WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Trwanie w Bogu otwiera człowieka na nową, zupełnie nieznaną perspektywę życia na wieki w niebie. Powołaniem naszym jest odkrycie oblicza Boga miłującego, wejście z Nim w relację i wreszcie uznanie w Nim jedynej miłości, dla której warto poświęcić to, co ulotne i ziemskie. Żyjąc Ewangelią, człowiek może mieć pewność wypełnienia się ostatecznej obietnicy Boga.
CO MOGĘ DLA CIEBIE ZROBIĆ?
Widok człowieka żebrzącego często „wytrąca nas z równowagi”. Przeważnie nie wiemy, jak zareagować. Czy dać mu to, o co prosi, czy zostawić to innym? Czy naprawdę jest biedny, czy tylko udaje? Chcielibyśmy, aby ktoś nam jasno powiedział, jak się zachować w takiej sytuacji.
Tymczasem nikt tego nie zrobi za nas. Jesteśmy wyposażeni przez Pana Boga w rozmaite talenty i temperamenty, różnorodną wrażliwość. Dlatego, znając to wszystko, sami podejmujemy decyzję, co należy zrobić. Może nie pieniądze, a rozmowa?
Ta nasza różnorodność jest nam dana, abyśmy się nawzajem dopełniali. Tymczasem bywa tak, że człowiek jest do tego stopnia zajęty kształtowaniem swego charakteru czy samopoznaniem, że nie ma już czasu na zainteresowanie się bliźnim.
Praca nad sobą jest potrzebna po to, aby zrealizować to, do czego powołał nas Pan Bóg. Do służenia sobie nawzajem. Poznaję siebie, abym wiedział, w jaki sposób mogę pomóc bliźniemu. „Szczęśliwy człowiek, który służy Panu i chodzi jego drogami” (Ps 128, 1). Służba bliźniemu to służba Bogu. A Boże drogi to te prowadzące od człowieka do człowieka.
Mój rozum, który jest darem Ducha Świętego, pozwala mi rozpoznać, w jaki sposób mogę pomóc temu konkretnemu człowiekowi. A gdy mam z tym trudność, to korzystam z daru wspólnego nam wszystkim. Ten dar to miłość. Każdy ją w sobie ma. Mogę okazywać miłość tak, jak potrafię. I wtedy odkryję, że tej miłości mam w sobie bardzo dużo. Bo Pan Jezus dziś w Ewangelii mówi: „Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie”.
Redakcja
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Prz 31, 10-13. 19-20. 30-31)
Poemat o dzielnej niewieście
Czytanie z Księgi Przysłów
Niewiastę dzielną kto znajdzie? Jej wartość przewyższa perły. Serce małżonka jej ufa, na zyskach mu nie zbywa; nie czyni mu źle, ale dobrze przez wszystkie dni jego życia. O wełnę i len się stara, pracuje starannie rękami. Swe ręce wyciąga po kądziel, jej palce chwytają wrzeciono. Otwiera dłoń ubogiemu, do nędzarza wyciąga swe ręce. Kłamliwy wdzięk i marne jest piękno: chwalić należy niewiastę, co boi się Pana. Uznajcie owoce jej rąk, niech w bramie sławią jej czyny.
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 128)
Refren: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu.
Szczęśliwy człowiek, który służy Panu *
i chodzi Jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich, *
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.
Refren: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu.
Małżonka twoja jak płodny szczep winny *
w zaciszu twego domu.
Synowie twoi jak oliwne gałązki *
dokoła twego stołu.
Refren: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu.
Tak będzie błogosławiony człowiek, *
który służy Panu.
Niech cię z Syjonu Pan błogosławi †
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem *
przez wszystkie dni twego życia.
Refren: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu.
DRUGIE CZYTANIE (1 Tes 5, 1-6)
Dzień Pański nadejdzie niepodziewanie
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan
Nie potrzeba wam, bracia, pisać o czasach i chwilach, sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak jak złodziej w nocy.
Kiedy bowiem będą mówić: «Pokój i bezpieczeństwo » – tak niespodzianie przyjdzie na nich zagłada, jak bóle na brzemienną, i nie umkną. Ale wy, bracia, nie jesteście w ciemnościach, aby ów dzień miał was zaskoczyć jak złodziej. Wszyscy wy bowiem jesteście synami światłości i synami dnia. Nie jesteśmy synami nocy ani ciemności. Nie śpijmy przeto jak inni, ale czuwajmy i bądźmy trzeźwi.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 15, 4a. 5b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwać będę.
Kto trwa we Mnie, przynosi owoc obfity.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA ([krótsza, Mt 25, 15-15. 19-21] dłuższa, Mt 25, 14-30)
Przypowieść o talentach
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
[Jezus opowiedział swoim uczniom następującą przypowieść:
«Podobnie jest z królestwem niebieskim, jak z pewnym człowiekiem, który mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał.] Zaraz ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, puścił je w obieg i zyskał drugie pięć. Tak samo i ten, który dwa otrzymał; on również zyskał drugie dwa. Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł i, rozkopawszy ziemię, ukrył pieniądze swego pana.
[Po dłuższym czasie powrócił pan owych sług i zaczął rozliczać się z nimi.
Wówczas przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów. Przyniósł drugie pięć i rzekł: „Panie, przekazałeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów zyskałem”. Rzekł mu pan: „Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana!”.]
Przyszedł również i ten, który otrzymał dwa talenty, mówiąc: „Panie, przekazałeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem”. Rzekł mu pan: „Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię; wejdź do radości twego pana!”.
Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent, i rzekł: „Panie, wiedziałem, że jesteś człowiekiem twardym: żniesz tam, gdzie nie posiałeś, i zbierasz tam, gdzie nie rozsypałeś. Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność!”. Odrzekł mu pan jego: „Sługo zły i gnuśny! Wiedziałeś, że żnę tam, gdzie nie posiałem, i zbieram tam, gdzie nie rozsypałem. Powinieneś więc był oddać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie byłbym z zyskiem odebrał swoją własność. Dlatego odbierzcie mu ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz – w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
NOWENNA
na podstawie pism bł. Jakuba Alberionego
Kto modli się codziennie, otrzyma łaskę, aby lepiej się modlić; kto się modli, daje świadectwo, że uznaje potrzebę Boga i ufa, że będzie wysłuchany.
Dopóki ze świętym uporem prosimy, to pokazujemy, że mamy wiarę, nadzieję, miłość i jeszcze przed powstaniem od modlitwy otrzymamy Boże błogosławieństwo.
Innymi słowy: potrzeba, aby każdy zawsze i naprawdę w każdym dniu życia się modlił, tak jak zawsze się posila, jak zawsze oddycha.
bł. Jakub Alberione
Z pism bł. Jakuba
Proces uświęcania się jest procesem przemieniania się w Chrystusa: „ażeby uformował się w was Chrystus”.
Dlatego też w takim stopniu będziemy święci, w jakim żyjemy życiem Jezusa Chrystusa; albo lepiej: w takim stopniu, w jakim Jezus Chrystus żyje w nas. „Chrześcijanin jest drugim Chrystusem”; jest taki, jak mówi o sobie św. Paweł: „Żyję już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus”.
Dochodzimy stopniowo do „dojrzałości w Chrystusie Jezusie”, tak jak stopniowo wzrasta dziecko, aż stanie się człowiekiem dojrzałym.
Błogosławiony Jakub Alberione (1884-1971), włoski ksiądz, założyciel Rodziny Świętego Pawła, beatyfikowany 27 kwietnia 2003 r. przez Jana Pawła II, patron Internetu. Wierni na całym świecie za przyczyną bł. Jakuba wypraszają u Boga liczne łaski, m.in. znalezienia pracy, łaskę potomstwa, zdrowia.
Zatroszczę się o Was…
Nowenna przez wstawiennictwo bł. Jakuba Alberionego
Edycja Świętego Pawła 2021
