WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Modlitwy mszalne dzisiejszej liturgii kierują nasze serca do nieba, gdzie, jak mamy nadzieję, złączymy się kiedyś z Chrystusem. Dlatego prosimy Pana, aby nasze pragnienia były zawsze zwrócone ku Niemu. Aby nic nie odciągnęło nas od drogi do nieba. Kosztujemy Bożych darów, które umacniają naszą nadzieję. Bóg chce mieć nas u siebie. Liturgia – to przedsmak tej radości, która będzie kiedyś pełna i doskonała.
BOŻY PLAN
Jedną z doskonale znanych cech małych dzieci jest ciekawość świata i związana z nią umiejętność zadawania mnóstwa rozmaitych pytań. Nie rozumiejąc jeszcze tego, jak wygląda świat i jaki przebieg mają różnorakie procesy w nim zachodzące, właśnie w ten sposób pragną zdobyć wiedzę. Najczęściej pytania kierują do swoich rodziców, którzy są dla nich pierwszymi nauczycielami. Nic więc dziwnego, że wierzą i ufają im we wszystkich sprawach.
Apostołowie, wsłuchując się w głos Chrystusa, również nie rozumieli tej Bożej rzeczywistości. Nie mieli rozeznania, jak wygląda Boży plan zbawienia świata. I choć dzieło, którego miał dokonać Jezus, już praktycznie się wypełniło, to zanim wróci On do Ojca utwierdza w wierze swoich uczniów. Udziela im także jeszcze jednego, ostatniego podczas swej ziemskiej działalności daru – błogosławieństwa.
To Jezusowe błogosławieństwo towarzyszyło apostołom, gdy wyczekiwali Ducha Świętego, który dopełni tajemnicę paschalną Chrystusa Pana. Idzie ono przez wszystkie czasy, dotykając także i nas, byśmy w swoich domach, rodzinach, środowiskach, w których żyjemy na co dzień, byli prawdziwymi świadkami Zbawiciela. Dzisiejsze czasy w sposób szczególny dają nam możliwości, by swoim postępowaniem wskazywać na naszą przynależność do Chrystusa i Jego Kościoła. Czasem nie jest konieczne dokonywanie rzeczy wielkich czy wręcz heroicznych. To sumienne, rzetelne i odpowiedzialne wykonywanie naszych obowiązków połączone z życiem Bożymi nakazami jest dla nas wypełnieniem Bożego planu wobec nas. Tym natomiast, co Bóg ceni szczególnie, jest wierność w podążaniu za Nim.
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 1,1-11)
Uniósł się w ich obecności w górę
Czytanie z Dziejów Apostolskich.
Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym dał polecenia apostołom, których sobie wybrał przez Ducha Świętego, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym.
A podczas wspólnego posiłku przykazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca:
«Słyszeliście o niej ode Mnie – mówił – Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym».
Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?». Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi».
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy jeszcze wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 47,2-3.6-7.8-9)
Refren: Pan wśród radości wstępuje do nieba.
Albo: Alleluja.
Wszystkie narody klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy, straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.
Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.
Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, *
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami, *
Bóg zasiada na swym świętym tronie.
DRUGIE CZYTANIE (Ef 1,17-23)
Chrystus wszedł do samego nieba
Czytanie z Listu do Hebrajczyków.
Chrystus wszedł nie do świątyni zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej świątyni, ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, ani nie po to, aby się wielekroć sam miał ofiarować, jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą, gdyż w takim przypadku musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków, aby zgładzić grzech przez ofiarę z samego siebie.
A jak postanowione ludziom raz umrzeć, potem zaś sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują.
Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje. Mając zaś kapłana wielkiego, który jest nad domem Bożym, przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą. Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 28,19.20)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody,
Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 24,46-53)
Jezus został uniesiony do nieba
+ Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Jezus powiedział do swoich uczniów:
”Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego.
Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni w moc z wysoka”.
Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jeruzalem, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
DZIECI KOMUNIJNE
DZIECIOM MISJI
Klaudia wracała z Mszy świętej jak na skrzydłach. Jeszcze pół roku wcześniej nie podejrzewała, że jest do tego zdolna. Zrezygnować z czegoś nieznaczącego – owszem. Ale to wyrzeczenie już było sporym wysiłkiem woli. Bała się, że poczuje żal, że nie zatrzymuje więcej dla siebie, ale zamiast tego rozpierała ją radość!
Po raz pierwszy w życiu rodzice pozwolili jej decydować w ważnej sprawie. Tata nic nie powiedział, ale czuła, że jest z niej dumny. Mama patrzyła z pewnym niedowierzaniem, a brat tylko pokręcił głową z dezaprobatą, jakby zrobiła jakieś głupstwo. Nie przejmowała się tym. On jeszcze nie rozumie, jakie to szczęście!
Klaudia przyjęła niedawno Pierwszą Komunię Świętą. We wtorek w białym tygodniu wszystkie komunijne dzieci uczestniczyły w misyjnej Mszy św. Kilkoro dzieci złożyło swój dar na misje, a pięcioro przystąpiło do Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci. Klaudia zdecydowała, że jej dar będzie szczodry i że nikt oprócz rodziców nie będzie o tym wiedział. Bała się, że nie jest zdolna do wyrzeczeń.
Zwycięstwo! – pomyślała Klaudia i podziękowała za to Jezusowi. Już dawno myślała o tym, jakby to było, gdyby zamiast rywalizować z koleżankami o najnowsze ciuchy i gadżety zaczęła sprawiać innym miłe niespodzianki. Tak jak św. Tereska od Dzieciątka Jezus. Zwykle kończyło się tylko na pobożnych życzeniach, ale dzisiaj stało się zupełnie inaczej. Poczuła się inna, dojrzalsza. I niezmiernie szczęśliwa!
To spotkanie z misjonarką z Sudanu dodało mi sił – pomyślała Klaudia i po raz kolejny podziękowała Jezusowi. Wtedy postanowiła, że chce być tak silna i mądra jak ta kobieta i że zostanie misjonarką.
I oto w misyjny wtorek spełniło się jej marzenie. Stojąc w białej sukience, złożyła swój dar i przyrzeczenie. Została misjonarką Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci. Odtąd każdego dnia będzie modliła się za Ojca Świętego, misjonarzy i misjonarki, i dzieci z całego świata. Jeszcze nie powiedziała o tym siostrze Oli, ale powie jej, jak tylko się znowu spotkają. A kto wie… Może któregoś dnia spotkają się na misji w Afryce?
Każdego roku polskie dzieci w ramach inicjatywy dzieci komunijne dzieciom misji wspierają kilkadziesiąt papieskich projektów ochrony życia, edukacyjnych i formacji chrześcijańskiej dla dzieci w Afryce, Ameryce Południowej i Oceanii.
Anna Sobiech, Papieskie Dzieła Misyjne
