NR 52 / 2008 – UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Zgromadziliśmy się, aby wielbić Boga w uroczystość Wszystkich Świętych. Nie jesteśmy jednak sami. Każde zgromadzenie liturgiczne powiększają niezliczone zastępy naszych braci i sióstr, którzy doszli już do domu Ojca. Stajemy więc tutaj jakby w przedsionku nieba, aby razem z nimi radować się szczęściem, jakie Bóg także dla nas przygotował. Przychodzimy również i po to, aby przemyśleć swoje życie i poprawić wszystko, co w nim nie jest jeszcze godne nieba.
PIERWSZE CZYTANIE (Ap 7, 2-4. 9-14)
Jak osiągnąć zbawienie wieczne? Przede wszystkim należy opłukać szaty we krwi Baranka. To Jezus przez swoją mękę i śmierć otworzył nam bramę do życia wiecznego. Częsty kontakt z Nim w sakramentach pomaga dojść do celu naszego ziemskiego pielgrzymowania.

Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywego. Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu: «Nie wyrządzajcie szkody ziemi ani morzu, ani drzewom, aż opieczętujemy na czołach sługi Boga naszego». I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela.
Potem ujrzałem wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: «Zbawienie Bogu naszemu, Zasiadającemu na tronie, i Barankowi».
A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czworga Zwierząt, i na oblicze swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: «Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków. Amen!».
A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: «Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli?». I powiedziałem do niego: «Panie, ty wiesz». I rzekł do mnie: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku, i opłukali swe szaty, i wybielili je we krwi Baranka».
PSALM (Ps 24, 1-2. 3-4ab. 5-6)
Nasze zgromadzenie liturgiczne jest zapowiedzią liturgii w niebie. Do nas, zebranych wokół ołtarza, odnoszą się słowa dzisiejszego psalmu. To my jesteśmy ludem wiernym, szukającym Boga. [c1]Refren:[/c1] Oto lud wierny, szukający Boga. Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, [c1]*[/c1] świat i jego mieszkańcy. Albowiem On go na morzach osadził [c1]*[/c1] i utwierdził ponad rzekami. [c1]Ref.[/c1] Kto wstąpi na górę Pana, [c1]*[/c1] kto stanie w Jego świętym miejscu? Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, [c1]*[/c1] który nie skłonił swej duszy ku marnościom. [c1]Ref.[/c1] On otrzyma błogosławieństwo od Pana [c1]*[/c1] i zapłatę od Boga, swego Zbawcy. Oto pokolenie tych, co Go szukają, [c1]*[/c1] którzy szukają oblicza Boga Jakuba. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (1 J 3, 1-3)
W codziennym życiu często doświadczamy dobroci i łaskawości Boga. W ten sposób daje On się poznać i wzbudza w nas pragnienie spotkania Go w wieczności. Całym życiem przygotowujemy się do nieba, ale już dziś warto rozpalić w sobie tęsknotę za Ojcem, który oczekuje nas w swoim królestwie.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła

Najmilsi:
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.
Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jaki jest.
Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 11, 28) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Przyjdźcie do Mnie wszyscy,

którzy jesteście utrudzeni i obciążeni,

a ja was pokrzepię. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 5, 1-12a)
Błogosławieństwa z Kazania na Górze to jakby mapa drogi prowadzącej do nieba. Wskazują najpierw na przymioty ducha, jakie powinny charakteryzować uczniów Pana: ubodzy, cisi, miłosierni… Jednak zwróćmy także uwagę na nagrodę obiecaną w błogosławieństwach. Jest ona Bożym obdarowaniem, które rozpoczyna się już w tym życiu. Już tutaj muszę współpracować z Bogiem w budowaniu Jego królestwa. W niebie otrzymam to, na co tu, na ziemi, zapracowałem.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».