WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Nauka społeczna Kościoła stanowi ważny element jego moralnego nauczania. Każdy, kto ją uważnie studiuje, nawet osoba niewierząca, może znaleźć w niej wiele cennych wskazówek dotyczących sposobów wprowadzania sprawiedliwości wśród ludzi. Dzisiejsze słowo Boże uwrażliwia nas na te tematy i kieruje do praktycznej troski o sprawiedliwość społeczną.
TEN, KTÓREMU BÓG POMAGA
Ubogi Łazarz z przypowieści to nie jest „jakiś człowiek”. Poznajemy jego imię. A imię to znaczy „ten, któremu Bóg pomaga”.
Dzisiejsza przypowieść bazuje na obrazach i symbolach. Najpierw brama pałacu, bogacz i ubogi Łazarz. Później płomienie piekielne, otchłań i przepaść.
Brama to przejście między dwoma światami, tym na ziemi (świat bogactwa lub biedy) i tym po śmierci (świat cierpienia lub pociechy). Brama kieruje też myśli ku sądowi. To w bramach miast w czasach Jezusa odbywały się sądy. Na sądzie ostatecznym każdy będzie mógł potwierdzić swój wybór, do którego świata chce należeć. To nie Bóg będzie nas sądził. To każdy z nas, kiedy stanie przed Bogiem, zobaczy w prawdzie swoje życie i zobaczy, jaki jest Bóg. To będzie czas decyzji, czy chcę być całą wieczność z Bogiem, czy nie chcę Go znać.
Bogacz z przypowieści przez całe życie nie słuchał Mojżesza i Proroków, nie zauważał biedaka, którego mijał w bramie. Ignorując Boże słowo i drugiego człowieka, nie miał wprawy w kierowaniu serca ku Bogu. Tym samym w chwili ostatecznego wyboru nie mógł Go wybrać. To jak w gimnastyce, muzyce, nauce języka obcego czy wielu innych kwestiach. Jeśli brakuje nam praktyki i wykształcenia nawyków, to w chwili próby, stresu i napięcia nie będziemy umieli zareagować właściwie. Im więcej ćwiczeń, tym większa pewność, że w chwili „egzaminu” wykonamy idealne salto, zagramy dobrze najtrudniejszego mazurka czy wypowiemy poprawnie zdanie w języku obcym.
Już dzisiaj zacznijmy trening otwarcia na Boga i bliźniego. Jutro może być za późno.
s. Monika Juszka RMI, Papieskie Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Am 6,1a.4-7)
Lekkomyślność bogaczy
Czytanie z Księgi proroka Amosa.
Tak mówi Pan wszechmogący: «Biada beztroskim na Syjonie i dufnym na górze Samarii. Leżą na łożach z kości słoniowej i wylegują się na dywanach; jedzą oni jagnięta z trzody i cielęta ze środka obory. Improwizują na strunach harfy i jak Dawid wynajdują instrumenty muzyczne. Piją czaszami wino i najlepszym olejkiem się namaszczają, a nic się nie martwią upadkiem domu Józefa. Dlatego teraz ich poprowadzę na czele wygnańców, i zniknie krzykliwe grono hulaków».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 146,6c-7.8-9a.9bc-10)
Refren: Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego.
Bóg wiary dochowuje na wieki, *
uciśnionym wymierza sprawiedliwość,
chlebem karmi głodnych, *
wypuszcza na wolność uwięzionych.
Refren: Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego.
Pan przywraca wzrok ociemniałym, *
Pan dźwiga poniżonych.
Pan kocha sprawiedliwych, *
Pan strzeże przybyszów.
Refren: Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego.
Ochrania sierotę i wdowę, *
lecz występnych kieruje na bezdroża.
Pan króluje na wieki, *
Bóg twój, Syjonie, przez pokolenia.
Refren: Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego.
DRUGIE CZYTANIE (1 Tm 6,11-16)
Zachować przykazanie nieskalane aż do przyjścia Chrystusa
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza.
Ty, o człowiecze Boży, podążaj za sprawiedliwością, pobożnością, wiarą, miłością, wytrwałością, łagodnością. Walcz w dobrych zawodach o wiarę, zdobywaj życie wieczne: do niego zostałeś powołany i o nim złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków.
Nakazuję w obliczu Boga, który ożywia wszystko, i Chrystusa Jezusa – Tego, który złożył dobre wyznanie za Poncjusza Piłata – ażebyś zachował przykazanie nieskalane, bez zarzutu, aż do objawienia się naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Ukaże je, we właściwym czasie, błogosławiony i jedyny Władca, Król królujących i Pan panujących, jedyny mający nieśmiertelność, który zamieszkuje światłość niedostępną, którego nikt z ludzi nie widział ani nie może zobaczyć: Jemu cześć i moc wiekuista! Amen.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (2 Kor 8,9)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jezus Chrystus, będąc bogatym, dla was stał się ubogim,
aby was ubóstwem swoim ubogacić.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 16,19-31)
Przypowieść o bogaczu i Łazarzu
+ Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Jezus powiedział do faryzeuszów: «Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień ucztował wystawnie. U bramy jego pałacu leżał żebrak pokryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza. A także psy przychodziły i lizały jego wrzody.
Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany.
Gdy cierpiąc męki w Otchłani, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: „Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i przyślij Łazarza, aby koniec swego palca umoczył w wodzie i ochłodził mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu”.
Lecz Abraham odrzekł: „Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz w podobny sposób – niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A ponadto między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd nie przedostają się do nas”.
Tamten rzekł: „Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich ostrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki”.
Lecz Abraham odparł: „Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!” „Nie, ojcze Abrahamie – odrzekł tamten – lecz gdyby ktoś z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą”. Odpowiedział mu: „Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś z umarłych powstał, nie uwierzą”».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
TY TEŻ MOŻESZ BYĆ ANIOŁEM
Aniołowie to Boży posłańcy. Z Bożego polecenia chronią, zwiastują, leczą, towarzyszą… Znamy Aniołów Stróżów, znamy Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała. Są również tacy „aniołowie”, którzy żyją obok nas całkowicie widzialni. Nasi bliscy i przyjaciele, którzy towarzyszą nam w drodze do nieba, chronią, wspierają. Są również aniołowie misji, bez których działalność misjonarzy nie byłaby możliwa.
To wszyscy ci, którym zależy, aby każdy człowiek na ziemi mógł usłyszeć o Jezusie Chrystusie. To ci, którzy wspierają misje i misjonarzy. Przede wszystkim modlitwą. Błogosławiony Paweł Manna mówił, że modlitwa to „środek nad środkami we współpracy misyjnej”. Nie ma większego. Chodzi zarówno o modlitwę za misjonarzy, jak i o modlitwę za tych, którzy jeszcze nie poznali Ewangelii lub poznawszy ją, gdzieś się zagubili, czyli za wszystkich adresatów misji.
Zgodnie z nauką Kościoła modlitwa nie jest tylko czymś dodatkowym, rodzajem pewnego zaplecza czy wsparcia dla misji. Jest w pełni współpracą misyjną. Ten, kto modli się za misje, wypełnia swoje chrzcielne powołanie do bycia misjonarzem. Papież Benedykt XV już na początku XX wieku pisał o „trojakiego rodzaju pomocy misjom”: o modlitwie, trosce o nowe powołania i wsparciu materialnym. Nie przypadkowo modlitwę postawił na pierwszym miejscu. To właśnie z woli Benedykta XV powstało Apostolstwo Modlitwy, którego zadaniem do dziś jest nieustanne wsparcie modlitewne papieża oraz misji Kościoła.
Pius XI zachęcał wiernych do stałej modlitwy za misjonarzy, podkreślając, że jest to środek pomocy dostępny dla każdego, a jednocześnie niezbędny, bo choćby misjonarze dokładali jak największych starań oraz wykorzystywali wszystkie swoje zdolności i talenty, bez pomocy Bożej niczego nie osiągną. Papież Pius XII prosił dla misji o pomoc modlitewną, materialną oraz o dar z samych siebie w posłudze misyjnej ad gentes.
Najmocniej jednak modlitwę jako współpracę misyjną (a nie tylko pomoc) podkreślił Jan Paweł II w 78. punkcie encykliki Redemptoris missio: „Wśród form uczestnictwa [we współpracy misyjnej] pierwsze miejsce zajmuje współpraca duchowa: modlitwa, ofiara, świadectwo życia chrześcijańskiego. Modlitwa powinna towarzyszyć misjonarzom na ich drodze, aby głoszenie słowa odniosło skutek dzięki łasce Bożej”.
Modlitwa jest rodzajem współpracy w dziele misyjnym i jest niezbędna, by przepowiadanie słowa było skuteczne. Przez swoją modlitwę możesz towarzyszyć misjonarzom oraz braciom i siostrom na krańcach świata. Możesz ich wspierać, ochraniać, prowadzić do Boga. Możesz być ich aniołem.
s. Monika Juszka RMI, Papieskie Dzieła Misyjne
