WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Antyfona na wejście dobrze wyraża tajemnicę tej nocy: „Radujmy się wszyscy w Panu, dzisiaj narodził się nam Zbawiciel. Dzisiaj prawdziwy pokój zstąpił z nieba na ziemię”. Adwentowe czekanie dobiegło końca. Nastała pora radości ze spotkania z Panem. Chodzi o to, aby tę ekspresyjną radość rozszerzyć na całe życie, aby była radością z oczekiwania na ostateczne spotkanie z Panem.
WŚRÓD NOCNEJ CISZY
Msza Święta zwana pasterką posiada w naszej ojczyźnie wyjątkowy charakter. To zasługa nie tylko zimowej aury, lecz i wigilijnej wieczerzy wraz ze śpiewam kolęd. Niestety nawet i w takich warunkach może nie być miejsca na to, by narodził się Chrystus.
Uroczystość Narodzenia Pańskiego od pierwszych chwil po północy ukazuje nam wielką radość. Radość owa spowodowana jest tym, iż sam Bóg przyszedł na ten świat. Liturgia słowa po wielokroć podkreśla, iż narodziny Jezusa są dla całego świata chwilą, na którą czekali ludzie wszystkich czasów i pokoleń, chwilą zapowiadaną przez proroków, chwilą, która oświeca mroki nocy światłem nadziei wolności.
Słuchając po raz kolejny tego wieczoru opisu okoliczności narodzenia Zbawiciela w relacji św. Łukasza, dostrzegamy, że nie jest ono zdarzeniem mitycznym, mającym miejsce w jakiejś bliżej nieznanej rzeczywistości, ale dokonuje się w konkretnym miejscu i czasie. Świadczą o tym postacie historyczne przywołane przez ewangelistę. Wynika zatem z tego, że narodzenie Chrystusa jest faktem, a nie mrzonką, legendą czy wytworem czyjejś wyobraźni.
Niestety przez niektórych okres, który rozpoczynamy tą Mszą Świętą, nie jest przeżywany jako czas radości z narodzin Zbawiciela. Wydaje się ono nie mieć dla nich żadnego znaczenia. Choć w ich życiu obecne są elementy naszej polskiej bożonarodzeniowej tradycji, to nie prowadzą ich one ku spotkaniu z Jezusem Chrystusem narodzonym z Maryi. Brońmy się przed oschłością w wierze, pragnijmy naszym postępowaniem ukazywać, że Pan narodził się w naszych sercach.
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 9, 1-3. 5-6)
Syn został nam dany
Kolejne, jedno z najbardziej wyrazistych proroctw mesjańskich u proroka Izajasza. Prorok w sposób opisowy przedstawia powstałą radość, odwołując się do dziedzin rolniczych i militarnych. Początkowo nie ukazuje źródła tej radości. W końcu wiadomo, że tak niezmierną radość spowodowały narodziny niezwykłego Dziecka. Zapowiadana przyszłość Noworodka pozwala w Nim widzieć narodzonego Jezusa.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują we żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy, jak w dniu porażki Madianitów.
Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: «Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju».
Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad Jego królestwem, które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 96, 1-2. 3 i 10ac. 11-12. 13)
Psalm 96 zawiera duży ładunek ekspresji. Jest wezwaniem do radosnego śpiewania i powszechnego wychwalania Pana. W kontekście dzisiejszej uroczystości jest on uwielbieniem Jezusa, który przyszedł na ten świat. Na to wydarzenie czekało wiele pokoleń Starego Testamentu. Wraz z psalmistą dziękujmy Panu za wypełnienie tego oczekiwania i za obecność wśród nas Bożego Syna.
Refren: Dziś się narodził Chrystus Pan, Zbawiciel.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, *
sławcie Jego imię.
Refren: Dziś się narodził Chrystus Pan, Zbawiciel.
Każdego dnia głoście Jego zbawienie. *
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda *
pośród wszystkich ludów.
Refren: Dziś się narodził Chrystus Pan, Zbawiciel.
Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, *
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, *
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.
Refren: Dziś się narodził Chrystus Pan, Zbawiciel.
Przed obliczem Pana, który już się zbliża, *
który już się zbliża, by osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie, *
a ludy według prawdy.
Refren: Dziś się narodził Chrystus Pan, Zbawiciel.
DRUGIE CZYTANIE (Tt 2, 11-14)
Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom
W liście skierowanym do Tytusa św. Paweł porusza kilka tematów, które niejako tonują bożonarodzeniową radość. Najpierw apostoł wskazuje na powszechne znaczenie przyjścia Jezusa na świat. Następnie wzywa do życia godnego i sprawiedliwego, które stanowi przygotowanie na ostateczne spotkanie z Panem. Paweł wspomniał także temat odkupieńczej śmierci Jezusa, uświadamiając nam cel narodzin Zbawiciela.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Tytusa.
Umiłowany:
Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić lud wybrany sobie na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 2, 10-11)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Zwiastuję wam radość wielką,
dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Jezus Chrystus.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 2, 1-14)
Dzisiaj narodził się nam Zbawiciel
Święty Łukasz nadaje duże znaczenie kontekstowi narodzin Jezusa. Kreśli sytuację geopolityczną epoki, aby na tym tle przekazać, że w stajni, na sianie, narodził się Król całego świata. Jego świta to biedni rodzice i – być może – przebywające tam bydło. Pierwszymi wielbicielami Króla będą ubodzy pasterze. Jednak właśnie wobec nich zastępy aniołów głoszą chwałę Nowonarodzonego.
+ Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
W owym czasie wyszło rozporządzenie cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta.
Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna.
Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Wtem stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli.
I rzekł do nich anioł: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu; dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami:
«Chwała Bogu na wysokościach,
a na ziemi pokój
ludziom, w których sobie upodobał».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Radość ewangelizacji
Kto na swojej drodze prawdziwie spotkał Chrystusa, staje się człowiekiem pełnym duchowej radości. Postawa ta rodzi w człowieku chęć dzielenia się wiarą i sprawia, iż idąc przez życie, staje się on prawdziwym apostołem, głosicielem Dobrej Nowiny.
Dzisiejszy świat wydaje się pogrążony w smutku czy apatii. Dzieje się tak, gdyż mnóstwo ludzi na horyzoncie swojego życia dostrzega jedynie to, czego potrzebują teraz. Potrzeby te bardzo często ograniczają się do doczesnego wymiaru ludzkiej egzystencji. Ojciec Święty Franciszek po wielokroć daje nam do zrozumienia, iż sednem życia dziecka Bożego jest wieczność z Panem w niebie.
Dzieło ewangelizacji jest odpowiedzią wiary na słowa Chrystusa zawarte w nakazie misyjnym: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem” (Mt 28,19-20). Papież Jan Paweł II przypomniał całemu Kościołowi, iż wiara umacnia się tylko wtedy, gdy jest przekazywana (Redemptoris missio 2). Nie dziwi nas zatem fakt, iż obecny następca św. Piotra przypomina Ludowi Bożemu, że misje są sercem Kościoła, a sprawa ewangelizacji świata dotyczy wszystkich ochrzczonych, bez najmniejszych wyjątków.
Mówiąc o radości płynącej z ewangelizacji, papież Franciszek tłumaczy, iż dobrem człowiek pragnie się dzielić, a wtedy ono się rozwija. Dlatego też Ewangelia, będąca w swej istocie Dobrą Nowiną, musi być przez ochrzczonych przyjmowana szczerym i otwartym sercem. Wymownym znakiem jej przyjęcia jest właśnie postawa radości.
Pogrążony w niechęci i marazmie świat sprawia, iż człowiek dąży tylko do zaspokajania swoich bardziej lub mniej złożonych potrzeb doczesnych. Nie dba o życie nadprzyrodzone, o życie wieczne, które stanowi cel naszej ziemskiej wędrówki. Realizacja kolejnych celów nie daje prawdziwej radości, sprawia jedynie, iż człowiek nieustannie poszukuje środka do zaspokojenia duchowej pustki.
Tylko wtedy, gdy samemu żyje się ewangeliczną radością, człowiek może stawać się promieniem nadziei dla błąkającego się w ciemności świata. Nie ustawajmy w radości ewangelizacji!
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
