WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Święty Łukasz w swoich ewangelicznych opisach ukazuje dwa rodzaje uzdrowień, których dokonuje Jezus: fizyczne i duchowe, czyli wewnętrzne. Opisując je posługuje się dwoma odrębnymi określeniami: uzdrowienie i zbawienie; usłyszymy o tym w dzisiejszej Ewangelii. O dziesięciu trędowatych powiedziane jest, że zostali oczyszczeni z trądu (ww. 14. 17) – było to niewątpliwie uzdrowienie fizyczne. Ale tylko o jednym, o Samarytaninie, Ewangelia mówi, że został uzdrowiony – dosłownie zbawiony (w. 19). To zbawienie dokonało się dzięki wierze. Samarytanin dostrzegł i przyjął Bożą moc i potęgę, które objawiły się w działaniu Chrystusa. Dlatego powraca – nie tylko, by podziękować Jezusowi za otrzymany dar uzdrowienia, ale by uwielbiać Boga. Wiara otwiera mu oczy ducha i czyni go zdolnym do wdzięczności. Mamy świadomość, że wszystko, co nas otacza i to, kim jesteśmy, jest darem Boga. Głęboka wiara sprawia, że jesteśmy zdolni dostrzec Stwórcę w najdrobniejszych szczegółach codziennego życia. Dziękujmy Bogu za dar życia, za zdrowie i umiejętności, a nade wszystko za dar odkupienia, wysłużony nam przez Bożego Syna – Chrystusa.
ks. Henryk Skoczylas – michalita
Jeden z trędowatych widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, upadł na twarz do nóg Jezusa i dziękował Mu. (Łk 17, 15-16)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE
(2 Krl 5, 14-17)
Wódz syryjski Naaman, który był trędowaty, zanurzył się siedem razy w Jordanie według słowa proroka Elizeusza, a ciało jego na powrót stało się jak ciało małego dziecka i został oczyszczony. Wtedy wrócił do męża Bożego z całym orszakiem, wszedł i stanął przed nim, mówiąc: Oto przekonałem się, że na całej ziemi nie ma Boga poza Izraelem. A teraz zechciej przyjąć dar wdzięczności od twego sługi>>. On zaś odpowiedział: Na życie Pana, przed którego obliczem stoję, nie wezmę!>> Tamten nalegał na niego, aby przyjął, lecz on odmówił. Wtedy Naaman rzekł: Jeśli już nie chcesz, to niechże dadzą twemu słudze tyle ziemi, ile para mułów unieść może, ponieważ odtąd twój sługa nie będzie składał ofiary całopalnej ani ofiary krwawej innym bogom, jak tylko Panu>>. Oto słowo Boże. PSALM (Ps 98, 1. 2-3ab. 3cd-4) Pan nieustannie dokonuje cudownych czynów w otaczającym nas świecie, ale człowiek nie zawsze je dostrzega. A ci, którzy dostrzegają, nie zawsze potrafią śpiewać z radością na cześć Pana. Refren: Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie. Śpiewajcie Panu pieśń nową, * albowiem uczynił cuda. Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica * i święte ramię Jego. Ref. Pan okazał swoje zbawienie, * na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość. Wspomniał na dobroć i na wierność swoją * dla domu Izraela. Ref. Ujrzały wszystkie krańce ziemi * zbawienie Boga naszego. Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, * cieszcie się, weselcie i grajcie. Ref.
DRUGIE CZYTANIE
(2 Tm 2, 8-13)
Najmilszy: Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida. On według Ewangelii mojej powstał z martwych. Dla niej znoszę niedolę aż do więzów jak złoczyńca; ale słowo Boże nie uległo skrępowaniu. Dlatego znoszę wszystko przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia w Chrystusie Jezusie razem z wieczną chwałą. Nauka to zasługująca na wiarę: Jeżeliśmy bowiem z Nim współumarli, wespół z Nim i żyć będziemy. Jeśli trwamy w cierpliwości, wespół z Nim też królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego. Oto słowo Boże. (Łk 17, 11-19) Wielu ludzi myśli podobnie, jak dziewięciu trędowatych z dzisiejszej Ewangelii, że zdrowie jest czymś, co im się słusznie należy. Tylko jeden z nich odczytał uzdrowienie jako szczególną łaskę od Boga. Przez wiarę zostało oczyszczone nie tylko jego ciało, ale także jego dusza.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Stało się, że Jezus zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodził do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami>>. Na ich widok rzekł do nich: Idźcie, pokażcie się kapłanom>>. A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec>>. Do niego zaś rzekł: Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła>>. Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Świadek trudnych czasów Wspomnienie o słudze Bożym – ks. Jerzym Popiełuszce Kapłańskie powołanie Jerzego Popiełuszki zaczęło się realizować w 1965 r., kiedy to po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Warszawie. Kapłanem został 28 maja 1972 r. Na obrazku prymicyjnym zapisał znamienne słowa: Posyła mnie Bóg, abym głosił Ewangelię i leczył rany zbolałych serc. Ksiądz Jerzy pełnił posługę kapłańską w parafiach: w Ząbkach, w Aninie, w Warszawie. Ostatnim miejscem posługi ks. Jerzego, od 20 maja 1980 r., była parafia p.w. św. Stanisława Kostki w Warszawie, gdzie prowadził duszpasterstwo średniego personelu medycznego, a od sierpnia 1980 r. zaangażował się w powstające Duszpasterstwo Ludzi Pracy. Przełomowym momentem w życiu ks. Jerzego stała się niedziela 31 sierpnia 1980 r., kiedy delegacja strajkujących hutników poprosiła kard. Stefana Wyszyńskiego o przysłanie kapłana z posługą do strajkujących hutników – zgłosił się ks. Popiełuszko. Od tego spotkania przy ołtarzu rozpoczęła się duchowa przyjaźń hutników z ks. Jerzym. Spotykał się z nimi regularnie. Prowadził dla nich katechezę, a poprzez cykle wykładów chciał pomóc im zdobyć wiedzę z różnych dziedzin: historii Polski i literatury, społecznej nauki Kościoła, prawa, ekonomii, a nawet technik negocjowania. Po wprowadzeniu stanu wojennego, ks. Popiełuszko organizuje liczne działania charytatywne, wspomaga ludzi prześladowanych i skrzywdzonych, uczestniczy w procesach aresztowanych za przeciwstawianie się prawu stanu wojennego. Czuwa również nad rozdzielaniem darów przywożonych z zagranicy. Od 28 lutego 1982 r. celebruje Msze św. za Ojczyznę i wygłasza kazania religijno-patriotyczne (było ich razem 26), w których, przez pryzmat Ewangelii i nauki Kościoła, interpretuje moralny wymiar bolesnej współczesności. We wrześniu 1983 r. ks. Jerzy zorganizował pielgrzymkę robotników Huty ‘Warszawa’ na Jasną Górę. Idea ks. Jerzego przerodziła się w coroczną Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy na Jasną Górę – w trzecią niedzielę września. Działalność ks. Jerzego sprawiła, że stał się celem ataków ówczesnych władz. Mnożyły się zdarzenia, które miały zastraszyć powszechnie szanowanego kapłana (włamania, inwigilacja). Nieustannie wysyłano pisma urzędowe do hierarchów Kościoła z zarzutami, że kazania głoszone w kościele pw. św. Stanisława Kostki ‘godzą w interesy PRL’. Od września 1983 r. do lipca 1984 r. toczyło się przeciw niemu postępowanie; był wielokrotnie przesłuchiwany. Przez wszystkie te dni towarzyszyła mu modlitwa i pomoc ks. Teofila Boguckiego, warszawskich biskupów, przyjaciół i parafian. 19 października 1984 r. ks. Jerzy został zaproszony do Bydgoszczy, do parafii pw. Świętych Polskich Braci Męczenników, na spotkanie modlitewne w Duszpasterstwie Ludzi Pracy. Celebrował Mszę św. – jak się potem okazało ostatnią w swoim życiu – potem poprowadził rozważania wokół bolesnych tajemnic Różańca. Ostatnie z nich kończyło się zdaniem: Módlmy się, byśmy byli wolni od lęku, zastraszenia, ale przede wszystkim od żądzy odwetu i przemocy. Mimo nalegań gospodarzy, ks. Jerzy postanowił wrócić do Warszawy jeszcze tego wieczoru. Na drodze do Torunia, niedaleko miejscowości Górsk, samochód, którym jechał ks. Popiełuszko, zatrzymali funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa. Kapłan został brutalnie pobity. Zmaltretowanego i związanego funkcionariusze Służby Bezpieczeństwa wrzucili do Wisły na tamie we Włocławku. Zwłoki odnaleziono po 10 dniach. Pogrzeb ks. Jerzego, w którym uczestniczyły tysiące Polaków, odbył się 3 listopada. Do grobu ks. Popiełuszki pielgrzymują biskupi, kapłani, prezydenci i premierzy państw (m.in. G. Bush, M. Thatcher, V. Havel, G. Andreotti). Modlił się tu również Jan Paweł II (14 czerwca 1987 r.). Szacuje się, że przy grobie ks. Jerzego modliło się około 16 mln pielgrzymów. Diecezjalny proces beatyfikacyjny ks. Jerzego Popiełuszki rozpoczął się 8 lutego 1997 r. i trwał cztery lata (do 8.02.2001 r.). Papież Jan Paweł II, 7 czerwca 1991 r., w homilii we Włocławku przedstawił ks. Jerzego jako świadka Chrystusa i ewangelicznej prawdy. Przestrzegał przed przedstawianiem jego posługi tylko w wymiarze politycznym. Wyjaśniał: Trzeba go widzieć i czytać w całej prawdzie jego życia. Trzeba go czytać od strony tego wewnętrznego człowieka (…). Tylko ten właśnie człowiek wewnętrzny mógł być świadkiem, takim świadkiem naszych trudnych czasów, naszego ostatniego dziesięciolecia, jakim był. Prymas kard. Józef Glemp zawsze przedstawia ks. Jerzego jako kapłana, który wiernie urzeczywistniał Ewangelię: Pamięć o Księdzu Jerzym ciągle jest dla nas wezwaniem do dobra, do zwyciężania zła – nie złem, nie nienawiścią, lecz dobrem.
ks. Zygmunt Malacki
