WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Rok liturgiczny nie jest systemem powtarzających się takich samych dni, lecz rozwija się w ruchu spiralnym. Już kiedyś byliśmy w tym miejscu, już nie jeden raz rozpoczynaliśmy adwent, a jednak teraz nie jest to to samo miejsce. Przeżyte wydarzenia liturgiczne w odchodzącym roku podniosły nas o poziom wyżej, wzbogaciły o nowe treści i dojrzałość chrześcijańską. Z nadzieją rozpoczynamy następny etap, otwarci na nowe dary i doświadczenia.
NIE PRZEGAPIĆ
Rozpoczynający się nowy rok liturgiczny powinien obudzić nas z duchowego letargu, byśmy byli należycie przygotowani na przyjście Pana. Nikt nie zna dnia ani godziny, zatem trzeba nam czuwać, nade wszystko nad sobą.
Rozpoczynający się dziś kolejny w naszym życiu adwent ma nas duchowo przebudzić, abyśmy zrozumieli, że człowiek wierzący jest przygotowany na spotkanie z Panem. Nikt z nas nie jest w stanie przewidzieć, co przyniesie jutro, jak będzie wyglądał kolejny dzień, czy szczęśliwie uda nam się go doczekać. Słowa te nie są jednak przejawem fatalizmu czy defetyzmu, lecz uzmysławiają nam, że całe nasze życie, wszystko, co nas otacza, rzeczywistość, w której żyjemy, są częścią Bożego planu.
Postawa czuwania jest wpisana w bycie chrześcijaninem. Czuwanie to polega przede wszystkim na trosce o życie w łasce uświęcającej. Ta troska jest obecna w życiu człowieka wierzącego nie tylko z racji nadzwyczajnych okoliczności bądź wielkich świąt, lecz na co dzień. Czuwać to znaczy pielęgnować swoją więź z Jezusem, swoim Zbawicielem.
Czuwać to znaczy odwracać się od złego i brzydzić się grzechem. Czuwać to znaczy walczyć z pokusą, której celem jest kierowanie nas ku temu, co złe. I wreszcie czuwać to znaczy dbać o dobro, jakie we mnie jest i jakie pragnę w swoim życiu pomnażać.
Wkraczając w nowy rok liturgiczny, rozpoczynając czas przygotowania, jakim jest adwent, róbmy wszystko, by nie przegapić tego czasu łaski. Żyjmy w bliskości Boga samego. Niech Jego łaska, przyjęta przez nas szczerym i czystym sercem, rozświetla drogi naszego życia, prowadząc do spotkania z Nim w wieczności.
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 2, 1-5)
Pokój królestwa Bożego
Prorok Izajasz, książę proroków, nazywany także ewangelistą Starego Testamentu, rozpoczyna adwentową liturgię słowa. Jego będziemy słuchać przez cały adwent. Spośród wszystkich proroków Izajasz najwięcej swojego nauczania poświęca osobie Mesjasza i czasom, które wraz z Nim nadejdą. Kilka wieków przed Chrystusem przepowiada czasy pokoju, łaski i duchowego dobrobytu. Jego orędzie wypełniło się w osobie Jezusa Chrystusa.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy:
Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stać będzie mocno na szczycie gór i wystrzeli ponad pagórki.
Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: «Chodźcie, wstąpmy na górę Pańską, do świątyni Boga Jakuba! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo pochodzi z Syjonu i słowo Pańskie – z Jeruzalem».
On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i sędzią dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny.
Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej!
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 122)
Refren psalmu responsoryjnego wyraża istotę adwentu i stanowi myśl przewodnią na cały ten okres. Adwent jest czasem radosnego oczekiwania i przygotowania na spotkanie z przychodzącym Panem, w czasie paruzji albo w godzinie śmierci. Wcześniej będzie jeszcze spotkanie z Jezusem w tajemnicy Jego narodzenia. Wszystkie trzy rodzaje spotkania powinny wyzwalać w wierzących radość, którą psalm uświadamia i podsyca swoją treścią.
Refren: Idźmy z radością na spotkanie Pana.
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
«Pójdziemy do domu Pana».
Już stoją nasze stopy *
w twoich bramach, Jeruzalem.
Refren: Idźmy z radością na spotkanie Pana.
Do niego wstępują pokolenia Pańskie, *
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie, *
trony domu Dawida.
Refren: Idźmy z radością na spotkanie Pana.
Proście o pokój dla Jeruzalem: *
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach, *
a pomyślność w twoich pałacach.
Refren: Idźmy z radością na spotkanie Pana.
Ze względu na moich braci i przyjaciół *
będę wołał: «Pokój z tobą!».
Ze względu na dom Pana, Boga naszego, *
modlę się o dobro dla ciebie.
Refren: Idźmy z radością na spotkanie Pana.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 13, 11-14)
Zbliża się nasze zbawienie
Tak, jak prorok Izajasz przepowiadał w czasach do narodzenia Jezusa, tak Apostoł Paweł głosi swoją naukę po Jego narodzeniu. Tak więc jego orędzie odnosi się do czasu Kościoła. Apostoł wzywa chrześcijan do przemiany życia i aktywnego oczekiwania na przyjście Pana. Wyraża też troskę o życie moralne swoich adresatów. Święty Paweł pisze o właściwym czasie. Znaczenie jego myśli jest takie, że każda pora jest odpowiednia dla nawrócenia.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian.
Bracia:
Rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas niż wtedy, gdy uwierzyliśmy.
Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła! Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 85, 8)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Okaż nam, Panie, łaskę swoją,
i daj nam swoje zbawienie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 24, 37-44)
Potrzeba czujności w oczekiwaniu na przyjście Chrystusa
Ewangelia, w kontekście poprzednich tekstów biblijnych z dzisiejszej liturgii słowa, pomaga całościowo zrozumieć znaczenie adwentu. Okres ten odnosi się zarówno do pierwszego przyjścia Zbawiciela na świat, jak i do czasu Kościoła oraz powtórnego przyjścia Jezusa na ziemię. W tym ostatnim znaczeniu całe życie człowieka jest adwentem. Chrześcijanin ma być zawszse gotowy na spotkanie z Jezusem, ma zawsze czuwać.
+ Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, że przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona.
Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy nadejdzie złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Social media dla misji
Rozwój sieci internetowej w niebywały sposób wpłynął i nieustannie wpływa na kształt życia nas wszystkich. Coraz więcej czasu ludzie spędzają w świecie wirtualnym, angażując w to kolejne wymiary swojego życia. Mowa tu również o jego wymiarze religijnym. Dzięki temu właśnie w Internecie zrodziły się social media o charakterze ewangelizacyjnym i misyjnym.
Statystyki pokazują, iż z roku na rok wzrasta liczba użytkowników mediów społecznościowych. Grono to tworzą najczęściej ludzie młodzi, ponieważ świat Internetu nie ma przed nimi tajemnic. Do tej grupy dołączają także i ludzie z innych grup wiekowych, pokazując przez to, jak bardzo potrzebnym narzędziem w dzisiejszych czasach są właśnie media społecznościowe.
Konsekwentny spadek liczby osób uczestniczących w niedzielnej Mszy Świętej oraz przyjmujących Komunię św., a także pandemia koronawirusa, która utwierdziła tendencję zmniejszenia liczby osób podejmujących praktyki religijne sprawiają, iż w obliczu tego typu sytuacji instrumenty takie jak social media wydają się swego rodzaju deską ratunkową, co prawda nie dla życia sakramentalnego, ale dla ewangelizacji.
Świat wirtualny stał się zupełnie nowym obszarem ewangelizacji. Będąc nowym „misyjnym areopagiem”, domaga się tego, by Dobra Nowina mogła zostać w tej przestrzeni dostrzeżona i usłyszana. Tę wielką rolę Internetu zauważył już 20 lat temu papież Jan Paweł II, który w Orędziu na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu w 2002 r. podkreślił: „Dla Kościoła nowy świat cyberprzestrzeni jest wezwaniem do wielkiej przygody wykorzystania jego potencjału do głoszenia przesłania Ewangelii”. Pochylając się nad zagadnieniem Internetu, Ojciec Święty zaakcentował fakt, iż Kościół z wielką nadzieją patrzy na ten fenomen rozwoju technologicznego, ponieważ kiedy korzysta się z niego w sposób należyty i kompetentny, naprawdę poszerza on horyzonty dla ewangelizacji.
Tak często zauważamy, iż dla wielu ludzi, nade wszystko tych młodych, Internet staje się swego rodzaju „oknem na świat” i to w nim szukają rozwiązań problemów, które przynosi im codzienność. Nie powinno nas zatem dziwić, że właśnie Internet stał się nośnikiem zarówno katolickiej doktryny, czyli zasad naszej wiary, jak i moralności, tzn. sposobu życia według Chrystusowych słów.
Z tego obowiązku wywiązują się właśnie przywołane religijne social media, które wkraczają z Ewangelią w wirtualne życie ludzi. Na uwagę zasługują zwłaszcza te, które uwypuklają sprawy misji, jak choćby konta Papieskich Dzieł Misyjnych (Facebook @PapieskieDzielaMisyjne, Twitter @pdm_missio, Instagram @pdm_missio oraz YouTube Papieskie Dzieła Misyjne). Niosąc w sobie ewangeliczny przekaz, pragną zasiewać Dobrą Nowinę w ludzkich sercach i uwrażliwiać na sprawy Kościoła powszechnego, zwłaszcza zaś na sprawy misyjne. Dostrzegajmy w świecie wirtualnym dobro misyjnych social mediów i sami stawajmy się apostołami w dobie Internetu.
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
