NR 6 / 2006 – V NIEDZIELA ZWYKŁA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Job 7, 1-4. 6-7)
Dramatyczne wyznania cierpiącego Hioba uświadamiają nam tragiczny los człowieka, gdy Bóg jest – zdawałoby się – daleki i nieobecny. Uświadamiają też naszą przemijalność, brak szczęścia i beznadzieję. To niekończące się oczekiwanie na światło, dopóki Bóg nie pobłogosławi.

Czytanie z Księgi Joba

Job przemówił w następujący sposób:
«Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka? Czy nie pędzi on dni jak najemnik? Jak niewolnik, co wzdycha do cienia, jak robotnik, co czeka zapłaty. Zyskałem miesiące męczarni, przeznaczono mi noce udręki.
Położę się, mówiąc do siebie: „Kiedyż zaświta i wstanę?” Lecz noc wiecznością się staje i boleść mną targa do zmroku.
Czas leci jak tkackie czółenko i przemija bez nadziei. Wspomnij, że dni me jak powiew. Ponownie oko me szczęścia nie zazna».
PSALM (Ps 147A, 1-2. 3-4. 5-6)
Psalmista wzywa nas do wielbienia Boga za Jego wielkie czyny, jakich dokonuje wobec swego ludu oraz wszechmoc i Jego stwórczą potęgę. On jest Bogiem Izraela leczącym rany ludu i On jest Władcą nieba i ziemi. Refren: Panie, Ty leczysz złamanych na duchu.
lub: Alleluja. Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu, * słodko jest Go wychwalać. Pan buduje Jeruzalem, * gromadzi rozproszonych z Izraela. Ref. On leczy złamanych na duchu * i przewiązuje im rany. On liczy wszystkie gwiazdy * i każdej nadaje imię. Ref. Nasz Pan jest wielki i potężny, * a Jego mądrość niewypowiedziana. Pan dźwiga pokornych, * karki grzeszników zgina do ziemi. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 9, 16-19. 22-23)
Pierwsze wspólnoty wierzących zbierały ofiary i wspomagały finansowo chrześcijańskich misjonarzy. Święty Paweł jednak, mimo iż również miał takie prawo, nie korzystał z tego przywileju, dlatego członkowie gminy w Koryncie pytali go o powody takiego zachowania.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii.
Gdybym to czynił z własnej woli, miałbym zapłatę, lecz jeśli działam nie z własnej woli, to tylko spełniam obowiązki szafarza. Jakąż przeto mam zapłatę? Otóż tę właśnie, że głosząc Ewangelię bez żadnej zapłaty, nie korzystam z praw, jakie mi daje Ewangelia.
Tak więc nie zależąc od nikogo, stałem się niewolnikiem wszystkich, aby tym liczniejsi byli ci, których pozyskam. Dla słabych stałem się jak słaby, aby pozyskać słabych. Stałem się wszystkim dla wszystkich, żeby w ogóle ocalić przynajmniej niektórych. Wszystko zaś czynię dla Ewangelii, by mieć w niej swój udział.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 8, 17) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Jezus wziął na siebie nasze słabości

i nosił nasze choroby. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 1, 29-39)
Działalność Jezusa jako egzorcysty i cudotwórcy obejmowała nie tylko poszczególne osoby, ale była stałym elementem towarzyszącym Jego publicznym wystąpieniom. Tym niemniej otaczający Go ludzie jeszcze nie wiedzą, kim On naprawdę jest.

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Jezus po wyjściu z synagogi przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On zbliżył się do niej i ująwszy ją za rękę podniósł. Gorączka ją opuściła i usługiwała im.
Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto było zebrane u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ wiedziały, kim On jest.
Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: «Wszyscy Cię szukają». Lecz On rzekł do nich: «Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo na to wyszedłem». I chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy.