WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Maryja, Królowa Polski, nie potrzebuje ziemskich ceremoniałów, dworu i poddanych. Jest Królową dlatego, że jest Matką jedynego Króla, Władcy wszechświata. Tyle że ten Król ma koronę z cierni, a zamiast wyniosłego tronu, ma krzyż. Polecajmy dziś wszystkich Polaków i Polki, całą naszą Ojczyznę, jej teraźniejszość i przyszłość, jej bezpieczeństwo i dobro, matczynej opiece naszej Królowej.
ZAUFANIE MARYI
Kiedy patrzy się na historię powszechną świata i Europy, to obecność Maryi w rzeczywistości naszego narodu jest jedyna i niepowtarzalna, zdumiewająca! Szacunek, oddanie, miłość do Niej są pięknym znakiem charakteryzującym Polskę. Dobrze przeżywana wiara promieniuje na życie indywidualne i społeczne, na zdrowo rozumiany patriotyzm. Każdy człowiek musi czuć się zakorzeniony w czasie i przestrzeni, w swojej ojczyźnie.
Osoba Maryi przyciąga delikatnością i siłą. Mężna kobieta, wypróbowana w wierze, jest dzisiaj wspominana jako przemożna Królowa, która wygrywa ze Smokiem, symbolem zła. Maryja przedstawiona jest także jako kobieta rodząca. Nasze zrodzenie duchowe rozpoczęło się w tajemnicy Wcielenia. Kiedy Maryja usłyszała od posłańca, że Jej Syn „będzie królował nad domem Jakuba”, z ufnością odpowiedziała „tak” i urodziła Go. Dzięki Jej zaufaniu wobec Boga stało się możliwe nasze odkupienie – odpuszczenie grzechów przez Jej Pierworodnego Syna.
Pieśń Judyty proklamowana podczas liturgii zaprasza nas do błogosławienia Maryi jako Córki Najwyższego. Dziękujmy Bogu za Maryję, bo Jej „ufność nie zatrze się aż na wieki”. Patrząc w przyszłość, wspominamy dziś dzieje naszej Ojczyzny i możemy dostrzec zaufanie całego narodu w Jej pomoc i obronę. Pamiętajmy także o naszych własnych doświadczeniach życiowych, w których wyraźnie widzimy wstawiennictwo tej Królowej.
Ewangelia wskazuje nam na macierzyństwo duchowe Maryi, które rozpoczęło się w Nazarecie, a dopełniło się na Kalwarii. Przyjmując Maryję do siebie, do wszystkich spraw społecznych, kulturalnych i politycznych kraju, miejmy ufność, że Maryja, Królowa Polski, pomoże nam budować nasz rodzinny i narodowy dom, z taką ufnością wobec Boga i Jego miłości, jak Ona ufała.
s. Anna Juźwiak, apostolinka
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Ap 11, 19a; 12, 1-6a. 10ab)
Wielki znak ukazał się na niebie
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce, i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna. I woła, cierpiąc bóle i męki rodzenia.
I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów – a na głowach jego siedem diademów. A ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej Dziecię.
I porodziła Syna – Mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I zostało uniesione jej Dziecię do Boga i do Jego tronu. A Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca».
Oto słowo Boże.
PSALM (Jdt 13, 18-20)
Refren: Tyś wielką chlubą naszego narodu.
Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga Najwyższego, *
spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi,
i niech będzie błogosławiony Pan Bóg, *
Stwórca nieba i ziemi.
Refren: Tyś wielką chlubą naszego narodu.
Twoja ufność nie zatrze się aż na wieki *
w sercach ludzkich wspominających moc Boga.
Niech Bóg to sprawi, *
abyś była wywyższona na wieki.
Refren: Tyś wielką chlubą naszego narodu.
DRUGIE CZYTANIE (Kol 1, 12-16)
Bóg przeniósł nas do królestwa swojego Syna
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Kolosan
Bracia: Dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On to uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów.
On jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 19, 27)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jezus powiedział do ucznia: «Oto Matka twoja».
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 19, 25-27)
Oto syn Twój. Oto Matka twoja
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.
Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja».
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Kobieta w pełni szczęśliwa
Litania loretańska to (…) taki zbiór najpiękniejszych komplementów, wypowiadanych do Maryi na przestrzeni wieków.
Litania ta powstała prawdopodobnie w XII wieku we Francji. To były czasy rycerstwa, kiedy każdy rycerz miał swoją damę serca, dla czci i chwały której walczył, dla której także pisał piękne pieśni i poezje pochwalne, pełne porównań i komplementów. Oprócz tych, którzy mieli damy swojego serca, byli i tacy, którzy swoje rycerstwo i serce oddali Maryi i dla Niej komponowali najpiękniejsze pieśni. Z tych pieśni z czasem powstał zbiór wezwań nazywany litanią.
Litania loretańska zawdzięcza swoją nazwę małemu włoskiemu miasteczku Loreto, w którym Maryja była czczona w sposób szczególny. Wierzono, że w Loreto znajduje się Jej dom, który został przeniesiony z samego Nazaretu. Dziś tą litanią modlimy się szczególnie w maju, wyśpiewując piękno Maryi, Jej niesamowity blask świętości i przeróżne cechy charakteru. Możemy powiedzieć, że są to komplementy skierowane do pięknej Kobiety, która całe swoje życie oddała Bogu.
Święty Jan Paweł II, mówiąc o Matce Boga, stwierdził, że pełnia łaski, która została udzielona Maryi z Nazaretu, oznacza „pełnię doskonałości tego, co kobiece” (por. Mulieris dignitatem 5). Z tego właśnie powodu każda z nas może bez lęku przeglądać się w kobiecości Maryi i zauważyć, że w tych komplementach możemy odkrywać cząstkę prawdy o nas samych.
s. Anna Maria Pudełko AP, Kobieta w pełni szczęśliwa,
Edycja Świętego Pawła 2017.
Książka „Kobieta w pełni szczęśliwa” to rozważania na podstawie Litanii loretańskiej do Najświętszej Maryi Panny. Warto po nią sięgnąć właśnie w miesiącu, w którym śpiew tej litanii rozbrzmiewa w naszych kościołach, na podwórkach i przy kapliczkach poświęconych Matce Bożej. 53 wezwania litanii zostały w tej książce przyporządkowane do 31 dni maja. Każdego dnia możemy przejrzeć się w jednym lub dwóch komplementach, którymi obdarzamy Maryję, aby Ją poznawać i stawać się coraz bardziej podobnymi do Niej.
