WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Chrystus przychodzi do nas każdego dnia w Eucharystii. Dzisiejsza uroczystość nam to szczególnie przypomina. Zaspokajajmy nasz głód duchowy, karmiąc się Jego Ciałem i Krwią, byśmy mocą tego pokarmu pomagali zaspokoić głód fizyczny i duchowy innych ludzi, którzy tego mają prawo od nas, uczniów Chrystusa, oczekiwać. Nie przyjmujmy Ciała i Krwi na darmo, pozwólmy się Chrystusowi przemieniać.
JEDEN CHLEB – JEDNO CIAŁO
Bóg nieustannie troszczy się o człowieka i objawia mu swoją miłość. Najpełniej i najwyraźniej dzieje się to w czasie Eucharystii. Łamany i podawany do spożycia chleb oraz kielich wypełniony winem, czyli prawdziwe Ciało i Krew Chrystusa, to najbardziej czytelne znaki miłości Bożej, która nadaje sens ludzkiemu życiu na ziemi i otwiera drogę ku wieczności.
W czasie wędrówki do Ziemi Obiecanej znakiem Bożej miłości i troski o Lud Wybrany była manna. Izraelici dobrze wiedzieli, że bez niej nie przeżyliby na pustyni nawet kilku dni. Mieli świadomość, że Bóg, dając im przez czterdzieści lat mannę, dawał im życie i ratował ich od śmierci. Tylko dzięki temu mogli dotrzeć do Ziemi Obietnicy i doświadczyć wolności.
Prawdziwy pokarm i prawdziwe życie dał nam jednak dopiero Jezus Chrystus w Eucharystii. On sam mówi: Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym (J 6, 54) oraz Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim (J 6, 56).
Święty Paweł dodaje jeszcze, na podstawie własnego doświadczenia, że spożywając jeden chleb – Ciało Chrystusa i pijąc Jego Krew z jednego kielicha w czasie Eucharystii, Jego uczniowie stają się w Nim jednym Ciałem. Tak, Eucharystia, prawdziwa manna, daje życie wieczne, najmocniej łączy i jednoczy z Chrystusem oraz otwiera na jedność-komunię z braćmi i siostrami.
W dzisiejszą uroczystość sam Chrystus zaprasza nas, abyśmy z wiarą i radością celebrowali Eucharystię, spożywali Jego Ciało i Krew, które On sam nam daje, oraz budowali jedność braci i sióstr złączonych Jego miłością.
ks. Tomasz Bać
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Pwt 8, 2-3. 14b-16a)
W czasie wędrówki do Ziemi Obiecanej Bóg żywił lud manną
W codzienności bardzo szybko zapominamy o doznanym dobru, w przeciwieństwie do zatrzymywania w pamięci odniesionych krzywd i doświadczonego zła. Słowo Boże każe nam pamiętać o dobrodziejstwach, jakich doświadczyliśmy od Pana, który karmi nas nie tylko chlebem, ale także każdym swoim słowem. Potrzebujemy pokarmu ziemskiego, by żyć, tak jak i potrzebujemy pokarmu niebieskiego, by żyć wiecznie.
Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa
Mojżesz powiedział do ludu: «Pamiętaj na wszystkie drogi, którymi cię prowadził Pan, Bóg twój, przez te czterdzieści lat na pustyni, aby cię utrapić, wypróbować i poznać, co jest w twym sercu: czy strzeżesz Jego nakazu, czy też nie?
Utrapił cię, dał ci odczuć głód, żywił cię manną, której nie znałeś ani ty, ani twoi przodkowie, bo chciał ci dać poznać, że nie samym tylko chlebem żyje człowiek, ale wszystkim, co pochodzi z ust Pana.
Nie zapominaj o Panu, Bogu twoim, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. On cię prowadził przez pustynię wielką i straszną, pełną wężów jadowitych i skorpionów, przez ziemię suchą, bez wody, On ci wyprowadził wodę ze skały najtwardszej. On żywił cię na pustyni manną, której nie znali twoi przodkowie».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 147B)
Pan rzeczywiście darzy nas „wyborną pszenicą”. Żaden pokarm nie może równać się z tym, który otrzymujemy od Niego, a którym jest Jego Ciało. „Chwal, Jeruzalem, Pana” można rozumieć jako: „Kościele, chwal Pana”. Jesteśmy świętą Jerozolimą Pana, Jego wybranym Syjonem, miejscem, gdzie On przebywa i gdzie karmi nas samym Sobą, umacnia i błogosławi. „Nie uczynił tego dla innych narodów”, czyli dla tych ludzi, którzy nie chcą przyjąć Jego łaski.
Refren: Kościele święty, chwal swojego Pana.
Chwal, Jeruzalem, Pana, *
wysławiaj twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich *
i błogosławi synom twoim w tobie.
Refren: Kościele święty, chwal swojego Pana.
Zapewnia pokój twoim granicom *
i wyborną pszenicą ciebie darzy.
Zsyła na ziemię swoje polecenia, *
a szybko mknie Jego słowo.
Refren: Kościele święty, chwal swojego Pana.
Oznajmił swoje słowo Jakubowi, *
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów, *
nie oznajmił im swoich wyroków.
Refren: Kościele święty, chwal swojego Pana.
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 10, 16-17)
Jedność chrześcijan
Jeden chleb eucharystyczny, który spożywamy, i jeden kielich przymierza, z którego pijemy, czynią z nas prawdziwie jedno z Chrystusem i ze sobą nawzajem. Ciało i Krew, które przyjmujemy, zapewniają nam taką jedność, jakiej nikt i nic nie jest nam w stanie zagwarantować. Tworzymy jedno Ciało z Chrystusem. Komunia święta natomiast, do której z wiarą przystępujemy, to właśnie wyraz naszej jedności w wierze i w miłości.
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 6, 51ab)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba.
Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 6, 51-58)
Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem
Mowa Eucharystyczna Pana Jezusa stanowiła próg nie do przekroczenia dla wielu z Jego słuchaczy. „Jakże On nam może dawać swoje Ciało do spożycia?” To wielka pokora Boga, by pozostać z nami w takiej właśnie postaci; by ofiarować się aż tak, że przyjąć oznacza wręcz „zjeść”. To wyraz miłości, która nie zna granic i która dla naszego, grzeszników, dobra, posunęła się aż do ostateczności.
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do Żydów:
«Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało wydane za życie świata».
Sprzeczali się więc między sobą Żydzi, mówiąc: «Jak On może nam dać swoje ciało do jedzenia?».
Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.
Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Walka i poznanie prawdy
Chociaż wydaje się niekiedy, że zło ma przewagę nad światem, to tak nie jest. W pewnym sensie to Kościół sprawuje władzę. Nasze modlitwy, a szczególnie ofiara każdej Mszy Świętej, są tymi siłami, które naprowadzają historię na jej właściwy kurs, bo właśnie podczas Eucharystii Chrystus i Kościół celebrują weselną ucztę i konsumują małżeństwo.
(…) Pamiętajmy, że idąc na Eucharystię, zabieramy ze sobą nasze życie zawodowe i rodzinne, smutki oraz radości. I wszystko to staje się duchową ofiarą, którą Bóg przyjmuje przez Chrystusa podczas celebrowania Eucharystii. (…)
Nasz wróg-bestia nie ma nic do ofiarowania. Pracuje niestrudzenie, poniżając nas niekiedy, gdy damy się wciągnąć w sferę jej oddziaływania, ale jej trud jest bezowocny. Utknęła w szóstym dniu (…) i chociaż mozoli się nieustannie, to nigdy nie dotrze do dnia siódmego, czasu odpoczynku i uwielbienia. (…)
Nie musimy jednak daleko wyruszać w poszukiwaniu wroga, gdyż najgroźniejsi przeciwnicy tkwią w naszym wnętrzu: pycha, zazdrość, lenistwo, nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, chciwość, gniew i nieczystość. Zanim rozpoczniemy walkę z wrogiem atakującym świat, musimy najpierw zidentyfikować własne grzeszne nawyki i wykorzenić je z naszego życia. A w międzyczasie trzeba nam wzrastać w mądrości i łasce, żeby coraz bardziej upodabniać się do Mistrza. (…)
Dlatego powinniśmy spojrzeć na wszystko z Bożej perspektywy. (…) Tylko w niebieskim Jeruzalem możemy spojrzeć na siebie w prawdzie; tylko tam zostaniemy sprawiedliwie osądzeni i przeczytamy to, co zapisano o nas w księdze życia. Tylko w niebie, ale nie musimy umierać, żeby tam pójść. Nowe Jeruzalem to góra Syjon; to Kościół, którego początkiem jest wieczerza w sali na górze. I cała ta rzeczywistość zstępuje na nas podczas Eucharystii.
Scott Hahn
Uczta Baranka. Eucharystia – niebo na ziemi
Edycja Świętego Pawła 2022
Książka „Uczta Baranka. Eucharystia – niebo na ziemi” napisana jest przystępnym, bardzo obrazowym i pięknym językiem. Pozwala na nowo zrozumieć Eucharystię przez pryzmat księgi Apokalipsy.
Książka przypomina czytelnikom, że dla pierwszych chrześcijan kluczem do zrozumienia Eucharystii była księga Apokalipsy. Dzięki tej publikacji zauważysz, że obrazy zawarte w tej księdze doskonale odzwierciedlają Ofiarę eucharystyczną i jej celebrację.
Publikację napisano przystępnym, bardzo obrazowym i pięknym językiem. To książka, dzięki której spojrzysz na misterium Mszy Świętej nowymi oczami.
