NR 16 / 2004 – WIELKI CZWARTEK – Msza Wieczerzy Pańskiej

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Dzisiejsza Msza św. – jak chyba żadna inna – objawia się nam jako Uczta Miłości. Wspominamy bowiem ten wieczór, gdy Jezus ustanowił dwa sakramenty swej niezwykłej obecności pośród ludzi: sakrament kapłaństwa i sakrament Eucharystii. Zanim to jednak nastąpiło, przypomniał przykazanie miłości i umył uczniom nogi. Bez miłości bowiem nie może być prawdziwego kapłaństwa, bez miłości nie można przystąpić do Stołu Pańskiego. Dzisiejsza Msza św. niech będzie naszym wielkim wołaniem o miłość.

PIERWSZE CZYTANIE

(Wj 12, 1-8. 11-14)
W roku wyjścia Izraelitów z niewoli egipskiej Bóg nakazał obchodzić to święto inaczej niż zawsze: na stojąco, w pośpiechu, w pełnej gotowości do drogi. Za chwilę mieli wyjść z Egiptu, by wyruszyć do Ziemi Obiecanej. Jezus jest dzisiaj naszym świątecznym barankiem w drodze wiecznej ojczyzny.

Czytanie z Księgi Wyjścia.

Bóg powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: “Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku. Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: ‘Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, spożyją je z chlebem niekwaszonym i gorzkimi ziołami. Tak zaś spożywać go będziecie: Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pospiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana. Tej nocy Ja przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu. Ja Pan. Krew będzie wam służyła do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską. Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia w tym dniu świętować będziecie na zawsze'”.

PSALM

(Ps 116B, 12-13. 15-16bc. 17-18)
Czym można odpłacić się Panu? Cóż można dać Temu, od którego otrzymaliśmy wszystko? Jedyne, co możemy Mu ofiarować, to przygotować mieszkanie swej duszy dla Niego. Jedyne, co możemy uczynić, to wznieść kielich przymierza wypełniony Jego Krwią i połamać Chleb przymierza, który staje się Jego Ciałem. Oto nasza pochwalna ofiara, którą składamy codziennie na ołtarzach świata przed całym Jego ludem. Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela. Czym się Panu odpłacę * za wszystko, co mi wyświadczył? Podniosę kielich zbawienia * i wezwę imienia Pana. Refren. Cenna jest w oczach Pana * śmierć Jego świętych. Jam sługa Twój, syn Twej służebnicy, * Ty rozerwałeś moje kajdany. Refren. Tobie złożę ofiarę pochwalną * i wezwę imienia Pana. Wypełnię me śluby dla Pana * przed całym Jego ludem. Refren.

DRUGIE CZYTANIE

(1 Kor 11, 23-26)
Święty Paweł przypomina opis ustanowienia Eucharystii. Zostaliśmy wezwani przez Jezusa do sprawowania Eucharystii na Jego pamiątkę. Nie chodzi tu jednak tylko o wspomnienie tego, co Pan uczynił w Wieczerniku. Chodzi o uczestnictwo w tym, co Pan uczynił w Wieczerniku, i uczestnictwo w tym, co dokonało się na krzyżu. Każda Eucharystia to nasze wejście w Śmierć i Zmartwychwstanie Pana.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian.

Bracia: Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazuję, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: “To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę”. Podobnie skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: “Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę”. Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

(J 13, 34) Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków. Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem. Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA

(J 13, 1-15)
Jezus umywa swoim uczniom nogi. Jest to jeden z gestów ukazujących najwyższy stopień pokory. Jak żaden inny symbolizuje służbę. Jezus nadaje temu gestowi jeszcze jedno znaczenie. Od Ostatniej Wieczerzy ten gest symbolizować będzie także miłość. Takie polecenie, taki testament przed śmiercią daje Jezus swoim uczniom. Nie tylko tym z Wieczernika, ale wszystkim, którzy nazywają Go Panem. Także nam.

Słowa Ewangelii według świętego Jana.

Było to przed Świętem Paschy. Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydać, wiedząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: “Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?”. Jezus mu odpowiedział: “Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później to będziesz wiedział”. Rzekł do Niego Piotr: “Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał”. Odpowiedział mu Jezus: “Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną”. Rzekł do Niego Szymon Piotr: “Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę”. Powiedział do niego Jezus: “Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy”. Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: “Nie wszyscy jesteście czyści”. A kiedy im umył nogi, przywdział szaty, i gdy znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: “Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie ‘Nauczycielem’ i ‘Panem’ i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem”.