WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
DAR CHLEBA
Jezus współczuje znużonym ludziom, którzy podążają za nim spragnieni prawdy i miłości. Mówi do uczniów: Wy dajcie im jeść! (Mt 14, 16). Uczniowie nie staną się ubożsi przez to, że będą hojnie i wielkodusznie dawać z tego, co sami darmo otrzymali: chleb dla ciała, chleb słowa Bożego i łaskę sakramentów. Dlatego Kościół zawsze łączy ewangelizację z autentyczną troską o ubogich i potrzebujących. Ta troska to widzialny i żywy znak prawdy, że Bóg jest miłością.
W liście do Rzymian, którego fragment dzisiaj czytamy, św. Paweł, wykorzystując symbolikę sądu wykazuje nam, że nie możemy być skazani na śmierć, czyli potępieni, jeżeli kochamy tego, który nas pierwszy bezgranicznie umiłował. Chrystus nie wystąpi przeciwko dzieciom Bożym, bo On właśnie umarł za nas i zmartwychwstał, gdy byliśmy jeszcze grzesznikami. Jeśli dziś odnosimy zwycięstwo nad własną słabością, to tylko mocą tej łaski odkupienia, dzięki której nawet w najbardziej bolesnych doświadczeniach życia utwierdzamy się w miłości Boga i bliźnich.
Bóg w Nowym Przymierzu daje nam nieustannie swojego Syna w Eucharystii, toteż nikt i nic nie może stanąć między nami a bezgraniczną miłością Bożą okazaną nam w sposób widzialny przez Chrystusa. Jezus lituje się nad nami i zawsze wychodzi naprzeciw naszym potrzebom. Wystarczy, że zwrócimy się do Niego z prośbą o pomoc – On jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają (Ps 145, 18).
bp Andrzej F. Dziuba
„Jezus odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby, dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom”.
(Mt 14, 19)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Eucharystia jest pokarmem, który Pan zostawił nam przed swoim odejściem do Ojca. Codziennie na wszystkich ołtarzach świata dokonuje się nie tylko cudowne rozmnożenie chleba, ale równie cudowne przemienienie go w Ciało Pańskie, Kościół zaś daje Chleb eucharystyczny wszystkim, którzy go pragną i są jego godni.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 55, 1-3a)
Uczta, o której mówi prorok Izajasz, jest symbolem czasów mesjańskich, które będą się charakteryzować obfitością dóbr. Doczesność naznaczona jest niedostatkiem i dopiero w wieczności Bóg pozwoli nam nasycić się wszelkimi dobrami. Jest wszakże jeden warunek: Bóg wymaga od nas posłuszeństwa.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
To mówi Pan Bóg:
«Wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy. Kupujcie i spożywajcie, dalejże, kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko.
Czemu wydajecie pieniądze na to, co nie jest chlebem? I waszą pracę na to, co nie nasyci? Słuchajcie Mnie, a jeść będziecie przysmaki i dusza wasza zakosztuje tłustych potraw.
Nakłońcie wasze ucho i przyjdźcie do Mnie, posłuchajcie Mnie, a dusza wasza żyć będzie».
PSALM (Ps 145, 8-9. 15-16. 17-18)
Bóg nie tylko stworzył świat i wszystkie istoty żyjące, lecz także nieustannie się o nie troszczy. Każdemu daje w odpowiednim czasie to, co jest dla niego niezbędne. [c1]Refren:[/c1] Otwierasz rękę, karmisz nas do syta. Pan jest łagodny i miłosierny, [c1]*[/c1] nieskory do gniewu i bardzo łaskawy. Pan jest dobry dla wszystkich, [c1]*[/c1] a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył. [c1]Ref.[/c1] Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, [c1]*[/c1] a Ty karmisz ich we właściwym czasie. Ty otwierasz swą rękę [c1]*[/c1] i karmisz do syta wszystko, co żyje. [c1]Ref.[/c1] Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach [c1]*[/c1] i łaskawy we wszystkich swoich dziełach. Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają, [c1]*[/c1] wszystkich wzywających Go szczerze. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Rz 8, 35. 37-39)
Nic nie może podważyć miłości Boga do nas. Taką prawdę głosi św. Paweł, według którego Boża miłość została nam dana najpełniej w Chrystusie Jezusie. Bóg nie może przestać nas kochać, bo zaprzeczyłby wówczas samemu sobie. Miłość stanowi przecież sens Jego istnienia.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz?
Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował. I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani potęgi, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 4, 4b) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem,
które pochodzi z ust Bożych. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 14, 13-21)
Pan żąda od nas współpracy zarówno w dziele ewangelizacji, jak też w innych dziełach miłosierdzia. Bóg jest dawcą wszystkich dóbr, chce jednak, abyśmy my byli ich szafarzami. To On daje chleb głodnym, ale my ten chleb rozdajemy. On daje zdrowie chorym, ale my im posługujemy.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Gdy Jezus usłyszał o śmierci Jana Chrzciciela, oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce pustynne, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych.
A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce to jest puste i pora już spóźniona. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności».
Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść».
Odpowiedzieli Mu: «Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb».
On rzekł: «Przynieście Mi je tutaj».
Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby, dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do sytości i zebrano z tego, co pozostało, dwanaście pełnych koszy ułomków. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.