WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Dzisiejsza uroczystość jest wielkim świętem Kościoła, który, jak wcześniej Jezus podczas chrztu w Jordanie, objawia swoją misję głoszenia wielkich dzieł Bożych. Jest równocześnie wielkim wołaniem wspólnoty Ludu Bożego o odnowienie, umocnienie darów Ducha, który zstąpił na apostołów. Przeżywamy to także i my tu i teraz. Pięćdziesiątnica aktualizuje się w naszym życiu, w każdym sakramencie, w każdej celebracji Eucharystii. Prośmy, abyśmy byli otwarci na działanie Ducha w nas.
UMOCNIENI DUCHEM
Zmartwychwstały Chrystus przychodzi do zlęknionych uczniów z darem swojego pokoju. Jego pokój wypływa z pragnienia odnalezienia w swoim życiu woli Bożej i wypełniania jej na co dzień, nawet, jeśli to niezwykle trudne.
I chociaż w Kościele zostało rozwiniętych wiele różnych urzędów i posług, to wszystkie one ożywiane są jednym i tym samym Duchem. Wszystkie one bowiem służą naszemu zbudowaniu w wierze. Jest zatem sprawą drugorzędną, jakie „zadania” z woli Bożej przychodzi nam pełnić w Jego Kościele. Najważniejsze jest to, by żyć według wskazań i natchnień Ducha Świętego, otwierając się na Jego dary i wydając owoce życia nimi. Wyraża się to także właśnie przez świadectwo chrześcijańskiego życia, bo przecież to Duch Święty jest inicjatorem działalności misyjnej.
Misyjne Dzieło Kościoła dotyczy wszystkich wiernych. Nikt z nas nie może i nie powinien czuć się w nim pominięty. Znajdują w nim swoje miejsce wszyscy: osoby duchowne, konsekrowane i świeckie, cieszące się zdrowiem i ci, których dotyka stygmat cierpienia. Przeżywana dziś przez nas uroczystość Zesłania Ducha Świętego przypomina nam, iż każdy z nas wezwany jest do tego, by – w miejscu, w którym przyszło mu żyć – być świadkiem Jezusa, by „w swoim języku głosić dzieła Boże”.
W tym dniu trzeba nam dostrzec rolę Ducha Świętego w naszym życiu. Trzeba, byśmy Go wzywali w naszych modlitwach, gdyż On „przychodzi z pomocą naszej słabości” i staje się dla nas tak wielkim ukojeniem jak woda w upał, ochłoda pośród pracy czy utulenie w rozpaczy, a „mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy”.
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 2,1–11)
Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym
Czytanie z Dziejów Apostolskich.
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Przebywali wtedy w Jeruzalem pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku.
Pełni zdumienia i podziwu mówili: ”Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 104, 1ab i 24ac.29bc–30.31 i 34)
Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
Błogosław, duszo moja, Pana, *
Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, *
ziemia jest pełna Twych stworzeń.
Kiedy odbierasz im oddech, marnieją *
i w proch się obracają.
Stwarzasz je, napełniając swym duchem *
i odnawiasz oblicze ziemi.
Niech chwała Pana trwa na wieki, *
niech Pan się raduje z dzieł swoich,
Niech miła Mu będzie pieśń moja, *
będę radował się w Panu.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 8, 8-17)
Wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian.
Bracia:
Ci, którzy według ciała żyją, Bogu podobać się nie mogą. Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka.
Jeżeli zaś ktoś nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy. Skoro zaś Chrystus w was mieszka, ciało wprawdzie podlega śmierci ze względu na skutki grzechu, duch jednak ma życie na skutek usprawiedliwienia. A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha.
Jesteśmy więc, bracia, dłużnikami, ale nie ciała, byśmy żyć mieli według ciała. Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy ducha uśmiercać będziecie popędy ciała, będziecie żyli.
Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojażni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: Abba, Ojcze”.
Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy, by też wspólnie mieć udział w chwale.
Oto słowo Boże.
SEKWENCJA
Przybądź, Duchu Święty,
Ześlij z nieba wzięty
Światła Twego strumień.
Przyjdź, Ojcze ubogich,
Przyjdź, Dawco łask drogich,
Przyjdź, Światłości sumień.
O, najmilszy z gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.
W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.
Światłości najświętsza,
Serc wierzących wnętrza
Poddaj Twej potędze.
Bez Twojego tchnienia,
Cóż jest wśród stworzenia?
Tylko cierń i nędze.
Obmyj, co nieświęte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę.
Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.
Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary.
Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjdź, Duchu Święty,
napełnij serca swoich wiernych
i zapal w nich ogień swojej miłości.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 14, 15-16. 23b-26)
Duch Prawdy was wszystkiego nauczy
+ Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze.
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. a nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
MISYJNE APOSTOLSTWO CHORYCH
Co łączy tych dwoje ludzi? Silnego, zapracowane go i otoczonego tłumem ludzi mężczyznę i osamotnioną starszą kobietę na inwalidzkim wózku?
On jest właśnie u szczytu swoich możliwości, tak zajęty i rozchwytywany, że brakuje czasu na sen. Ona zaś, bezsilna z bólu, w bezsenne noce wyczekuje świtu. Dzieli ich wszystko.
Spotkali się tylko raz, w szpitalu. On – misjonarz z Afryki, odwiedził chorą ciocię. Ona leżała na tym samym oddziale. Usłyszała, jak rozmawiali o Misyjnym Apostolstwie Chorych. Tak się poznali. Misjonarz wyjechał, a ona zapamiętała historię Apostolstwa. I prośbę o modlitwę. Za kraj nękany wojną. Za mieszkańców wioski. Za szkołę i szpital, który ma trudności… Tak się zaczęło.
Pani Barbara należy teraz do Misyjnego Apostolstwa Chorych. Modlitwą za misje, misjonarzy i misjonarki wypełnia bezsenne noce.
To niezwykłe, że dzień zesłania Ducha Świętego – dzień misyjnego rozesłania apostołów, stał się również misyjnym dniem chorych, często całkiem przykutych do łóżka. Jest w tym wielka tajemnica, o której pisał Jan Paweł II: „Także chorzy, którzy przez tajemnicze zrządzenie Boże pozostają na jakiś czas lub na zawsze wyłączeni z aktywnego życia, są zaproszeni do wspierania misyjnego dzieła Kościoła «mocą swej ludzkiej niemocy», cierpień i samotności”.
Inicjatorem zaangażowania chorych w misyjne dzieło Kościoła był ks. Jakub Willenborg, który w 1925 r. (po kanonizacji św. Teresy z Lisieux) zorganizował dzień misyjny dla swoich chorych parafian. 10 lat później Rada Naczelna Papieskich Dzieł Misyjnych, za aprobatą papieża Piusa XI, uchwaliła Dzień Cierpienia w Intencji Misji w dniu Zielonych Świąt.
Anna Sobiech, Papieskie Dzieła Misyjne
Księga Psalmów z notatnikiem i skrutacją
Wyjątkowe wydanie Księgi Psalmów z najnowszego przekładu Biblii Paulistów. 150 podanych przejrzyście i czytelnie tekstów, z odnośnikami biblijnymi i miejscem na własne notatki przy każdym wersie. Wstęp br. Piotra Kwiatka OFMCap zawiera 7 kluczy do rozważania Księgi Psalmów, opis sposobów modlitwy psalmami, a także wprowadzenie w skrutację, czyli niezwykle inspirującą metodę rozważania Biblii, w której każdego z nas indywidualnie prowadzi samo słowo Boże.
Co to jest skrutacja?
Słowo pochodzi od łacińskiego scrutatio, czyli „badanie”, więc nie jest to wydanie psalmów w skrócie.
Skrutacja to wciąż mało znana metoda czytania i medytowania Pisma Świętego. Niektórzy przedstawiają ją obrazowo jako chodzenie „od wersetu do wersetu”, czyli pozwalamy słowu Bożemu prowadzić się przez odnośniki biblijne, które znajdują się na marginesach. A odnośników w tym wydaniu jest zdecydowanie więcej niż w innych polskich wydaniach Biblii.
Takie chodzenie za słowem Bożym tworzy w sercu ścieżkę, na której odkrywamy obecność Boga w naszej codzienności. We wstępie, w prosty sposób, jest wyjaśniona ta metoda i pokazany jest przykładowy przebieg skrutacji na podstawie Księgi Psalmów.
Z tego wydania psalmów można oczywiście korzystać tradycyjnie, bez stosowania skrutacji.
