WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
ODWAŻNA DECYZJA
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Swoje nauczanie Jezus rozpoczął słowami: Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie (Mt 4, 17). Na początku tej Eucharystii powinniśmy sobie uświadomić, że każdym swym grzechem odwracamy się od Stwórcy, a tym samym odchodzimy od źródła życia i szczęścia. Aby do Boga powrócić i przyjąć dar Jego królestwa, musimy uznać swą grzeszność i prosić Go o łaskę nawrócenia.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 8, 23b – 9, 3)
Życie bez Boga to życie w duchowej ciemności, w mrokach niewiedzy i grzechu. Aby wydobyć ludzi z tego stanu, Bóg dał im przez Mojżesza Prawo, a potem przez proroków wyjaśniał jego znaczenie i nawoływał do jego przestrzegania. Co więcej, zamieszkał pośród swego ludu w świątyni i sprawił, że Jego obecność stała się dla ludzi światłem oraz źródłem radości i życia.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
W dawniejszych czasach upokorzył Pan krainę Zabulona i krainę Neftalego, za to w przyszłości chwałą okryje drogę do morza wiodącą przez Jordan, krainę pogańską.
Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków zabłysło światło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują we żniwa, jak się weselą przy podziale łupu.
Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy jak w dniu porażki Madianitów.
PSALM
(Ps 27, 1. 4. 13-14)
Gdy człowiek żyje blisko Boga i pozwala na to, by Bóg mu towarzyszył, czuje się bezpiecznie. Bóg bowiem ochrania wiernych swoją mocą, oświeca ich światłem swego Ducha, wskazując najlepsze rozwiązania życiowych problemów, a w chwilach cierpień dodaje męstwa i przynosi ulgę. Czy można się lękać, mając taką pomoc i obronę? [c1]Refren:[/c1] Pan moim światłem i zbawieniem moim. Pan moim światłem i zbawieniem moim, [c1]*[/c1] kogo miałbym się lękać? Pan obrońcą mego życia, [c1]*[/c1] przed kim miałbym czuć trwogę? [c1]Ref.[/c1] O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam: [c1]†[/c1] żebym mógł przebywać w Jego domu [c1]*[/c1] przez wszystkie dni życia, abym kosztował słodyczy Pana, [c1]*[/c1] stale się radował Jego świątynią. [c1]Ref.[/c1] Wierzę, że będę oglądał dobra Pana [c1]*[/c1] w krainie żyjących. Oczekuj Pana, bądź mężny, [c1]*[/c1] nabierz odwagi i oczekuj Pana. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 1, 10-13. 17)
Do Koryntu przybywali różni apostołowie, aby głosić tam Ewangelię o Chrystusie: św. Paweł, Apollos, prawdopodobnie też św. Piotr. To sprawiło, że Koryntianie podzielili się na kilka grup, opowiadając się za tym apostołem, którego sposób nauczania bardziej im się podobał. Również w naszych czasach jesteśmy świadkami istnienia rozłamów w Kościele. Jednak Chrystus jest jeden i Jego Ewangelia nie powinna być źródłem podziałów i niezgody.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Upominam was, bracia, w imię naszego Pana Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni i by nie było wśród was rozłamów; byście byli jednego ducha i jednej myśli.
Doniesiono mi bowiem o was, bracia moi, przez ludzi Chloe, że zdarzają się między wami spory. Myślę o tym, co każdy z was mówi: «Ja jestem Pawła, a ja Apollosa; ja jestem Kefasa, a ja Chrystusa».
Czyż Chrystus jest podzielony? Czyż Paweł został za was ukrzyżowany? Czyż w imię Pawła zostaliście ochrzczeni?
Nie posłał mnie Chrystus, abym chrzcił, lecz abym głosił Ewangelię, i to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 4, 23) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
Jezus głosił Ewangelię o królestwie
i leczył wszelkie choroby wśród ludu. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (dłuższa, Mt 4, 12-23)
Jezus zaczyna swoją działalność od głoszenia Ewangelii w Galilei, która u kapłanów jerozolimskich nie cieszyła się dobrą sławą, ponieważ była otwarta na kontakty z poganami. W ten sposób Chrystus daje do zrozumienia, że przychodzi do każdego, a zwłaszcza do tych, którzy są najbardziej oddaleni od Boga. Od razu też powołuje uczniów, aby uczyli się od Niego prawdy Bożej, a potem Jego Ewangelię o zbawieniu zanieśli wszystkim narodom.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza:
«Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego. Droga morska, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło».
Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie».
Gdy Jezus przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci, Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim.
A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.
I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszystkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
WIERZĘ W DUCHA ŚWIĘTEGO
Trzeciej Osobie Boskiej przypisujemy dzieło uświęcania świata. Duch Święty objawiał się już w dziejach Izraela. Starotestamentalne słowa mówiące o odwiecznej Mądrości Bożej odnosimy do Jego Osoby. Przemawiał On przez proroków, dodawał im odwagi i mocy do wypełniania trudnych zadań zlecanych im przez Boga, ale przede wszystkim objawił się w dziele zbawczym Jezusa Chrystusa.
Już samo poczęcie Jezusa dokonało się za sprawą Ducha Świętego. Gdy Maryja w czasie zwiastowania spytała, w jaki sposób to się stanie, usłyszała słowa: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię (Łk 1, 35). Potem cała działalność ziemska Syna Bożego, w tym także Jego męka, śmierć i zmartwychwstanie, dokonały się w mocy Ducha Świętego.
Przed wniebowstąpieniem Jezus obiecał uczniom zesłanie darów Ducha Świętego. Owo pierwsze, wyraźne wylanie Ducha na uczniów Jezusa Chrystusa dokonało się w dzień Pięćdziesiątnicy Paschalnej, czyli w dzień Zielonych Świąt. Uczniowie napełnieni Duchem Świętym poszli głosić dzieło Jezusa. Odtąd jest On nieustannie zsyłany na Kościół, czyli na wspólnotę Ludu Bożego, wierzącego w Chrystusa, karmiącego się Jego Słowem i Chlebem eucharystycznym, usiłującego naśladować Go przede wszystkim w wiernej służbie Ojcu i braciom. To mocą Ducha Świętego Kościół głosi słowo Boże, sprawuje sakramenty i pełni posługę miłości. Przyzywa Go także w czasie sprawowania liturgii eucharystycznej. Przed przeistoczeniem kapłan prosi: „Uświęć zatem te dary łaską Ducha Twojego, aby stały się dla nas Ciałem i Krwią Pana naszego, Jezusa Chrystusa”.
Duch Święty uświęca poszczególnych ludzi i cały Kościół, a swoje szczególne mieszkanie ma w sercu człowieka wierzącego. Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w Was? (1 Kor 3, 16) – pisał św. Paweł. Duch Święty obdarza nas mocą do zachowywania Bożych przykazań, do zwyciężania zła dobrem, do wytrwania w cierpieniu, do ofiarnej służby drugim, do wiernego naśladowania Chrystusa. Udziela nam też światła do poznawania prawdy, a szczególnie do rozumienia prawdy objawionej. Dzięki temu światłu lepiej pojmujemy sens życia, sens cierpienia, sens poświęcenia.
