NR 21 / 2006 – II NIEDZIELA WIELKANOCNA – Miłosierdzia Bożego

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 4, 32-35)
Święty Jakub pytał, czy istnieje wiara bez uczynków. A czy istnieje bez uczynków miłość? Pierwsi chrześcijanie znali odpowiedź na to pytanie. I dawali ją w praktyce. Wiedzieli, że świadczyć o Zmartwychwstaniu Pana można tylko we wzajemnej miłości, która nie ogranicza się do słów, ale wyraża się w czynach miłosierdzia.

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy mieli wielką łaskę.
Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze ze sprzedaży, i składali je u stóp Apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby.
PSALM (Ps 118, 1 i 4. 13-14. 22 i 24)
Upadek jest zwyczajnym doświadczeniem ludzkiej egzystencji. Upadamy codziennie. Czasami z pomocą innych. Upadać jest bowiem rzeczą ludzką. A co jest rzeczą Bożą? Rzeczą Bożą jest podnosić, podtrzymywać, okazywać miłosierdzie upadającym. Tak długo jak człowiek będzie upadać, tak długo podtrzymywać go będzie Bóg, bo Jego łaska trwa na wieki. Refren: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny. Dziękujcie Panu, bo jest dobry, * bo Jego łaska trwa na wieki. Niech bojący się Pana głoszą: * «Jego łaska na wieki». Ref. Uderzono mnie i pchnięto, bym upadł, * lecz Pan mnie podtrzymał. Pan moją mocą i pieśnią, * On stał się moim Zbawcą. Ref. Kamień odrzucony przez budujących * stał się kamieniem węgielnym. Oto dzień, który Pan uczynił, * radujmy się w nim i weselmy. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1 J 5, 1-6)
Gdy Jezus umierał na krzyżu, z Jego przebitego boku wypłynęły Krew i Woda. To one dały początek sakramentom Kościoła. To one są zdrojem miłosierdzia dla nas. W nich zanurzyliśmy się w sakramencie chrztu. One nas obmywają w sakramencie pokuty. One gaszą nasze pragnienie w sakramencie Eucharystii.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła

Najmilsi:
Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, który życie od Niego otrzymał. Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie.
Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat, tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara. A kto zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym?
Jezus Chrystus jest Tym, który przyszedł przez wodę i krew, i Ducha, nie tylko w wodzie, lecz w wodzie i we krwi. Duch daje świadectwo: bo Duch jest prawdą.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 20, 29) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś;

błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 20, 19-31)
Pokój wam! – mówi do nas Jezus. Pokój i sprawiedliwość ma swoje źródło w miłosierdziu Boga. Jedynym lekarstwem na nienawiść, wojnę i ból jest łaska miłosierdzia, które koi ludzkie umysły i serca. Pokój jest ostatecznie owocem zwycięstwa, które dzięki Bożemu miłosierdziu człowiek odnosi nad sobą. Wszelka bowiem wojna, wszelki odwet i wszelka nienawiść biorą swój początek w sercu człowieka, które jeszcze nie doznało miłosierdzia.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam, gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!». A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!».
Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!». Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».
Tomasz Mu odpowiedział: «Pan mój i Bóg mój!».
Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.