WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Powołanie to zaproszenie człowieka do zjednoczenia z Chrystusem. Bóg, powołując nas do określonego zadania, obdarza nas potrzebnymi darami, które pozwolą nam wypełnić zleconą misję. Nie możemy pokładać nadziei tylko w swoich zdolnościach, ale powinniśmy z pokorą wsłuchiwać się w głos Boga, który podczas Mszy św. mówi do nas i wskazuje nam, jaką mamy spełnić misję, aby dojść do zbawienia.
CHRZEŚCIJAŃSKI PROGRAM ŻYCIA
Żyjemy w czasach, kiedy wielu pragnie wszystko osiągnąć bez większego wysiłku i najlepiej natychmiast. W człowieku może niekiedy rodzić się pokusa postawienia pytania Bogu, co należy uczynić, jakie minimum należy spełnić, aby być zbawionym. W dzisiejszej Ewangelii otrzymujemy litanię ośmiu błogosławieństw, które powinny stać się drogą każdego chrześcijanina..
Ewangelista bardzo precyzyjnie określa miejsce, z którego Jezus naucza. Tym miejscem jest góra. W ten sposób dostrzegamy analogię do sytuacji ze Starego Testamentu, kiedy Mojżesz na górze Synaj ogłaszał dekalog. Ewangelia przedstawia zatem Jezusa jako nowego Mojżesza, który ogłasza nowe prawo, prawo wyznaczające nowe wzorce postępowania.
Swoje przemówienie Jezus rozpoczyna od serii błogosławieństw, wskazując przy tym na rzeczywistości, które podobają się Bogu i które dają szczęście człowiekowi. Choć treść błogosławieństw może nieraz wydawać się paradoksalna i trudna do przyjęcia, to zawiera ona wzór postępowania możliwy do zrealizowania przez każdego człowieka.
Osiem błogosławieństw, które stanowią początek Ewangelii według św. Mateusza i początek nauczania Jezusa, stają się czymś w rodzaju „dowodu tożsamości chrześcijanina”. Błogosławieństwa nie tworzą koniecznego minimum, lecz prezentują możliwe maksimum, które człowiek może zrealizować przez życie. Błogosławieństwa nie tworzą zbioru nakazów lub zakazów, ale są programem ludzi poszukujących Boga, których największym skarbem jest Królestwo Boże, do czego w pierwszym czytaniu wzywa także prorok Sofoniasz: „Szukajcie Pana, wszyscy pokorni ziemi”.
ks. Tomek Gwizdek
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (So 2, 3; 3, 12-13)
Szukajcie pokory
Czytanie z Księgi proroka Sofoniasza
Szukajcie Pana, wszyscy pokorni ziemi, którzy wypełniacie Jego nakazy; szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory, może się ukryjecie w dzień gniewu Pańskiego.
Zostawię pośród ciebie lud pokorny i biedny, a szukać będą schronienia w imieniu Pana. Reszta Izraela nie będzie czynić nieprawości ani wypowiadać kłamstw. I nie znajdzie się w ich ustach zwodniczy język, gdy paść się będą i wylegiwać, a nie będzie nikogo, kto by ich przestraszył.
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 146)
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
Bóg wiary dochowuje na wieki, *
uciśnionym wymierza sprawiedliwość,
chlebem karmi głodnych, *
wypuszcza na wolność uwięzionych.
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
Pan przywraca wzrok ociemniałym, *
Pan dźwiga poniżonych.
Pan kocha sprawiedliwych, *
Pan strzeże przybyszów.
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
Ochrania sierotę i wdowę, *
lecz występnych kieruje na bezdroża.
Pan króluje na wieki, *
Bóg twój, Syjonie, przez pokolenia.
Refren: Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 1, 26-31)
Bóg wybrał wzgardzonych
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu! Według oceny ludzkiej niewielu tam mędrców, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych.
Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał, co niemocne, aby mocnych poniżyć; i to, co nieszlachetnie urodzone według świata oraz wzgardzone, i to, co w ogóle nie jest, wyróżnił Bóg, by to, co jest, unicestwić, tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Boga.
Przez Niego bowiem jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem, aby jak to jest napisane, «w Panu się chlubił ten, kto się chlubi».
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 5, 12a)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Cieszcie się i radujcie,
albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 5, 1-12a)
Błogosławieni ubodzy w duchu
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Miłość i wolność
Miłość chce być wolna, ale w imię jakiegoś celu. Na przykład młody mężczyzna w pewnym wieku chce uwolnić się spod rodzicielskiej kontroli, aby móc się ożenić. Pragnie uwolnić się od domu, aby zbudować swój własny dom. Chce zerwać pewne więzy łączące go z rodzicami, aby uformować nowe małżeńskie więzy, które są dla niego równoznaczne ze szczęściem. (…).
Człowiek nie może kochać bez przyjęcia na siebie zobowiązania, a wręcz bez podporządkowania się jakiemuś nadrzędnemu celowi czy powołaniu. Chce się uwolnić od czegoś, aby być wolnym dla czegoś. (…)
Rodzice, kierując się rozsądkiem, ograniczają i zawężają wolność dzieci w trosce o rozwój ich charakteru, na przykład nie dając broni palnej piętnastoletnim chłopcom. Rodzic, który utożsamia miłość z uczuciem miłości i pozwala, by wolność dziecka zdegradowała się do swego rodzaju licencji, przejawia miłość fałszywą lub neurotyczną. Tego rodzaju emocjonalność przypomina postawę bogatej damy, która uwielbia wydawać przyjęcia na rzecz trędowatych w Nigerii, nie tylko dlatego że trędowatym potrzebne są lekarstwa, ale i dlatego że czerpie z tego subiektywną przyjemność postrzegania siebie jako kogoś pomagającego innym. (…)
Miłość nie jest subiektywna, lecz obiektywna. Nie opiera się na strachu przed byciem niekochanym przez kogoś, kto nie dostał tego, czego chciał, lecz raczej na pragnieniu zachęcenia tej osoby do rozwinięcia najcenniejszych pokładów jej osobowości. Żaden złodziej nie darzy miłością policjanta, dlatego że ten pozwolił mu obrabować bank. Nie ma też bardziej szkodliwej formy optymizmu niż przekonanie, że Bóg pochwala każdą emocjonalną i erotyczną żądzę.
Psy kochają tych opiekunów, którzy wydają im polecenia. Jeśli dzisiaj dzieci dorastają, nie rozwijając w sobie miłości do rodziców, to prawdopodobnie dlatego, że ich rodzice nie zrozumieli znaczenia miłości ani wolności dzieci.
Fulton J. Sheen, Rodzice i dzieci,
Edycja Świętego Pawła 2022.
Obecnie jednym z najpoważniejszych zagrożeń dla relacji rodziców z dziećmi w krajach rozwiniętych jest rodzicielska pobłażliwość. Prawda jest taka, że wszyscy potrzebujemy ograniczeń i samodyscypliny. Młodzi ludzie, chcąc uchronić się przed koniecznością przyjęcia powszechnych zasad, często wykazują skłonność do usprawiedliwiania swoich czynów wymówką, że potrzebują
wolności, podczas gdy tak naprawdę domagają się prawa do robienia tego, na co mają ochotę. Arcybiskup Fulton Sheen w książce Rodzice i dzieci po mistrzowsku odnosi się do każdego możliwego problemu, jaki rodzice mogą napotkać w swojej relacji z dorastającymi dziećmi, i pomaga im podejść do niego z miłością i rozwagą.
