NR 59 / 2005 – III NIEDZIELA ADWENTU

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 61, 1-2a. 10-11)
Czas, kiedy Bóg przychodzi do swojego ludu jest czasem radości i wybawienia. Taką wizję przedstawia prorok Izajasz. Dlatego i sam prorok, przygotowujący ludzkość na spotkanie z Bogiem, ma wykonywać swoją misję z radością i łagodnością. To wskazanie dotyczy również nas – abyśmy w podobny sposób nieśli ludziom Boże orędzie.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Duch Pański nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim, by opatrywać razy serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę; aby obwieszczać rok łaski u Pana. «Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubieńca, który wkłada zawój, jak oblubienicę strojną w swe klejnoty. Zaiste, jak ziemia wydaje swe plony, jak ogród rozplenia swe zasiewy, tak Pan Bóg sprawi, że się rozpleni sprawiedliwość i chwalba wobec wszystkich narodów».
PSALM (Łk 1, 46-48. 49-50. 53-54)
Między czytaniami mszalnymi będziemy się dzisiaj modlić tekstem, który wyśpiewała jako pierwsza Najświętsza Maryja Panna, gdy jej krewna, Elżbieta rozpoznała w Niej Matkę Zbawiciela. Prośmy Boga, abyśmy potrafili – jak Maryja – wnosić Chrystusa w zwykłą codzienność ludzi, z którymi się stykamy. Refren: Duch mój się raduje w Bogu, Zbawcy moim. Wielbi dusza moja Pana, * i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim. Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy, * oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia. Ref. Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, * święte jest imię Jego. A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie * nad tymi, co się Go boją. Ref. Głodnych nasycił dobrami, * a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą, Izraelem, * pomny na swe miłosierdzie. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1 Tes 5, 16-24)
Sytuacja chrześcijan w Tesalonice była w czasach św. Pawła o wiele trudniejsza niż ta, którą my przeżywamy – byli prześladowani przez tamtejszą synagogę. W tym kontekście słowa z Listu św. Pawła do Tesaloniczan brzmią jako wezwanie do heroicznej wiary i miłości. Ich treść pozostaje aktualna również dla nas.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan

Bracia:
Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie. W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie. Wszystko badajcie, a co szlachetne zachowujcie. Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła.
Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa. Wierny jest Ten, który was wzywa: On też tego dokona.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Iz 61, 1) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Duch Pański nade mną,

posłał mnie głosić dobrą nowinę ubogim. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 1, 6-8. 19-28)
Tożsamość św. Jana Chrzciciela była dla wielu zagadką. Ludzi intrygował jego wygląd, słowa i czyny. Niektórzy chętnie uznaliby w nim Mesjasza albo jednego z największych proroków. Tymczasem św. Jan nazywał siebie głosem wołającego na pustyni. Głos jest bowiem nośnikiem słowa. A Słowem, które Ciałem się stało i zamieszkało miedzy nami, jest sam Chrystus.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o Światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości.
Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: «Kto ty jesteś?», on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: «Ja nie jestem Mesjaszem».
Zapytali go: «Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?». Odrzekł: «Nie jestem».
«Czy ty jesteś prorokiem?»
Odparł: «Nie!»
Powiedzieli mu więc: «Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?».
Odpowiedział: «Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz».
A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: «Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?».
Jan im tak odpowiedział: «Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała».
Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.