WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
SERCE – WYJĄTKOWE KRÓLESTWO
Nauka o królestwie Bożym zajmuje centralne miejsce w nauczaniu Chrystusa. W osobie Jezusa Bóg przychodzi do ludzi i chce królować w ich sercach. Na tyle „bliskie jest królestwo Boże”, na ile Bóg w Chrystusie zbliżył się do ludzkiego serca. Królestwo Boże posiada swoją specyfikę i różni się zdecydowanie od jakiegokolwiek ziemskiego królestwa. Jego wyjątkowość wyraża się w tym, że ma ono przeniknąć do wnętrza człowieka, opanować jego myśli, uczucia i pragnienia. Oznacza to, że królestwo Boże musi najpierw zaistnieć w sercu człowieka, aby on przez całą wieczność mógł korzystać z jego duchowego bogactwa.
Aby serce człowieka mogło stać się królestwem Bożym, konieczne jest jego nawrócenie, które nie może dokonać się bez głębokiej wiary w Ewangelię. Serce ludzkie zyskuje wtedy nową godność, staje się uprzywilejowaną przestrzenią królowania Boga. Konkretnym wyrazem obecności królestwa Bożego w sercu człowieka jest pójście za Chrystusem, stanie się Jego uczniem przez naśladowanie Jego postawy.
ks. Roman Mleczko, paulista
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Eucharystia jest miejscem przemiany. Uczestnicząc w Ofierze Chrystusa, zostajemy obdarzeni Jego mocą, która przemienia nasze myślenie, wartościowanie, sposób przeżywania i zwraca nasze serca ku temu, co wieczne i prawdziwe.
PIERWSZE CZYTANIE (Jon 3, 1-5. 10)
W dzisiejszych czytaniach dominuje temat nawrócenia. Bóg troszczy się o zagubionego i grzesznego człowieka. Wysyła mu na pomoc swoich posłańców, aby wzywali do przemiany życia. Tak było w przypadku Niniwy, tak też jest w życiu każdego z nas. Bóg ciągle stawia na naszej drodze znaki, które przypominają nam o prawdziwym powołaniu i konfrontują nas z naszą własną słabością i grzechem. Bądźmy otwarci na Boże upomnienia, abyśmy, tak jak mieszkańcy Niniwy, mogli doświadczyć Bożego miłosierdzia i uniknąć zasłużonej kary.
Czytanie z Księgi proroka Jonasza
Pan przemówił do Jonasza po raz drugi tymi słowami: «Wstań, idź do Niniwy, wielkiego miasta, i głoś jej upomnienie, które Ja ci zlecam». Jonasz wstał i poszedł do Niniwy, jak Pan powiedział.
Niniwa była miastem bardzo rozległym – na trzy dni drogi. Począł więc Jonasz iść przez miasto jeden dzień drogi i wołał, i głosił: «Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona».
I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i oblekli się w wory od największego do najmniejszego.
Zobaczył Bóg czyny ich, że odwrócili się od swojego złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej.
PSALM (Ps 25, 4-5. 6-7bc. 8-9)
Jesteśmy wezwani do przemiany życia, ale to Bóg daje łaskę nawrócenia, On daje światło, dzięki któremu potrafimy rozpoznać dobro i pójść za nim. Módlmy się razem z Psalmistą o ten dar: Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Refren: Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, *
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń, *
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję. Ref.
Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie, *
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Pamiętaj o mnie w swoim miłosierdziu *
ze względu na dobroć Twą, Panie. Ref.
Dobry Pan jest i prawy, *
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze, *
uczy pokornych dróg swoich. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 7, 29-31)
Święty Paweł przypomina nam dzisiaj, że czas jest krótki. Co to znaczy? Czy mamy spodziewać się bliskiego końca i nie angażować się w codzienne życie, które jest darem od Boga? Apostoł chce nam ukazać życie w szerszej perspektywie, abyśmy widzieli głębiej i nie dali się zamknąć w doczesności. Czas podarowany nam przez Boga, jak długi by nie był, jest zamknięty w ramach urodzin i śmierci, których nie jesteśmy w stanie przełamać. Przyjęcie tych ram, świadomość, że czas jest krótki, uczy nas mądrego dystansu do spraw doczesnych, angażowania się w nie z wolnym sercem, które wie, że jest coś więcej niż życie ciała.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Mówię wam, bracia, czas jest krótki.
Trzeba więc, aby ci, co mają żony, tak żyli, jakby byli nieżonaci, a ci, co płaczą, tak jakby nie płakali, ci zaś, co się radują, tak jakby się nie radowali; ci, co nabywają, jak gdyby nie posiadali; ci, co używają tego świata, tak jakby z niego nie korzystali.
Przemija bowiem postać tego świata.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mk 1, 15)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Bliskie jest królestwo Boże.
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 1, 14-20)
Czas się wypełnił. Ten czas, w którym jesteśmy zanurzeni, osiągnął swoją pełnię i sens wraz z przyjściem Chrystusa. Już teraz, w przestrzeni ziemskiego czasu, możemy dotknąć wieczności, spotkać Boga, który wszedł w uciskające nas ramy doczesności, aby ją przemienić. Warunkiem spotkania jest nawrócenie. Apostołowie odpowiedzieli bez wahania na wezwanie Jezusa i poszli za Nim. Czy my także zdobędziemy się na taką wewnętrzną wolność i pójdziemy z Jezusem poprzez czas, ku wieczności?
Słowa Ewangelii według świętego Marka
Gdy Jan został uwięziony, przyszedł Jezus do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię».
Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. Jezus rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi». I natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim.
Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni zostawili ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi i poszli za Nim.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
PAWEŁ W SZKOLE GAMALIELA
Przypomnijmy sobie świadectwo Pawła: „Jestem Żydem i urodziłem się w Tarsie w Cylicji. Jednak wychowałem się w tym mieście [Jerozolima] i tutaj u Gamaliela zdobyłem staranne wykształcenie w ojczystym Prawie. Byłem tak gorliwy w służbie Bożej, jak wy dzisiaj” (Dz 22, 3).
Żydowscy chłopcy w wieku 13 lat stawali się pełnoletni. Zapewne w tym właśnie wieku młody Paweł wstąpił do szkoły Gamaliela, co wiązało się z jego przeprowadzką z Tarsu do Jerozolimy. Rabi Gamaliel, nauczyciel Prawa bardzo ceniony i szanowany przez cały naród, był potomkiem rabiego Hillela, twórcy sławnej szkoły interpretacji Tory. O nauczycielu Pawła i jego mądrości wspomina św. Łukasz w Dziejach Apostolskich, przytaczając jego wypowiedź odnośnie do aresztowanych apostołów. Kiedy niektórzy członkowie Sanhedrynu domagali się ich śmierci, Gamaliel doradzał zachowanie ostrożności: „Zostawcie tych ludzi w spokoju i uwolnijcie ich. Bo jeśli jest to sprawa i wymysł czysto ludzki, pójdzie w zapomnienie. Jeśli jednak rzeczywiście pochodzi od Boga, nie zdołacie ich zniszczyć, a z czasem może się okazać, że walczyliście z Bogiem” (Dz 5, 38-39). W szkole tak znamienitego mistrza Paweł rozmiłował się w Piśmie Świętym i stał się niezwykle gorliwym faryzeuszem (zob. Gal 1, 14; Flp 3, 5-6; Dz 22, 3; 23, 6; 26, 5). Staranne wykształcenie, które otrzymał, okazało się nie tylko kształtowaniem intelektu, ale zaowocowało ugruntowaną i gorącą wiarą. Spotkanie z Jezusem zmartwychwstałym, które miało miejsce pod Damaszkiem, okazało się kolejnym decydującym etapem tej drogi rozwoju. Do tego czasu gorliwości Pawła i jego wierności Prawu nic nie można było zarzucić. To gorliwość i doskonała znajomość Pisma Świętego stały się cennymi przymiotami późniejszego Apostoła.
W naszej drodze wzrastania w wierze również potrzeba mistrzów i pogłębionego studium Pisma Świętego. Są to środki dostępne, a zarazem niezbędne. Gamalielowi przypisuje się słowa: „Znajdź sobie nauczyciela, a będziesz się trzymał z dala od spraw wątpliwych”. Warto zadać sobie pytanie, kto jest mistrzem, autorytetem, który wywiera zasadniczy wpływ na nasze życie. Czy ten mistrz gwarantuje nam właściwy rozwój? I jeszcze pytanie o korzystanie z Pisma Świętego. Gorliwość św. Pawła karmiona była Biblią, którą znał i w którą wierzył. Dzięki temu jego późniejsza wiara w Chrystusa zyskała solidne fundamenty. Warto skorzystać z przykładu Apostoła Narodów.
ks. Bogusław Zeman, paulista
