu kilku ważnych jubileuszy. 400 lat temu powstała Kongregacja Ewangelizacji Narodów, a 200 lat temu – jej główne wsparcie, czyli Dzieło Rozkrzewiania Wiary. Dokładnie 100 lat temu Dzieło Rozkrzewiania Wiary wraz z dwoma innymi – Dziełem Misyjnym Dzieci i Dziełem św. Piotra Apostoła – stały się „papieskie”.
Te wydarzenia miały kluczowe znaczenie dla Kościoła. Ukształtowały bowiem znaną nam dziś strukturę współpracy misyjnej na całym świecie. Z dzisiejszej perspektywy można dostrzec w tym działanie Bożej Opatrzności. A w ludziach, którzy je tworzyli – zdumiewające przykłady heroizmu i świętości. To ludzie z różnych epok i różnego stanu – kobiety i mężczyźni, księża i świeccy, a także całe rodziny. Ludzie o odmiennych talentach i temperamentach, których łączył „jeden duch i jedno serce”. Byli bowiem bez reszty oddani Kościołowi i sprawom misji.
Warto dziś postawić sobie pytanie o to, czy jesteśmy włączeni w krąg tej współpracy? Czy znamy założycieli i charyzmaty Papieskich Dzieł Misyjnych, ich inicjatywy i czasopisma? Zróbmy w tym kierunku choć jeden krok więcej…
Sen o Kościele bł. Pawła Manny może się ziścić, jeśli stanie się on także naszym snem. Nie bójmy się marzyć o Kościele przenikniętym „pierwotną miłością i gorliwością”. Zaufajmy słowom św. Jana Pawła II, że MISJE ODNAWIAJĄ KOŚCIÓŁ. Ten rok jest szansą dla naszych wspólnot: parafii, grup apostolskich i rodzin, abyśmy mogli lepiej poznać Papieskie Dzieła Misyjne i mocniej zaangażować się w misyjną współpracę.
Anna Sobiech, Papieskie Dzieła Misyjne
