NR 3 / 2007 – II NIEDZIELA ZWYKŁA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 62, 1-5)
Pismo Święte często porównuje miłość Boga do człowieka z relacjami międzyludzkimi. dzisiaj prorok Izajasz ukazuje w prostych słowach, jak Pan Bóg pragnie cieszyć się każdym człowiekiem i do jak bliskiej przyjaźni z Bogiem każdy z nas jest zaproszony.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Przez wzgląd na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia.
Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana oznaczą.
Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga.
Nie będą więcej mówić o tobie «Porzucona», o krainie twej już nie powiedzą «Spustoszona». Raczej cię nazwą «Moje w niej upodobanie», a krainę twoją «Poślubiona». Albowiem spodobałaś się Panu i twoja kraina otrzyma męża.
Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje.
PSALM (Ps 96, 1-2. 3 i 7b-8a. 9-10ac)
Człowiek, któremu Stwórca i Zbawiciel pozwolił doświadczyć swojej miłości, nie może milczeć. Wdzięczni za dar życia i zbawienia całym sercem włączmy się w uwielbienie Bożej dobroci, jakie Kościół zanosi dziś do swego Pana: [c1]Refren:[/c1] Pośród narodów głoście chwałę Pana. Śpiewajcie Panu pieśń nową, * śpiewaj Panu, ziemio cała. Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, * każdego dnia głoście Jego zbawienie. [c1]Ref.[/c1] Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów, * rozgłaszajcie Jego cuda pośród wszystkich ludów. Oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę. * Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu. [c1]Ref.[/c1] Uwielbiajcie Pana w świętym przybytku. * Zadrżyj, ziemio cała, przed Jego obliczem. Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, * będzie sprawiedliwie sądził ludy. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 12, 4-11)
Aby Kościół miał wszystko, co mu potrzebne w spełnianiu jego misji, Pan Bóg obdarowuje poszczególnych ludzi darami, które zebrane w całość tworzą piękną i wspaniałą mozaikę talentów i charyzmatów. Im lepiej poznamy własne zadania, tym owocniej i z tym większą radością będziemy służyć innym.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkim.
Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania przez tego samego Ducha, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków.
Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (2 Tes 2, 14) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Bóg wezwał nas przez Ewangelię,

abyśmy dostąpili chwały naszego Pana, Jezusa Chrystusa. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 2, 1-12)
Cud, o którym dziś usłyszymy w Ewangelii św. Jana, wszyscy znamy. Jednak to ewangeliczne opowiadanie zawiera w sobie wciąż nowe wezwanie skierowane do każdego z nas. Jezus, który przemienia wodę w wino, pragnie także przemienić nasze życie – często szare, smutne, wydawałoby się, że pozbawione sensu i nadziei – w nowe, szlachetne, wypełnione wiarą, miłością życie w Bogu.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów.
A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja? » Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie».
Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Oni zaś zanieśli.
A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory».
Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
Następnie On, Jego Matka, bracia i uczniowie Jego udali się do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni.