WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Dzisiejsza liturgia słowa zaprasza nas do tego, by słuchać, oglądać i sycić się Bogiem, który jest obecny i działa dla naszego zbawienia. Potrzeba nam jedynie zatroszczyć się o postawę głębokiego i szczerego słuchania Tego, który mówi, a przez to stwarza. Postawa słuchania kształtuje w nas postawę ufnego oczekiwania na Boże słowo i na Jego zbawcze działanie.
EKONOMIA BOGA
Jezus jest Siewcą jedynym w swoim rodzaju. Rozsiewa ziarno po równo, bez względu na osoby. Miarą przyjęcia tej Bożej hojności jest miłość – owoc zasianego Bożego słowa.
Ziarno, gleba, proces wzrostu to obrazy, które niemal natychmiast przemawiają do naszej wyobraźni. Nic więc dziwnego, że przypowieść o siewcy, którą dziś usłyszymy w Ewangelii, jest jednym z najpopularniejszych motywów biblijnych obecnych w naszej kulturze.
Takie „osłuchanie się” z tym tekstem może sprawić, że od razu przechodzimy do konkretów: Jaką glebą, z tych, które wspomina Jezus w Ewangelii, ¬ jestem? To ważne pytanie, ale zanim je zadamy, warto spojrzeć najpierw na Tego, bez którego nie byłoby słowa – na Siewcę.
Co to za rolnik, który sypie ziarno tam, gdzie z pewnością nie urośnie? Mało to logiczne, a tym bardziej ekonomiczne. Bóg jednak jest ponad naszym ludzkim, często wyrachowanym, myśleniem. Sypie po równo, mając głęboką nadzieję, że słowo, które daje, zostanie przyjęte. Bo słowo to ma moc przemieniać stwardniałe serce na glebę żyzną, wydającą plon.
Siewca więc nie tylko sieje, ale i użyźnia, czyści i pielęgnuje. Jeśli zobaczy małe pragnienie serca na suchej drodze, zadba o to, aby marna droga stała się pięknym ogrodem. Jeśli ujrzy wolę przyjęcia Boga na gruncie skalistym, przemieni je w kwieciste górskie łąki. Jeśli usłyszy wołającego o pomoc z cierni, wytnie je, aby słońce zaczęło znowu oświecać ziarno. Wszystko to zrobi, ponieważ Bogu zależy na człowieku, który, szczęśliwy i kochający, jest Jego marzeniem.
Gdziekolwiek więc jesteśmy na drodze naszej wiary, Bóg może uczynić z naszego serca prawdziwą rolę miłości, wyrosłej z Jego słowa.
ks. Krzysztof Dzikowski
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 55, 10-11)
Skuteczność słowa Bożego
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Tak mówi Pan: «Podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust moich: nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 65)
Refren: Na żyznej ziemi ziarno wyda plony.
Nawiedziłeś i nawodniłeś ziemię, *
wzbogaciłeś ją obficie.
Strumień Boży wezbrał wodami, *
przygotowałeś im zboże.
Refren: Na żyznej ziemi ziarno wyda plony.
I tak uprawiłeś ziemię: *
Nawodniłeś jej bruzdy, wyrównałeś jej skiby,
spulchniłeś ją deszczami *
i pobłogosławiłeś plonom.
Refren: Na żyznej ziemi ziarno wyda plony.
Rok uwieńczyłeś swymi dobrami, *
tam gdzie przejdziesz, wzbudzasz urodzaje.
Stepowe pastwiska są pełne rosy, *
a wzgórza przepasane weselem.
Refren: Na żyznej ziemi ziarno wyda plony.
Łąki się stroją trzodami, *
doliny okrywają się zbożem,
razem śpiewają *
i wznoszą okrzyki radości.
Refren: Na żyznej ziemi ziarno wyda plony.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 8, 18-23)
Oczekujemy chwały
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Sądzę, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić. Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane marności – nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał – w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych.
Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując przybrania za synów – odkupienia naszego ciała.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus,
każdy, kto Go znajdzie, będzie żył na wieki.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (dłuższa: Mt 13,1-23, krótsza: Mt 13, 1-9)
Przypowieść o siewcy
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Owego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami:
«Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedne ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na grunt skalisty, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne wreszcie padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.
Kto ma uszy, niechaj słucha!».
Koniec krótszej perykopy.
Przystąpili do Niego uczniowie i zapytali: «Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?».
On im odpowiedział: «Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane, i w nadmiarze mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą nawet to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza:
„Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił”.
Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.
Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy. Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze.
Posiane na miejsca skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia i jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje.
Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne.
Posiane wreszcie na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Lektura tekstów świętego Franciszka Salezego, który całą swoją gorliwość duszpasterską i pisarską poświęcił szerzeniu świętości, pomoże wkroczyć na właściwą drogę w szkole tego wielkiego mistrza życia duchowego.
Książka ukazała się w celu uczczenia 400. rocznicy śmierci Franciszka Salezego, którego życie – mimo upływu lat – wciąż jest wzorem miłości, życia wewnętrznego i prostoty dla wszystkich wiernych.
