NR 21 / 2008 – V NIEDZIELA WIELKANOCNA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Okres wielkanocny powoli się kończy i rodzi się pytanie: czy prawda o zmartwychwstaniu Chrystusa trwa w nas nadal, żywa i radosna, czy też zwyciężyły już sprawy dnia codziennego, troski i zabieganie? W dzisiejszej liturgii Chrystus Pan przygotowuje nas na swoje odejście do Ojca oraz na swoje powtórne przyjście.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 6, 1-7)
Pierwszym uczniom Jezusa Chrystusa nieobce były troski i problemy dnia powszedniego. Opowiadają o tym Dzieje Apostolskie, które ukazują nam dzisiaj, jak mocna wiara w Zmartwychwstałego pozwala Apostołom rozwiązać trudności, a głoszonemu słowu o Bożej miłości nadać konkretną postać.

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helleniści szemrać przeciwko Hebrajczykom, że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy.
Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, powiedziało: «Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbali słowo Boże, a obsługiwali stoły. Upatrzcież zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa».
Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce.
A słowo Boże rozszerzało się, wzrastała też bardzo liczba uczniów w Jerozolimie, a nawet bardzo wielu kapłanów przyjmowało wiarę.
PSALM (Ps 33, 1-2. 4-5.18-19)
Psalmista wzywa nas dziś do szczególnego wielbienia Boga, gdyż troszczy się On o swoich wybranych i jest łaskawy dla wszystkich, którzy się Go boją oraz w Nim pokładają ufność. [c1]Refren:[/c1] Mamy nadzieję w miłosierdziu Pana. [c1]lub:[/c1] Alleluja. Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana, [c1]*[/c1] prawym przystoi pieśń chwały. Sławcie Pana na cytrze, [c1]*[/c1] grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach. [c1]Ref.[/c1] Bo słowo Pana jest prawe, [c1]*[/c1] a każde Jego dzieło godne zaufania. On miłuje prawo i sprawiedliwość, [c1]*[/c1] ziemia jest pełna Jego łaski. [c1]Ref.[/c1] Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, [c1]*[/c1] na tych, którzy czekają na Jego łaskę, aby ocalił ich życie od śmierci [c1]*[/c1] i żywił ich w czasie głodu. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (1 P 2, 4-9)
Chrystus buduje swój Kościół z żywych kamieni. On sam jest kamieniem węgielnym tej budowli. Przynależność do mistycznego Ciała Chrystusa stanowi o naszym niezwykłym powołaniu i naszej wielkiej godności. Jesteśmy, jak niedyś Naród Wybrany, królewskim kapłaństwem i narodem świętym.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Piotra Apostoła

Najmilsi:
Zbliżając się do Pana, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, wy również niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa. To bowiem zawiera się w Piśmie: «Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto wierzy w niego, na pewno nie zostanie zawiedziony».
Wam zatem, którzy wierzycie, cześć. Dla tych zaś, co nie wierzą, właśnie ten kamień, który odrzucili budowniczy, stał się głowicą węgła – i kamieniem upadku, i skałą zgorszenia. Ci, nieposłuszni słowu, upadają, do czego zresztą są przeznaczeni.
Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, świętym narodem, ludem Bogu na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 14, 6) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Ja jestem drogą i prawdą, i życiem,

nikt nie przychodzi do Ojca inaczej,

jak tylko przeze Mnie. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 14, 1-12)
Jezus Chrystus, zmartwychwstały Pan, jest dla nas drogą, prawdą i życiem, i to On prowadzi nas do Ojca. Syn Boży objawił, kim jest Jego Ojciec, apostołowie zaś utrwalili tę prawdę i przekazali ją następnym pokoleniom.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę».
Odezwał się do Niego Tomasz: «Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?».
Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście».
Rzekł do Niego Filip: «Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy».
Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: „Pokaż nam Ojca?”. Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie, wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła.
Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca».