NR 18 / 2008 – II NIEDZIELA WIELKANOCNA, czyli MIŁOSIERDZIA BOŻEGO

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Dzisiejsze święto przypomina, że Jezus Chrystus zstąpił na ziemię, ponieważ nas nieskończenie umiłował. Przyszedł, aby zaradzić ludzkiej biedzie, zarówno materialnej, jak i duchowej. Przyszedł do zagubionych i przygniecionych ciężarem życia, do tych, którzy utracili jego sens, do zrozpaczonych i wątpiących – do wszystkich potrzebujących Jego miłosierdzia.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 2, 42-47)
Pierwsi chrześcijanie żyli zgodnie z wzorem, który dał im Jezus Chrystus. Z miłością troszczyli się o siebie nawzajem, dzielili się swymi dobrami z ubogimi, traktowali wszystkich jak swoich braci i siostry. Szlachetność ich postępowania była dla niewierzących znakiem, że Ewangelia jest autentycznym źródłem szczęścia, radości i pokoju. Takie świadectwo życia każdego dnia przyciągało do Kościoła nowych wyznawców.

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Bracia trwali w nauce apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwie. Bojaźń ogarniała każdego, gdyż apostołowie czynili wiele znaków i cudów. Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby.
Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca. Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał im tych, którzy dostępowali zbawienia.
PSALM (Ps 118, 1 i 4. 13-14. 22 i 24)
Bóg jest miłosierny, ponieważ przebacza człowiekowi wszystkie niewierności. Przyjmuje On z miłością każdego nawróconego grzesznika i przywraca mu godność dziecka Bożego. [c1]Refren:[/c1] Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny. Dziękujcie Panu, bo jest dobry, [c1]*[/c1] bo Jego łaska trwa na wieki. Niech bojący się Pana głoszą: [c1]*[/c1] «Jego łaska na wieki». [c1]Ref.[/c1] Uderzono mnie i pchnięto, bym upadł, [c1]*[/c1] lecz Pan mnie podtrzymał. Pan moją mocą i pieśnią, [c1]*[/c1] On stał się moim Zbawcą. [c1]Ref.[/c1] Kamień odrzucony przez budujących [c1]* [/c1] stał się kamieniem węgielnym. Oto dzień, który Pan uczynił, [c1]*[/c1] radujmy się w nim i weselmy. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (1 P 1, 3-9)
Miłosierny Bóg zaprasza ludzi do włączenia się w Jego dzieło zbawiania świata. Każdy z nas może połączyć swoje cierpienia z cierpieniami Chrystusa ukrzyżowanego i ofiarować je za grzeszników żyjących z dala od Boga.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Piotra Apostoła

Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego, które jest zachowane dla was w niebie. Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżeni mocą Bożą do zbawienia, gotowego na to, aby się objawić w czasie ostatecznym.
Dlatego radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku przez różnorodne doświadczenia. Przez to wartość waszej wiary okaże się o wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu Jezusa Chrystusa. Wy choć nie widzieliście Go, miłujecie Go. Teraz wierzycie w Niego, chociaż nie widzieliście. Natomiast wierząc, ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwały wtedy, gdy osiągniecie cel waszej wiary: zbawienie dusz.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 20, 29) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś;

błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 20, 19-31)
Również przed nami staje dziś Jezus i pokazuje nam swe ręce, nogi i bok, aby przekonać nas, że rzeczywiście zmartwychwstał i żyje. W Jego uwielbionym ciele na zawsze utrwaliły się ślady krzyżowej męki. Rany te są źródłem wszelkich łask, które spływają także na nas, jeżeli modląc się, z dziecięcą ufnością otwieramy przed Panem swoje serce i prosimy Go o miłosierdzie dla nas i dla całego świata.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!». A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!».
Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».
Tomasz Mu odpowiedział: «Pan mój i Bóg mój!».
Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego.