WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
STÓŁ, KTÓRY ŁĄCZY
Połączenie Eucharystii z obmyciem nóg może być dla wielu szokujące. Tymczasem celebrans zdejmuje ornat i na klęczkach obmywa nogi dwunastu uczestnikom liturgii. Dla Apostołów ten gest Chrystusa był powodem zażenowania. Zwłaszcza dla św. Piotra, który buntował się przeciwko uniżeniu Mistrza, i dla św. Jana, który tak bardzo skupił się na obrazie Jezusa z miednicą, że nie wspomniał o ustanowieniu Najświętszego Sakramentu. Obydwaj mieli szczególne powody, aby to wydarzenie zapamiętać. Obrzęd Wieczerzy Paschalnej nakazywał, by sługa, albo najmłodszy z uczestników, każdemu z obecnych obmył ręce. Tymczasem wśród Apostołów trwała rywalizacja o pierwsze miejsca. Jakaż cisza musiała zapanować, gdy nadszedł ten moment. Piotr spoglądał w kierunku Jana – najmłodszego w tym gronie – dając mu sygnał: “No, rusz się!”. Jan zaś ani myślał. Czuł, że jest najbardziej umiłowany i dobrze mu było u boku Jezusa. I wtedy stało się coś, przeciwko czemu Piotr się zbuntował: to Jezus wziął miednicę i zaczął obmywać uczniom nie ręce, ale nogi… W Wielki Czwartek Chrystus przypomina nam, że jesteśmy dla siebie braćmi, równymi w godności, choć spełniamy różne powołania. Mamy się prześcigać w uczynkach miłości. Ołtarz jest stołem, który łączy, a nie dzieli.
ks. Henryk Zieliński
“Skąd nam to szczęście niewysłowione, że Bóg pokarmem naszym się stał”.
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Dzień dzisiejszy to święto ustanowienia sakramentu kapłaństwa i Eucharystii. Święte Triduum Paschalne Jezus rozpoczyna, dając nam największy dar, którym jest On sam – pod postaciami Chleba i Wina. Od tamtej pory daje nam go codziennie, byśmy stawali się prawdziwymi dziećmi Bożymi, które oddają cześć Bogu w Duchu i prawdzie (J 4, 23).
PIERWSZE CZYTANIE
(Wj 12, 1-8. 11-14)
“Ostatnia Wieczerza Pańska wprowadza starotestamentową wieczerzę paschalną w Paschę Nowego Testamentu: w Ofiarę Golgoty i ową ucztę przed wniebowstąpieniem, w czasie której uczniowie poznali Pana po łamaniu chleba, oraz w ofiarę Mszy Świętej z Komunią” (św. Edyta Stein).
Czytanie z Księgi Wyjścia
Bóg powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: “Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku. Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: ‘Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, spożyją je z chlebem niekwaszonym i gorzkimi ziołami. Tak zaś spożywać go będziecie: Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pospiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana. Tej nocy Ja przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, Pan. Krew będzie wam służyła do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską. Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia w tym dniu świętować będziecie na zawsze'”.
PSALM
(Ps 116B, 12-13. 15-16bc. 17-18)
Czym się Panu odpłacę za dar, którym mnie obdarzył? Psalmista odpowiada, że przez postawę wdzięczności i dziękczynienia. Wdzięczność i dziękczynienie, czyli eucharystia, winny kształtować postawę naszego chrześcijańskiego życia. Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela. Czym się Panu odpłacę * za wszystko, co mi wyświadczył? Podniosę kielich zbawienia * i wezwę imienia Pana. Refren. Cenna jest w oczach Pana * śmierć Jego świętych. Jam sługa Twój, syn Twej służebnicy, * Ty rozerwałeś moje kajdany. Refren. Tobie złożę ofiarę pochwalną * i wezwę imienia Pana. Wypełnię me śluby dla Pana * przed całym Jego ludem. Refren.
DRUGIE CZYTANIE
(1 Kor 11, 23-26)
Kiedy spożywamy Chleb i pijemy Kielich Eucharystii, przyjmujemy nie tylko Najświętszy Dar, ale dzięki niemu tworzymy jedno ciało Kościoła, które wysławia Pana i głosi światu Dobrą Nowinę, aż przyjdzie w chwale.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia: Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazuję, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: “To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę”. Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: “Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę”. Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
(J 13, 34) Chwała Tobie, Królu wieków. Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem. Chwała Tobie, Królu wieków.
EWANGELIA
(J 13, 1-15)
Obmycie nóg Apostołom było znakiem miłości, bo Jezus do końca ich umiłował. Uczniowie zasiądą teraz do uczty, na której barankiem paschalnym jest sam Jezus Chrystus. Ta paschalna uczta trwa po dziś dzień. I nam Jezus obmywa dusze i karmi Ciałem i Krwią swoją, oczekując od nas, że i my podobnie będziemy miłować naszych bliźnich.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Było to przed Świętem Paschy. Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydać, wiedząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: “Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?” Jezus mu odpowiedział: “Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później to będziesz wiedział”. Rzekł do Niego Piotr: “Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał”. Odpowiedział mu Jezus: “Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną”. Rzekł do Niego Szymon Piotr: “Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę”. Powiedział do niego Jezus: “Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy”. Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: “Nie wszyscy jesteście czyści”. A kiedy im umył nogi, przywdział szaty, i gdy znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: “Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie ‘Nauczycielem’ i ‘Panem’ i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem”.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Kapłan prowadzi dalej dzieło odkupienia na ziemi (…) Gdyby dobrze zrozumiało się, kim jest kapłan na ziemi, można by umrzeć, nie z przerażenia, lecz z miłości (…) Kapłaństwo – to miłość Serca Jezusowego. (św. Jan Maria Vianney)
Choćbyś odprawił tylko jedną Mszę świętą…
Eucharystia to największy cud świata! Nie ma takiego miejsca i takiego czasu na ziemi, w którym Bóg bardziej zjednoczyłby się z człowiekiem, niż poprzez swoją obecność w Eucharystii. Tak naprawdę jestem kapłanem ze względu na tę szczególną obecność Chrystusa. I choćby w życiu przyszło mi odprawić tylko jedną Mszę św., moje kapłaństwo byłoby spełnione. Sensem mojego kapłańskiego życia jest bycie dla Eucharystii! W niej przecież najpełniej Bóg jest obecny; poprzez Eucharystię stajemy się rodziną – krewnymi Boga; jest ona dla nas pokarmem i siłą w drodze do świętości. Najwspanialszym darem, jaki, przez posługę kapłana, może Bóg dać ludziom, jest właśnie Eucharystia. Choćbym wybudował najpiękniejszą na świecie katedrę, choćbym pomógł wszystkim ubogim i cierpiącym, choćbym zorganizował w Kościele najprężniejsze struktury i wspólnoty, choćbym mówił najpiękniejsze kazania, a nie dałbym ludziom żywego Boga w Eucharystii, nie dałbym im tego, co jest im najbardziej potrzebne do życia. Kapłaństwo jest życiem. Największym cudem mojego życia stał się dar kapłańskiego powołania. Nie wiem, skąd przyszedł ten dar, dlaczego to akurat ja zostałem nim obdarowany? Wiem tylko jedno, że sam go sobie nie wziąłem, nie wymyśliłem i nie zaplanowałem. W którymś momencie mojego życia po prostu nie mogłem pójść inną drogą. Kapłaństwo to tajemnica złożona przez Boga głęboko w moim sercu. Czym jest dla mnie kapłaństwo? Na pewno nie jest moją koncepcją na rozegranie życia… Nie jest zbiorem księżowskich funkcji do wypełnienia… Nie jest zobowiązaniem do większej ilości modlitw… Nie jest sposobem na czynienie miłosierdzia… Nie jest chęcią bycia kimś ważnym w Kościele… Nie jest włączeniem do pierwszej ligi kandydatów do świętości… Nie jest formą realizacji moich talentów… Nie jest zapełnieniem pustego miejsca na miłość… Nie jest ciekawością słuchania ludzkich grzechów… Nie jest przeznaczeniem do zastąpienia Boga na ziemi… Nie jest etatem w pełnym wymiarze godzin… Nie jest fragmentem mojego życia… ONO JEST ŻYCIEM!!!
ks. Andrzej Przybylski
