NR 48 / 2005 – XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 5, 1-7)
Bóg ukochał Izrael wielką miłością. I troszczył się o niego jak dobry gospodarz troszczy się o swoją winnicę. Niestety, naród wybrany odrzucił miłość i troskliwość Boga, a wybrał niesprawiedliwość, krzywdę i rozlew krwi. Prorok Izajasz zapowiada karę, jaka spotka Izrael za niewierność. Miłości Boga nie można odrzucić bezkarnie.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Chcę zaśpiewać memu przyjacielowi
pieśń o jego miłości ku swojej winnicy.
Przyjaciel mój miał winnicę
na żyznym pagórku.
Otóż okopał ją i oczyścił z kamieni,
i zasadził w niej szlachetną winorośl;
w pośrodku niej zbudował wieżę,
także i kadź w niej wykuł.
I spodziewał się, że wyda winogrona,
lecz ona cierpkie wydała jagody.
«Teraz więc, o mieszkańcy Jeruzalem
i mężowie z Judy,
rozsądźcie, proszę, między mną
a między winnicą moją.
Co jeszcze miałem uczynić winnicy mojej,
a nie uczyniłem w niej?
Czemu, gdy czekałem, by winogrona wydała,
ona cierpkie dała jagody?
Więc dobrze! Pokażę wam,
co uczynię winnicy mojej:
Rozbiorę jej żywopłot, by ją rozgrabiono;
rozwalę jej ogrodzenie, by ją stratowano.
Zamienię ją w pustynię,
nie będzie przycinana ni plewiona,
tak iż wzejdą osty i ciernie.
Chmurom zakażę spuszczać na nią deszcz».
Otóż winnicą Pana Zastępów jest dom Izraela,
a ludzie z Judy szczepem Jego wybranym.
Oczekiwał tam sprawiedliwości, a oto rozlew krwi,
i prawowierności, a oto krzyk grozy. PSALM (Ps 80, 9 i 12. 13-14. 15-16. 19-20)
Opowieść o winnicy to metafora historii Izraela. Jest w niej pierwotna miłość Boga, odrzucenie i kara za niewierność. Psalmista w imieniu ludu skarży się, że Bóg, który sam zasadził winnicę, dzisiaj pozwala, by ją niszczono i grabiono. Ale Izrael wie, że Pan wierny jest swojej obietnicy. Ten, który dzisiaj pozwala, by ją grabiono, może ją też obronić. Refren: Winnicą Pana jest dom Izraela. Przeniosłeś z Egiptu winorośl * i zasadziłeś ją wygnawszy pogan. Rozpostarła swe pędy aż do Morza, * aż do Rzeki swe latorośle. Ref. Dlaczego zburzyłeś jej ogrodzenie * i każdy przechodzień zrywa jej grona? Niszczy ją dzik leśny * i obgryzają polne zwierzęta. Ref. Powróć, Boże Zastępów, * wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl. I chroń to, co zasadziła Twoja prawica, * latorośl, którą umocniłeś dla siebie. Ref. Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie, * daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili. Odnów nas, Panie, Boże Zastępów, † i rozjaśnij nad nami swoje oblicze, * a będziemy zbawieni. Ref. DRUGIE CZYTANIE (Flp 4, 6-9)
Chrześcijanin ma te same codzienne troski i zmartwienia co wszyscy ludzie. Święty Paweł przypomina jednak, że chrześcijanin nigdy wobec nich nie pozostaje sam. Jednocześnie zachęca, by przedstawiać je Bogu, a On wszystkie troski człowieka uczyni swoimi. W ten sposób sam Bóg stanie się gwarantem naszej radości i naszego pokoju.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian

Bracia:
O nic się zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem. A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.
W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym, to miejcie na myśli.
Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami. ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 15, 16) Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie wyście Mnie wybrali,
ale Ja was wybrałem,
abyście szli i owoc przynosili. Alleluja, alleluja, alleluja. EWANGELIA (Mt 21, 33-43)
Jezus zapowiada dziś odrzucenie, jakiego dozna w Izraelu. Zdaje sobie sprawę, że Izraelici są pierwszymi adresatami zbawienia, ale Bóg od zawsze pragnął zbawić wszystkich ludzi i nie chciał ograniczać swej łaski jedynie do narodu wybranego. Tak więc królestwo Boże jest dla wszystkich, którzy wydadzą owoc nawrócenia. O zbawieniu bowiem nie decyduje ani przynależność narodowa, ani świadomość wybraństwa.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu:
«Posłuchajcie innej przypowieści. Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej prasę, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego zaś kamieniami obrzucili. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili.
W końcu posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: „Uszanują mojego syna”.
Lecz rolnicy, zobaczywszy syna, mówili do siebie: „To jest dziedzic; chodźcie, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo”. Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili. Kiedy więc właściciel winnicy przyjdzie, co uczyni z owymi rolnikami?».
Rzekli Mu: «Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze».
Jezus im rzekł: «Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: „Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił i jest cudem w naszych oczach”. Dlatego powiadam wam: królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce».