WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Zgromadzenie eucharystyczne ma na celu spotkanie się człowieka z Jezusem Chrystusem. To On gromadzi uczniów wokół stołu słowa i Chleba. Uczestnictwo we Mszy św. posiada także aspekt formacyjny, który realizuje się w słuchaniu słowa Bożego. Wspólnota zebrana razem poddaje też refleksji i modlitwie bieżące sprawy Kościoła. Dziś takim tematem, wyznaczonym przez Ojca Świętego Franciszka, są ludzie ubodzy.
WYTRWAĆ PRZY PANU
Z „końcem świata” kojarzymy mnóstwo okropnych zjawisk. Wbrew pozorom to nie one są najstraszniejsze, lecz to, że może człowiekowi zabraknąć czasu na nawrócenie.
Kiedy słyszymy frazę „koniec świata”, przed oczami naszej wyobraźni malują się liczne obrazy, przepełnione bólem, cierpieniem i zniszczeniem. Wiąże się to poniekąd z kresem znanej nam rzeczywistości i wielką niewiadomą, obawą przed pustką, nicością…
Tymczasem w Bożym planie zbawienia najgorsze nie są przywołane kataklizmy i inne klęski, lecz złe wykorzystanie przez człowieka daru wolnej woli. Ten dar otrzymany od samego Stwórcy, tak piękny przecież i podkreślający, iż człowiek jest „koroną stworzenia”, bywa używany do tego, by siać niezgodę, rozłam, by niszczyć i szargać godnością ludzką.
Ostatnie niedziele roku liturgicznego powinny nam uzmysłowić, że nawet w sytuacji podbramkowej, nawet wtedy, kiedy po ludzku „wali się świat”, mamy pozostać wierni Jezusowi. A wierność ta rodzi się z życia Jego przykazaniami, z codziennej pobożnej modlitwy, z przyjmowania sakramentów, nade wszystko z życia obecnością Chrystusa w Eucharystii.
Chrześcijanin, który żyje właśnie w taki sposób i umiejętnie korzysta z daru wolnej woli, staje się w środowisku, w którym żyje, świadkiem samego Pana. I mimo że ludzie omamieni tym światem będą chcieli odciągnąć od troski o zbawienie, poddając nawet takim czy innym prześladowaniom, to ten, co zaufał Bogu, nigdy się nie zawiedzie. Słusznie zauważyła św. Teresa z Àvila: „Nie trwóż się, nie drżyj wśród życia dróg. Tu wszystko mija, trwa tylko Bóg”.
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Ml 3,19-20a)
Sprawiedliwy sąd Boży
Czytanie z Księgi proroka Malachiasza.
«Oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy czyniący nieprawość będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień, mówi Pan Zastępów, tak że nie pozostawi po nich ani korzenia, ani gałązki.
A dla was, czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach».
A dla was, czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 98)
Refren: Pan będzie sądził ludy sprawiedliwie.
Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry *
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy,
przy trąbach i przy dźwięku rogu, *
na oczach Pana, Króla, się radujcie.
Refren: Pan będzie sądził ludy sprawiedliwie.
Niech szumi morze i wszystko, co w nim żyje, *
krąg ziemi i jego mieszkańcy.
Rzeki niech klaszczą w dłonie, *
góry niech razem wołają z radości.
Refren: Pan będzie sądził ludy sprawiedliwie.
W obliczu Pana, który nadchodzi, *
bo przychodzi osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie *
i ludy według słuszności.
Refren: Pan będzie sądził ludy sprawiedliwie.
DRUGIE CZYTANIE (2 Tes 3,7-12)
Kto nie chce pracować, niech też nie je
Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan.
Bracia:
Sami wiecie, jak należy nas naśladować, bo nie wzbudzaliśmy wśród was niepokoju ani u nikogo nie jedliśmy za darmo chleba, ale pracowaliśmy w trudzie i zmęczeniu, we dnie i w nocy, aby dla nikogo z was nie być ciężarem. Nie żebyśmy nie mieli do tego prawa, lecz po to, aby dać wam samych siebie za przykład do naśladowania. Albowiem gdy byliśmy u was, nakazywaliśmy wam tak: kto nie chce pracować, niech też nie je!
Słyszymy bowiem, że niektórzy wśród was postępują wbrew porządkowi: wcale nie pracują, lecz zajmują się rzeczami niepotrzebnymi. Tym przeto nakazujemy i napominamy ich w Panu Jezusie Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli.
Sami wiecie, jak należy nas naśladować, bo nie wzbudzaliśmy wśród was niepokoju ani u nikogo nie jedliśmy za darmo chleba, ale pracowaliśmy w trudzie i zmęczeniu, we dnie i w nocy, aby dla nikogo z was nie być ciężarem. Nie żebyśmy nie mieli do tego prawa, lecz po to, aby dać wam samych siebie za przykład do naśladowania. Albowiem gdy byliśmy u was, nakazywaliśmy wam tak: kto nie chce pracować, niech też nie je!
Słyszymy bowiem, że niektórzy wśród was postępują wbrew porządkowi: wcale nie pracują, lecz zajmują się rzeczami niepotrzebnymi. Tym przeto nakazujemy i napominamy ich w Panu Jezusie Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 21,28bc)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nabierzcie ducha i podnieście głowy,
ponieważ zbliża się wasze odkupienie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 21,5-19)
Jezus zapowiada prześladowania swoich wyznawców
+ Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony».
Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?».
Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz „Nadszedł czas”. Nie podążajcie za nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw „musi się stać”, ale nie zaraz nastąpi koniec».
Wtedy mówił do nich: «„Powstanie naród przeciw narodowi” i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie.
Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą przed królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie mógł się oprzeć ani sprzeciwić.
A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie spadnie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie».
Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?».
Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz „Nadszedł czas”. Nie podążajcie za nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw „musi się stać”, ale nie zaraz nastąpi koniec».
Wtedy mówił do nich: «„Powstanie naród przeciw narodowi” i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie.
Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą przed królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie mógł się oprzeć ani sprzeciwić.
A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie spadnie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Kościół ubogi
i wsłuchany w głos ubogich
„«Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, Mnie uczyniliście…». Kiedy się pomyśli, że te słowa są słowami niestworzonej Prawdy, słowami ust, które wyrzekły „To jest moje Ciało… to jest moja Krew”, z jaką mocą jest się przynaglonym do szukania i ukochania Jezusa w tych małych (…) ulżenia doczesnym nędzom” (Karol de Foucauld).
Karol de Foucauld – pustelnik i asceta – zadawał sobie i swoim współczesnym pytanie: Jak to jest, że wierzymy w realną obecność Chrystusa w Eucharystii, a niedowierzamy słowom o Jego obecności w drugim człowieku? W Eucharystii okazujemy Mu głęboki szacunek i miłość, a odrzucamy Go w człowieku „najmniejszym”, najbardziej bezbronnym, bezsilnym i ubogim? Wstrząśnięty tym odkryciem Karol stał się ubogi i solidarny z każdym człowiekiem.
„Bądźcie blisko ludzi odrzuconych, wykluczonych i marginalizowanych, zatroszczcie się o ich integralny rozwój, ponieważ tak czynił Chrystus” – z takim wezwaniem papież Franciszek zwraca się do nas w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium. Musimy być Kościołem ubogim i wsłuchanym w głos ubogich, bo miłosierdzie względem nich jest kluczem do nieba (por. Mt 25, 35n). Wpływa też na nasze relacje z Bogiem „Jeśliby ktoś posiadał na świecie majątek, i widział, że brat jego cierpi niedostatek, a zamknął przed nim swe serce, jak może trwać w nim miłość Boga?” (1 J 3, 17).
Jezus utożsamił się z ubogimi, mówiąc, że wszystko, co im czynimy – czynimy Jemu. Na mocy tych słów papież wzywa nas do troski o ubogich na wszystkich obszarach i poziomach. Od prostych, codziennych gestów solidarności, po współpracę w rozwiązywaniu strukturalnych przyczyn ubóstwa. Papież zastrzega przy tym, że nie chodzi tylko o nasze zaangażowanie w akcje i programy, ale „pełną miłości uwagę”, realną i serdeczną bliskość. To oznacza zauważenie i docenienie godności człowieka ubogiego, jego sposobu życia, kultury i przeżywania wiary. Tylko wtedy będziemy mogli właściwie towarzyszyć ludziom na drodze ich wyzwolenia.
„Autentyczna miłość jest zawsze kontemplatywna, pozwala służyć drugiemu nie z konieczności lub próżności, ale ponieważ jest piękna, niezależnie od pozorów” – podkreśla papież. To odróżnia opcję na rzecz ubogich od jakiejkolwiek ideologii, od jakiejkolwiek próby posługiwania się ubogimi w celach osobistych lub politycznych (Evangelii gaudium 199).
Papież rozszerza przestrzeń naszej troski na wszystkie inne „kruche istoty tego świata”, przypominając o naszej odpowiedzialności za całe dzieło stworzenia.
Jeśli pozostaniemy głusi na wołanie ubogich, ich skargę przeciw nam usłyszy Bóg: „Oto woła zapłata robotników, żniwiarzy z pól waszych, którą zatrzymaliście, a krzyk żniwiarzy doszedł do uszu Pana Zastępów” (Jk 5, 4).
Anna Sobiech, Papieskie Dzieła Misyjne
