NR 58 / 2005 – II NIEDZIELA ADWENTU

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 40, 1-5. 9-11)
Od wyjścia z niewoli egipskiej utarło się przekonanie, że naród wybrany miał najgłębsze doświadczenie Boga podczas wędrówki przez pustynię. Dlatego prorok Izajasz, zapowiadając rychły koniec niewoli babilońskiej, wołał o przygotowanie na pustyni dróg dla Pana. Tam bowiem miała się ponownie objawić Boża obecność i moc. Dla nas pustynia ma dzisiaj znaczenie duchowe. Oznacza świadomą ascezę.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

«Pocieszcie, pocieszcie mój lud!» – mówi wasz Bóg. «Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy». Głos się rozlega: «Przygotujcie na pustyni drogę dla Pana, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i wzgórza obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną gładką. Wtedy się chwała Pana objawi, zobaczy ją wszelkie ciało, bo powiedziały to usta Pana». Wstąpże na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: «Oto wasz Bóg!». Oto Pan, Bóg, przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie pasterz pasie swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie.
PSALM (Ps 85, 9ab-10. 11-12. 13-14)
Psalm przeznaczony na dzisiejszą Mszę św. ukazuje dobro, jakie jest owocem przenikania wszystkiego Bożą łaską. To zetknięcie się spraw ludzkich i Bożych jest ukazane jako spotkanie przyjaciół po długoletniej rozłące. Módlmy się, aby równie owocne były nasze spotkania z Chrystusem. Refren: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie. Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg: * oto ogłasza pokój ludowi i świętym swoim. Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie dla tych, którzy się Go boją, * i chwała zamieszka w naszej ziemi. Ref. Spotkają się ze sobą łaska i wierność, * ucałują się sprawiedliwość i pokój. Wierność z ziemi wyrośnie, * a sprawiedliwość spojrzy z nieba. Ref. Pan sam obdarza szczęściem, * a nasza ziemia wyda swój owoc. Przed Nim będzie kroczyć sprawiedliwość, * a śladami Jego kroków zbawienie. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (2 P 3, 8-14)
W pierwszym wieku chrześcijaństwa w wielu wspólnotach panowało przekonanie, że Chrystus przyjdzie powtórnie jeszcze przed śmiercią ostatniego apostoła. Gdy ten moment oddalał się, pojawiały się niepokój i zwątpienie. Dlatego św. Piotr wzywa chrześcijan, aby w fakcie, że Chrystus jeszcze nie wrócił na ziemię, dostrzegali przejaw miłosierdzia Boga, który daje nam kolejną szansę na poprawę.

Czytanie z Drugiego Listu świętego Piotra Apostoła

Umiłowani, niech to jedno nie będzie dla was tajne, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień. Nie zwleka Pan z wypełnieniem obietnicy, bo niektórzy są przekonani, że Pan zwleka, ale On jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich doprowadzić do nawrócenia. Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański, w którym niebo ze świstem przeminie, gwiazdy się w ogniu rozsypią, a ziemia i dzieła na niej zostaną spalone.
Skoro to wszystko w ten sposób ulegnie zagładzie, to jakimi winniście być wy w świętym postępowaniu i pobożności, gdy oczekujecie i staracie się przyspieszyć przyjście dnia Bożego, który sprawi, że niebo zapalone pójdzie na zagładę, a gwiazdy w ogniu się rozsypią. Oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i ziemi nowej, w których będzie mieszkała sprawiedliwość.
Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby On was zastał bez plamy i skazy, w pokoju,
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 3, 4. 6) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Przygotujcie drogę Panu,

prostujcie ścieżki dla Niego;

wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 1, 1-8)
Zapowiedź przygotowania drogi dla Pana na pustyni spełniła się w działalności św. Jana Chrzciciela. Wprawdzie przygotowanie dokonywało się nad Jordanem, na skraju pustyni, ale przecież nie chodziło o drogę w sensie geograficznym. Celem działalności św. Jana było przygotowanie Bogu drogi do ludzkich serc.

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym. Jak jest napisane u proroka Izajasza:
«Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją.
Głos wołającego na pustyni:
Przygotujcie drogę Panu,
prostujcie ścieżki dla Niego».
Wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordanie, wyznając przy tym swe grzechy.
Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym. I tak głosił: «Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym».