WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Dzisiejsza liturgia zaprasza nas do świadomego dokonania lub odnowienia fundamentalnego wyboru Jezusa na naszego jedynego Pana i przewodnika w drodze ku Ojcu. Wierzący w sposób radykalny wybiera i podejmuje drogę naśladowania Jezusa Mistrza w coraz głębszym i bardziej świadomym przylgnięciu do Niego i do Jego Ewangelii. Stąd też wypływa nasza godność bycia uczniem Jezusa, ale też i odpowiedzialność, jaką mamy jako osoby wierzące, aby świadczyć o Chrystusie innym ludziom tak, by i oni doświadczyli w swoim życiu Bożego zbawienia.
“GOŚĆ W DOM, BÓG W DOM”
Znane w Polsce powiedzenie ,,Gość w dom, Bóg w dom’’ oznacza zachętę do serdecznego i życzliwego przyjęcia odwiedzających. Może to być zarówno obecność chciana, jak i wcześniej nie zaplanowana.
Pierwsze czytanie przypomina nam dziś o gościnności kobiety z Szunem, która przyjęła proroka Elizeusza. Można zauważyć, że bardzo się starała uczynić to jak najlepiej. Przygotowała pokój, do którego wstawiła niezbędne sprzęty takie jak: łóżko, stół, krzesło i lampa. dzięki swej otwartości i hojności serca otrzymała nagrodę w postaci obietnicy potomstwa.
Również fragment z Ewangelii według Świętego Mateusza wskazuje na to, by przyjmować innych jak samego Jezusa – „Kto was przyjmuje, mnie przyjmuje”. Jest to prawdopodobnie nawiązanie do żydowskiej tradycji, zgodnie z którą wysłannik – shaliah był przyjmowany jak ten, którego reprezentował.
Zdarza się, że owa gościnność nie jest tylko związana z czasem odpoczynku czy kurtuazyjnych odwiedzin. W Polsce można się było o tym przekonać w związku z wybuchem wojny w Ukrainie. Wiele rodzin przyjęło wówczas uchodźców zza naszej wschodniej granicy. Polscy obywatele byli jak wspomniana kobieta z pierwszego czytania. Pan Bóg, dopuszczając takie sytuacje, daje nam możliwość spojrzenia na nasze życie na nowo. Zobaczenia w twarzy przybywającego człowieka twarzy samego Boga.
Dlatego tym bardziej powinniśmy na nowo odkryć i docenić wartość gościnności. Jest ona okazją do przyjęcia Bożego błogosławieństwa. Wtedy, gdy spodziewamy się odwiedzin, ale również wtedy, gdy po ludzku mogą one okazać się dla nas trudne.
ks. Bartosz Budny
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (2 Krl 4, 8-12a. 14-16a)
Szunemitka przyjmuje proroka
Czytanie z Drugiej Księgi Królewskiej
Pewnego dnia Elizeusz przechodził przez Szunem. Była tam kobieta bogata, która zawsze nakłaniała go do spożycia posiłku. Ilekroć więc przechodził, udawał się tam, by spożyć posiłek. Powiedziała ona do swego męża: «Oto jestem przekonana, że świętym mężem Bożym jest ten, który ciągle do nas przychodzi. Przygotujmy mały pokój na górze, obmurowany, i wstawmy tam dla niego łóżko, stół, krzesło i lampę. Kiedy przyjdzie do nas, to tam się uda».
Gdy więc pewnego dnia Elizeusz tam przyszedł, udał się do górnego pokoju i tam ułożył się do snu. I powiedział do Gechaziego, swojego sługi: «Co można uczynić dla tej kobiety?». Odpowiedział Gechazi: «Niestety, ona nie ma syna, a mąż jej jest stary». Rzekł więc: «Zawołaj ją!». Zawołał ją i stanęła przed wejściem. I powiedział: «O tej porze za rok będziesz pieściła syna».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 27)
Refren: Na wieki będę sławił łaski Pana.
O łaskach Pana będę śpiewał na wieki, †
Twą wierność będę głosił moimi ustami *
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś: †
«Na wieki ugruntowana jest łaska», *
utrwaliłeś swą wierność w niebiosach.
Refren: Na wieki będę sławił łaski Pana.
Błogosławiony lud, który umie się cieszyć *
i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności.
Cieszą się zawsze Twym imieniem, *
Twoja sprawiedliwość ich wywyższa.
Refren: Na wieki będę sławił łaski Pana.
Bo Ty jesteś blaskiem ich potęgi, *
a przychylność Twoja dodaje nam mocy.
Bo do Pana należy nasza tarcza, *
a król nasz do Świętego Izraela.
Refren: Na wieki będę sławił łaski Pana.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 6, 3-4. 8-11)
Nowe życie ochrzczonych
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia: My wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć. Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my postępowali w nowym życiu – jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca.
Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus, powstawszy z martwych, już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy. Bo to, że umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga. Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 1 P 2, 9)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jesteście królewskim kapłaństwem, świętym narodem.
Ogłaszajcie dzieła potęgi Tego, który was wezwał do swojego przedziwnego światła.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 10, 37-42)
Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich apostołów:
«Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.
Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał.
Kto przyjmuje proroka jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego, jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma.
Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Przypowieści Jezusa
Przypowieści Jezusa nie obejmują całej chrześcijańskiej teologii, bo nie istnieje chrześcijańska teologia bez krzyża i zmartwychwstania.
Nie można jednak wątpić, że przypowieści dostarczają niemało materiału do ukazania nauczania Jezusa o Bogu, o królestwie, o oczekiwaniach w stosunku do bezpośrednich uczniów Jezusa, a także uczniów wszystkich czasów.
Przypowieści dostarczają sporo materiału do tworzenia zrębów teologii chrześcijańskiej, w szczególności do ich wypełniania konkretnością dnia codziennego. Są i takie, które stawiają nas wobec konkretnych literackich problemów. Nie zawsze było możliwe wyjaśnienie tego wszystkiego w ramach poprzednich etapów interpretacji. Z tego powodupożyteczne wydało się znalezienie osobnego miejsca dla wskazania ważnych tematów, głównie teologicznych, ale także literackich. Dzięki takiemu zabiegowi czytelnik ma okazję poszerzyć horyzont swej wiedzy o konkretnej przypowieści.
ks. Antoni Paciorek
Przypowieści Jezusa. Wprowadzenie i objaśnienie
Edycja Świętego Pawła 2013
Przypowieści Jezusa. Wprowadzenie i objaśnienie
Przypowieści Jezusa to ważna część skarbów zarówno literatury biblijnej, jak i światowej, które powinien znać każdy, kto czuje się częścią europejskiej kultury, a zwłaszcza wierzący chrześcijanin.
Książka ks. Antoniego Paciorka kompleksowo ukazuje problematykę Jezusowych przypowieści, zarówno pod kątem ich liczby (35), jak i wielostronnego spojrzenia na ich problematykę.
Opracowanie zawiera interpretacje od strony literackiej, historycznej, egzegetycznej i teologiczno-pastoralnej. Niniejsza publikacja to doskonały wybór dla wszystkich, którzy chcą odkryć ogromny ideowy potencjał przypowieści.
