NR 62 / 2005 – UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO – Msza w dzień

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 52, 7-10)
Przepowiednia proroka Izajasza, którą czytamy w Narodzenie Pańskie, dotyczyła sytuacji narodu wybranego, który wskutek niewierności Prawu Bożemu popadł w niewolę babilońską. Radość, z jaką podbity Izrael miał witać dzień, gdy Bóg przywróci swoje panowanie nad nim, jest obrazem naszej radości z powodu przyjścia do nas Zbawiciela.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: «Twój Bóg zaczął królować». Głos! Twoi strażnicy podnoszą głos, razem wznoszą okrzyki radosne, bo oglądają na własne oczy powrót Pana na Syjon. Zabrzmijcie radosnym śpiewaniem, wszystkie ruiny Jeruzalem! Bo Pan pocieszył swój lud, odkupił Jeruzalem. Pan obnażył już swe ramię święte na oczach wszystkich narodów; i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga.
PSALM (Ps 98, 1. 2-3ab. 3cd-4. 5-6)
Śpiew i taniec od zawsze były dla ludzi naturalnym sposobem wyrażania radości i wdzięczności. Ludzie Starego Testamentu również swoje dziękczynienie Bogu wyrażali śpiewem, tańcem i grą na instrumentach muzycznych. Dzisiejszy psalm zachęca do śpiewu i dziękczynienia nie tylko ludzi, ale całe stworzenie, bo dzisiaj Ziemia ujrzała swego Zbawiciela. Refren: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela. Śpiewajcie Panu pieśń nową, * albowiem uczynił cuda. Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica * i święte ramię Jego. Ref. Pan okazał swoje zbawienie, * na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość. Wspomniał na dobroć i wierność swoją * dla domu Izraela. Ref. Ujrzały wszystkie krańce ziemi * zbawienie Boga naszego. Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, * cieszcie się, weselcie i grajcie. Ref. Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, * przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy. Przy trąbach i dźwięku rogu, * na oczach Pana i Króla się radujcie. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Hbr 1, 1-6)
Przyjście na świat Chrystusa jest najpełniejszym objawieniem się Boga człowiekowi. Wcześniej Bóg przemawiał do ludzi przez proroków – niejako pośrednio. Gdy zaś Syn Boży stał się Człowiekiem, wtedy Bóg przemówił do nas osobiście. Nie tylko słowami, ale również przykładem Chrystusowego życia.

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat.
Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. On o tyle stał się wyższym od aniołów, o ile odziedziczył wyższe od nich imię.
Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek:
«Ty jesteś moim Synem,
Jam Cię dziś zrodził?». I znowu:
«Ja będę Mu Ojcem,
a On będzie Mi Synem».
Skoro zaś znowu wprowadzi Pierworodnego na świat, powie:
«Niech Mu oddają pokłon
wszyscy aniołowie Boży».
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Zajaśniał nam dzień święty,

pójdźcie narody, oddajcie pokłon Panu,

bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (dłuższa, J 1, 1-18)
Prolog Ewangelii wg św. Jana opisuje przyjście Jezusa Chrystusa na świat, posługując się językiem filozofii. Nie tyle oddaje atmosferę Bożego Narodzenia, co zachęca nas do refleksji i medytacji nad sensem tego, co dzisiaj świętujemy. Nad bezinteresowną i pełną miłości postawą Boga względem świata. I nad ułomnością naszej postawy wobec Boga.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o Światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości. Była Światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego, którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.