NR 62 / 2006 – UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 52, 7-10)
Prorok Izajasz w czytanym dziś fragmencie opisuje powrót Izraelitów do Jerozolimy. Po powrocie do ojczyzny na nowo odbudowali stolicę, a w niej świątynię, aby Bóg znowu mógł zamieszkać między nimi. Te fakty są zapowiedzią innego, najważniejszego wydarzenia w dziejach zbawienia: kiedy narodził się Jezus, w Nim Bóg zamieszkał między nami jak w najpiękniejszej świątyni świata, a wraz z Jego przyjściem zstąpiła na ziemię łaska Bożego zbawienia.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: «Twój Bóg zaczął królować». Głos! Twoi strażnicy podnoszą głos, razem wznoszą okrzyki radosne, bo oglądają na własne oczy powrót Pana na Syjon. Zabrzmijcie radosnym śpiewaniem, wszystkie ruiny Jeruzalem! Bo Pan pocieszył swój lud, odkupił Jeruzalem. Pan obnażył już swe ramię święte na oczach wszystkich narodów; i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga.
PSALM (Ps 98, 1. 2-3ab. 3cd-4. 5-6)
Wcielenie i przyjście na świat Syna Bożego jest największym cudem, jakiego Bóg mógł dokonać dla nas. Dlatego ten czas Bożego Narodzenia napełnia nas przeogromną radością, która każe nam śpiewać kolędy, grać głośno na instrumentach i wołać ze szczęścia: Pan dziś obdarzył nas swoim zbawieniem! [c1]Refren:[/c1] Ziemia ujrzała swego Zbawiciela. Śpiewajcie Panu pieśń nową, * albowiem uczynił cuda. Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica * i święte ramię Jego. [c1]Ref.[/c1] Pan okazał swoje zbawienie, * na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość. Wspomniał na dobroć i wierność swoją * dla domu Izraela. [c1]Ref.[/c1] Ujrzały wszystkie krańce ziemi * zbawienie Boga naszego. Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, * cieszcie się, weselcie i grajcie. [c1]Ref.[/c1] Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, * przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy. Przy trąbach i dźwięku rogu, * na oczach Pana i Króla się radujcie. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Hbr 1, 1-6)
Jezus, Syn Boży, całą swoją osobą, swoim życiem i działalnością, pokazał nam, jaki jest Bóg. On sam powie do apostołów: Kto mnie zobaczył, zobaczył także Ojca. W Nim zatem możemy oglądać i dotykać samego Boga, który pragnie na co dzień uczestniczyć w naszym ziemskim życiu. On też swoją nauką uzupełnił dawne nauczanie proroków i objawił całą prawdę o Bogu, miłosiernym Ojcu, który z miłością pochyla się nad każdym człowiekiem i traktuje go jak swoje dziecko.

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat.
Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. On o tyle stał się wyższym od aniołów, o ile odziedziczył wyższe od nich imię.
Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: «Ty jesteś moim Synem, Jam Cię dziś zrodził?». I znowu: «Ja będę Mu Ojcem, a On będzie Mi Synem». Skoro zaś znowu wprowadzi Pierworodnego na świat, powie: «Niech Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży».
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Zajaśniał nam dzień święty,

pójdźcie narody, oddajcie pokłon Panu,

bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (dłuższa, J 1, 1-18)
Święty Jan pisze, że Jezus jest Słowem wypowiedzianym do nas przez Boga. Jako Syn Boży istniał odwiecznie z Ojcem, ale jako Jego Słowo został posłany do ludzi. Nie było innej możliwości: wchodząc w świat ludzi, musiał przyjąć postać człowieka i przemawiać ludzkim językiem. Spotkał się z różnym przyjęciem: i z przyjaźnią, i z odrzuceniem. Tym jednak, którzy Go do dzisiaj przyjmują otwartym sercem, udziela pełni łask, aby mogli w swoim ziemskim życiu upodobnić się do Boga i stać się dziećmi Bożymi. Jak ja Go przyjmuję – nie tylko dzisiaj, ale każdego dnia w roku?

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o Światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości. Była Światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego, którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.