WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
BÓG MIESZKA W NASZYCH ŚWIĄTYNIACH
Każdego pielgrzyma przybywającego do Ziemi Świętej zadziwia widok Jerozolimy roztaczający się z Góry Oliwnej. Jak wspaniale musiała wyglądać świątynia Salomona! Nie dziwmy się więc pełnym zachwytu słowom Żydów z dzisiejszej Ewangelii. A jednak Chrystus mówi, że 'przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony’. Jego słowa były proroczą zapowiedzią zburzenia Jerozolimy, które nastąpiło w roku 70. Choć nadszedł 'palący dzień’ – jak mówi prorok Malachiasz – to jednak dla czczących imię Boga wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego promieniach. Chrystus, ustanawiając swój Kościół, uczynił go miejscem sprawowania sakramentów, które dają życie i zdrowie. Dzisiaj wspominamy rocznicę poświęcenia kościoła, rocznicę konsekracji świątyni. Nasze myśli wracają do uroczystego momentu, w którym wzniesiona przez ludzi budowla została oddana na mieszkanie Bogu. 'Kościół jest mieszkaniem Boga z ludźmi, Przybytkiem świętym zbudowanym z żywych kamieni; stoi na fundamencie Apostołów, na kamieniu węgielnym, którym jest sam Jezus Chrystus’. Z tą wiarą wstępujmy w progi świątyń.
ks. Janusz Wojtyla
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE
(1 Krl 8, 22-23. 27-30)
Salomon stanął przed ołtarzem Pana wobec całego zgromadzenia izraelskiego i wyciągnąwszy ręce do nieba, rzekł: O Panie, Boże Izraela! Nie ma takiego Boga, jak Ty, ani w górze na niebie, ani w dole na ziemi, tak zachowującego przymierze i łaskę względem Twoich sług, którzy czczą Cię z całego swego serca. Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć, a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem. Zważ więc na modlitwę Twego sługi i jego błaganie, o Boże mój, Panie, i wysłuchaj to wołanie i tę modlitwę, w której dziś Twój sługa stara się ubłagać Cię o to, aby w nocy i w dzień Twoje oczy patrzyły na tę świątynię. Jest to miejsce, o którym powiedziałeś: 'Tam będzie moje imię’, tak aby wysłuchać modlitwę, którą zanosi Twój sługa na tym miejscu. Dlatego wysłuchaj błaganie Twego sługi i Twego ludu, Izraela, ilekroć modlić się będzie na tym miejscu. Ty zaś wysłuchaj na miejscu Twego przebywania w niebie. Nie tylko wysłuchaj, ale też przebacz!>>. Oto słowo Boże. PSALM (Ps 84, 3-4. 5 i 10. 11) Jedną z cech człowieka jest tęsknota za Bogiem, która na ziemi nie może być zaspokojona. Święty Augustyn powiedział: 'Niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie.’ Refren: Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja. Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich. * Serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego. Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, gdzie złoży swe pisklęta: * przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże! Ref. Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, * nieustannie Cię wielbiąc. Spójrz, Boże, tarczo nasza, * wejrzyj na twarz Twego Pomazańca. Ref. Doprawdy, dzień jeden w przybytkach Twoich * lepszy jest niż innych tysiące: wolę stać w progu mojego Boga * niż mieszkać w namiotach grzeszników. Ref.
DRUGIE CZYTANIE
(1 Kor 3, 9b-11. 16-17)
Bracia: Jesteście Bożą budowlą. Według danej mi łaski Bożej, jako roztropny budowniczy, położyłem fundament, ktoś inny zaś wznosi budynek. Niech każdy jednak baczy na to, jak buduje. Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego niż ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus. Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście. Oto słowo Boże. (Mt 16, 13-19) Kościół to także wspólnota wiary, to Mistyczne Ciało Chrystusa. Mówiąc: Kościół, pamiętajmy, że to my go tworzymy, że jesteśmy jego członkami, że jesteśmy odpowiedzialni za to, jaki on jest i jakie daje świadectwo.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?>> A oni odpowiedzieli: Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków>>. Jezus zapytał ich: A wy za kogo Mnie uważacie?>> Odpowiedział Szymon Piotr: Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego>>. Na to Jezus mu rzekł: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie>>. Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Rocznica poświęcenia kościoła własnego. Uświęcająca działalność Kościoła obejmuje nie tylko czas, ale także i przestrzeń – miejsce święte powiązane z wydarzeniami zbawczymi. Przestrzeń święta posiada swoje centrum w Jezusie Chrystusie, który jest Głową Kościoła. Budynek kościelny jest domem modlitwy i znakiem obecności Chrystusa wśród swojego ludu. Natomiast prawdziwą świątynią jest przede wszystkim sam Chrystus (por. J 2, 13-22). W Nim jest obecny Bóg Ojciec i w Nim rozpoczął się kult w Duchu i w prawdzie (J 4, 23). Świątynią są także wszyscy wierzący w Jezusa Chrystusa, którzy tworzą Jego Mistyczne Ciało. Pisał o tym św. Paweł do Koryntian: Jesteście Bożą budowlą (…) Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? (1 Kor 3, 9b. 16). Przypomniał tę prawdę także św. Augustyn w czasie poświęcenia kościoła: to jest dom dla naszej modlitwy, ale domem Bożym jesteście wy sami (’Sermo’, 336, 1). Budynek kościelny staje się domem Bożym dzięki sprawowanej w nim Eucharystii. Dlatego przy poświęceniu kościoła odprawianie Mszy św. jest najważniejsze i konieczne. Poza czasem sprawowania Eucharystii, dzięki temu, że w kościele przechowuje się Najświętszy Sakrament jako owoc Najświętszej Ofiary, który ją przedłuża na pozostałe godziny dnia i nocy, budynek kościelny pozostaje domem Bożym. Modlitwa nad darami z Mszy św. w rocznicę poświęcenia własnego kościoła każe wspominać dzień, w którym (Bóg) napełnił ten dom swoją obecnością. Budynek kościelny, będąc znakiem obecności Chrystusa wśród swojego ludu, jest także znakiem i obrazem pielgrzymującego ludu Bożego. Obrazem Kościoła w drodze do swojej pełni, do swojego przeznaczenia. Jest on przecież zadatkiem nieba, jego częścią, ale równocześnie posiada coś z tymczasowości, doczesności, kruchości. Musimy pamiętać o przytoczonych wyżej słowach św. Pawła, które zawarte są w antyfonie na Komunię Mszy w rocznicę poświęcenia własnego kościoła: Jesteśmy świątynią Boga i Duch Boży w nas mieszka. Świątynia Boga jest święta, a my nią jesteśmy (por. 1 Kor 3, 16-17).
ks. Władysław Głowa
