WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
MATKA SŁOWA
Nikt nie rozumie dziecka lepiej niż matka. Maryja, która przez dziewięć miesięcy nosiła pod sercem Syna Bożego, była też Jego pierwszą i najpilniejszą słuchaczką. Wsłuchiwała się w Słowo Boże zapisane na kartach Starego Testamentu, jak również w słowa samego Jezusa. Rozważała wszystkie wydarzenia zbawcze związane z Jego przyjściem na świat i przez całe swoje życie przechowywała je w sercu. Jak każda matka utrwalała w pamięci wszystko, co dotyczyło Syna: Jego narodzenie w Betlejem, życie w Nazarecie, głoszenie Ewangelii, mękę, śmierć i zmartwychwstanie.
Sam Bóg powierzył swego Syna w ręce Maryi, a Ona, rodząc Wcielone Słowo Ojca, związała się z Nim całą swoją istotą. Żyła tylko dla Niego. Dając Mu ciało, oddała Mu także umysł, wolę i serce. Od Niego uczyła się postrzegać i rozumieć wszystko w świetle wiary.
Matka Słowa pozostaje wciąż niedoścignionym wzorem, jak przyjmować Słowo Boże i wprowadzać je w życie. Niektórzy Ojcowie Kościoła uważali nawet, że Jej nieustanne duchowe przyjmowanie do serca Bożego Słowa było większą zasługą niż fizyczny fakt Bożego macierzyństwa. Dziś, gdy modlimy się o Nowy Rok pełen Bożego pokoju, ufamy, że macierzyńska opieka Maryi wzmocni w nas dobro i osłoni nas przed wszelkim złem. Przecież to właśnie w Jej dłonie Jezus w chwili śmierci złożył każdego z nas.
ks. Ryszard Maria Tomaszewski – paulista
„Pasterze pospiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę”.
(Łk 2, 16)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Na początku roku kalendarzowego prosimy Boga o błogosławieństwo. Naszą Orędowniczką jest Najświętsza Maryja Panna. Ona poprzez swoją wiarę w Boga i poświęcenie się realizacji Jego woli jest dla nas przykładem chrześcijańskiego życia i kroczenia Bożymi drogami.
PIERWSZE CZYTANIE (Lb 6, 22-27)
W czasach Starego Testamentu Bóg hojnie obdarzał błogosławieństwem swoich wyznawców, będąc ciągle obecnym w ich życiu. Obecność tę wyrażało wspomnienie Imienia Bożego. I nad nami zostało ono wypowiedziane w momencie naszego chrztu. Jesteśmy zatem wezwani do życia zgodnego z tym Imieniem – do życia w obecności Bożej.
Czytanie z Księgi Liczb
Pan mówił do Mojżesza tymi słowami:
«Powiedz Aaronowi i jego synom: tak oto macie błogosławić synom Izraela. Powiecie im:
„Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie swoje oblicze i niech cię obdarzy pokojem”.
Tak będą wzywać imienia mojego nad synami Izraela, a Ja im będę błogosławił».
PSALM (Ps 67, 2-3. 5 i 8)
Psalm, którym będziemy się teraz modlić, śpiewano w Izraelu jako wyraz radości z obecności Boga pośród Jego ludu. Zgromadzeni wokół Jezusa zrodzonego z Maryi wyrazimy tymi słowami naszą radość z Bożego Narodzenia.
Refren: Bóg miłosierny niech nam błogosławi.
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi; *
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów. Ref.
Niech się narody cieszą i weselą, †
że rządzisz ludami sprawiedliwie, *
i kierujesz narodami na ziemi. Niechaj nam Bóg błogosławi, *
niech się Go boją wszystkie krańce ziemi. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Ga 4, 4-7)
Zamiarem Bożym jest nasze zbawienie – zgodnie z obietnicą daną pierwszym rodzicom. Narodzenie Jezusa z niewiasty, czyli z Maryi, jest znakiem, że nadszedł już długo oczekiwany czas naszego zbawienia i Bóg naprawdę zamieszkał pośród nas.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Galatów
Bracia:
Gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg zesłał swojego Syna, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: «Abba, Ojcze». A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Hbr 1, 1-2)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg
do ojców przez proroków,
a w tych ostatecznych dniach
przemówił do nas przez Syna.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 2, 16-21)
Maryja – nasza pośredniczka u Boga ukazuje się w dzisiejszej Ewangelii jako niewiasta zasłuchana w to, co Bóg do Niej mówi przez różnorodne wydarzenia. Do nas także Bóg ciągle przemawia. Na początku roku prośmy Go o serca podobne do serca Maryi, abyśmy tak jak Ona przyjmowali i rozważali wydarzenia zbawcze, w których w tych dniach uczestniczymy.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Pasterze pospiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu.
A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali.
Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.
A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.
Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
THEOTOKOS
Sobór Nicejski w 325 r. sprecyzował wiarę w bóstwo Jezusa Chrystusa, a I Sobór Konstantynopolski w 381 r. wiarę w bóstwo Ducha Świętego. Kolejny sobór w Efezie w roku 431 musiał jasno określić osobową jedność Zbawiciela, Boga-Człowieka. W ścisłym związku z tą prawdą wiary pozostaje tajemnica Bożego macierzyństwa Maryi. Sobór w Efezie, zgodnie ze znacznie wcześniejszą tradycją, nazywa Najświętszą Maryję Pannę Theotokos – Matką Bożą, Bogurodzicą. Maryja została matką Jezusa-człowieka, który jest również Synem Bożym, drugą Osobą Boską, dlatego jest ona zarazem Matką Bożą. Kult Najświętszej Maryi Panny otrzymał w ten sposób podstawy dogmatyczne i rozwija się odtąd żywiołowo tak na Wschodzie, jak i na Zachodzie. Wyraża to ogromna ilość modlitw, pieśni religijnych i dzieł sztuki poświęconych Bożej Matce.
W Polsce kult Matki Bożej znalazł najwcześniejszy wyraz w pieśni Bogurodzica, przypisywanej św. Wojciechowi. Jan Paweł II w czasie pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny poświęcił jej swoje rozważanie wygłoszone do młodzieży z balkonu rezydencji prymasowskiej w Gnieźnie.
Danym mi było, jako biskupowi odpowiedzialnemu za duszpasterstwo młodzieży męskiej, stać obok Ojca Świętego. Gdy młodzi co chwila przerywali papieżowi jego rozważanie oklaskami, powiedziałem: „A może ja, Wasza Świątobliwość, uspokoję ich trochę, bo szkoda tej treści?”. Papież spojrzał na mnie i spokojnie odpowiedział: „A czy zauważył Ksiądz Biskup, że oni klaszczą tylko tam, gdzie trzeba?”. Już się więcej nie odzywałem, bo jemu te oklaski były potrzebne jako dowód, że oni go rozumieją, że przyjmują to, co do nich mówi i że ta wspaniała treść jednak do nich dochodzi. A mówił, że Bogurodzica jest nie tylko pieśnią religijną, ale też orędziem, wyznaniem wiary, polskim symbolem, polskim Credo, katechezą, a nawet dokumentem chrześcijańskiego wychowania.
Jego słowa oparte o maryjny tytuł Bogarodzicy, Matki Syna Bożego, budziły wiarę, nadzieję i miłość w sercach młodzieży i całego narodu. Papież zakończył swoje rozważanie wezwaniem do Ducha Świętego: „Światłości młodych polskich sumień: przyjdź! Przyjdź i umocnij w nich tę miłość, z której się kiedyś poczęła pierwsza polska pieśń: Bogurodzica!” I tak rozważania historyczno-dogmatyczne przeniosły się na twardą, codzienną rzeczywistość i stały się wezwaniem, by po Bożemu ją kształtować.
bp Ignacy Jeż
