WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WSZYSTKIE PRZYKAZANIA W JEDNYM
Współczesnego człowieka cechuje bardzo praktyczne podejście do rzeczywistości. Chętnie tworzy wynalazki, które skupiają w sobie wiele różnych funkcji. Im więcej jakieś urządzenie może ich pełnić, tym bardziej jest przydatne, cenne i pożądane.
Podobnego sposobu myślenia można by się dopatrzeć w postawie uczonego z dzisiejszej Ewangelii. Jego pytanie o największe przykazanie wyraża pragnienie skondensowania całego Prawa w jednej formule, aby w ten sposób uchwycić jego istotę. Jezus wychodzi naprzeciw tym oczekiwaniom. Naucza, że największym przykazaniem jest miłość. W niej streszczają się wszystkie wymagania, jakie Bóg stawia człowiekowi oraz wszystkie obowiązki, jakie ten ma wobec Boga i bliźniego. Kto stosuje na co dzień zasadę miłości może być pewien, że jego życie wypełni się sensem i przyniesie dobre owoce teraz i w wieczności. Wszystkie ludzkie teorie miłości zawodzą w konfrontacji z Miłością, która całkowicie składa siebie w ofierze. W Jezusie Chrystusie miłość Boga i bliźniego ma swój najdoskonalszy wzór. Każdy gest Mistrza, każde Jego słowo podyktowane było miłością. Nikt nie kochał bardziej niż On. Kto zatem pragnie doświadczyć pełni miłości, może ją odnaleźć jedynie w Chrystusie. Podobnie kto chce wypełnić prawo miłości do końca, może naśladować tylko Jego.
ks. Krzysztof Burski – paulista
„Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?”.
(Mt 22, 36)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Zgromadzeni na niedzielnej liturgii otaczamy Jezusa, który przychodzi do nas w swoim Słowie i w Eucharystii. W ten sposób pokazujemy, że On jest najważniejszy w naszej codzienności, że miłość do Niego wyznacza drogę naszego życia. W duchu tej miłości przeprośmy Boga za to, że nie zawsze chodziliśmy jego ścieżkami.
PIERWSZE CZYTANIE (Wj 22, 20-26)
Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie żyje sam. Wokół nas przewija się wielu ludzi. W kontaktach z drugim człowiekiem pamiętajmy, że przy nim stoi Bóg, który uważnie słucha wszelkich jego skarg.
Czytanie z Księgi Wyjścia
To mówi Pan:
«Nie będziesz gnębił i nie będziesz uciskał cudzoziemców, bo wy sami byliście cudzoziemcami w ziemi egipskiej.
Nie będziesz krzywdził żadnej wdowy i sieroty. Jeślibyś ich skrzywdził i będą Mi się skarżyli, usłyszę ich skargę, zapali się gniew mój i wygubię was mieczem, i będą żony wasze wdowami, a dzieci wasze sierotami.
Jeśli pożyczysz pieniądze ubogiemu z mojego ludu, żyjącemu obok ciebie, to nie będziesz postępował wobec niego jak lichwiarz i nie każesz mu płacić odsetek.
Jeśli weźmiesz w zastaw płaszcz twego bliźniego, winieneś mu go oddać przed zachodem słońca, bo jest to jedyna jego szata i jedyne okrycie jego ciała podczas snu. I jeśliby się żalił przede Mną, usłyszę go, bo jestem litościwy».
PSALM (Ps 18, 2-3a. 3bc-4. 47 i 51ab)
Chrześcijanin to człowiek, który rozumie, że podstawą całej rzeczywistości jest Bóg, że On jest obecny we wszystkich wydarzeniach. Z tej wiary rodzi się miłość do Stwórcy. [c1]Refren:[/c1] Miłuję Ciebie, Panie, mocy moja. Miłuję Cię, Panie, [c1]*[/c1] Panie, mocy moja, Panie, opoko moja i twierdzo, [c1]*[/c1] mój wybawicielu. [c1]Ref.[/c1] Boże, skało moja, na którą się chronię, [c1]*[/c1] tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono. Wzywam Pana, godnego chwały, [c1]*[/c1] i wyzwolony będę od moich nieprzyjaciół. [c1]Ref.[/c1] Niech żyje Pan, niech będzie błogosławiona moja Opoka. [c1]*[/c1] Niech będzie wywyższony mój Bóg i Zbawca. Ty dajesz wielkie zwycięstwo królowi [c1]*[/c1] i okazujesz łaskę Twemu pomazańcowi. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (1 Tes 1, 5c-10)
Święty Paweł rozpoczął dzieło ewangelizacji na kontynencie europejskim w Macedonii i Achai. Mieszkańcy tych ziem, służąc Bogu, kontynuują rozpoczęte przez Apostoła dzieło i w ten sposób stają się jego współpracownikami. Bóg bowiem potrzebuje wciąż nowych zastępów ludzi, z którymi mógłby współdziałać – także w naszych czasach.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan
Bracia:
Wiecie, jacy byliśmy dla was, przebywając pośród was. A wy, przyjmując słowo pośród wielkiego ucisku, z radością Ducha Świętego, staliście się naśladowcami naszymi i Pana, by okazać się w ten sposób wzorem dla wszystkich wierzących w Macedonii i Achai.
Dzięki wam nauka Pańska stała się głośna nie tylko w Macedonii i Achai, ale wasza wiara w Boga wszędzie dała się poznać, tak że nawet nie trzeba nam o tym mówić. Albowiem oni sami opowiadają o nas, jakiego to przyjęcia doznaliśmy od was i jak nawróciliście się od bożków do Boga, by służyć Bogu żywemu i prawdziwemu i oczekiwać z niebios Jego Syna, którego wzbudził z martwych, Jezusa, naszego wybawcę od nadchodzącego gniewu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 14, 23) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
Jeśli mnie kto miłuje,
będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i do niego przyjdziemy. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 22, 34-40)
Pytania o sprawy zasadnicze często pojawiają się w naszym myśleniu. Jezus postawiony przed takim pytaniem daje natychmiast odpowiedź. Co dla Niego jest najważniejsze? Obecność Boga i człowieka. To dla nich przyszedł na ziemię, to im okazuje swoją miłość.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że Jezus zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał wystawiając Go na próbę: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?».
On mu odpowiedział: «„Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem”. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy».