NR 36 / 2008 – XVI NIEDZIELA ZWYKŁA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Eucharystia to chleb i wino przemienione w Ciało i Krew Chrystusa mocą Jego kapłaństwa. Ale my też jesteśmy Eucharystią – żywą ofiarą dziękczynną składaną Bogu. Trzeba ją złożyć z czystego i przaśnego chleba naszego życia. Pozwólmy, by Pan oczyścił dziś nasze serca i uczynił je ofiarą miłą Bogu.
PIERWSZE CZYTANIE (Mdr 12, 13. 16-19)
Mądrość Boża różni się od ludzkiej. W Bogu mądrość przejawia się we wszystkim: w Jego opatrzności, sprawiedliwości, wszechwładzy, a także w Jego sądach. Najważniejszą jej cechą jest przy tym to, że mądrość Boża nie jest pochopna – daje każdemu czas na nawrócenie.

Czytanie z Księgi Mądrości

Panie, nie ma oprócz Ciebie boga, co ma pieczę nad wszystkim, abyś miał dowodzić, że nie sądzisz niesprawiedliwie.
Podstawą Twojej sprawiedliwości jest Twoja potęga, wszechwładza Twa sprawia, że wszystko oszczędzasz. Moc swą przejawiasz, gdy się nie wierzy w pełnię Twej potęgi, i karzesz zuchwalstwo świadomych. Potęgą władasz, a sądzisz łagodnie i rządzisz nami z wielką oględnością, bo do Ciebie należy moc, gdy zechcesz.
Tak postępując nauczyłeś lud swój, że sprawiedliwy powinien być dobrym dla ludzi. I wlałeś swoim synom wielką nadzieję, że po występkach dajesz nawrócenie.
PSALM (Ps 86, 5-6. 9-10. 15-16a)
Bóg jest łaskawy i miłosierny dla wszystkich. Nikt nie jest wyłączony – każdy ma prawo do Bożego miłosierdzia. [c1]Refren:[/c1] Panie, Ty jesteś dobry i łaskawy. Tyś, Panie, dobry i łaskawy, [c1]*[/c1] pełen łaski dla wszystkich, którzy Cię wzywają. Wysłuchaj, Panie, modlitwę moją [c1]*[/c1] i zważ na głos mojej prośby. [c1]Ref.[/c1] Przyjdą wszystkie ludy przez Ciebie stworzone, [c1]†[/c1] i Tobie, Panie, oddadzą pokłon, [c1]*[/c1] będą sławiły Twe imię. Bo Ty jesteś wielki i czynisz cuda: [c1]*[/c1] tylko Ty jesteś Bogiem. [c1]Ref.[/c1] Ale Tyś, Panie, Bogiem łaski i miłosierdzia, [c1]*[/c1] do gniewu nieskory, łagodny i bardzo wierny. Wejrzyj na mnie [c1]*[/c1] i zmiłuj się nade mną. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Rz 8, 26-27)
Czy człowiek może rozmawiać z Bogiem? Czy potrafi się modlić? Sam z siebie nie jest do tego zdolny, ale z pomocą przychodzi mu Duch Święty. To On sprawia, że człowiek może zbliżyć się do Boga.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:
Duch Święty przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, wie, że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
Ziarnem jest słowo Boże,

a siewcą jest Chrystus,
każdy, kto Go znajdzie,

będzie żył na wieki. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (dłuższa, Mt 13, 24-43)
Kąkol to roślina podobna do zboża, zwłaszcza w pierwszym okresie wzrostu. Łatwo więc o pomyłkę, a pokusa natychmiastowego wyrywania kąkolu jest trudna do opanowania. Podobnie w życiu – nie zawsze potrafimy odróżnić zło od dobra. Zdarza się, że dobro wydaje się nam zbyt trudne i wymagające. Postrzegamy je wtedy jako zło i chcemy niezwłocznie zniszczyć, niczym ewangeliczny kąkol. Tymczasem powinniśmy zaufać Bożej sprawiedliwości.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść:
«Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł.
A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: „Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc się wziął na niej chwast?” Odpowiedział im: „Nieprzyjazny człowiek to sprawił”. Rzekli mu słudzy: „Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?”. A on im odrzekł: „Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza”».
Inną przypowieść im powiedział: «Królestwo niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli. Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, jest większe od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki przylatują z powietrza i gnieżdżą się na jego gałęziach».
Powiedział im inną przypowieść: «Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło».
To wszystko mówił Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił. Tak miało się spełnić słowo Proroka: «Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata».
Wtedy odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie i prosili Go: «Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście». On odpowiedział:
«Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie.
Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego.
Kto ma uszy, niechaj słucha».