NR 47 / 2009 – XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Co niedzielę gromadzimy się jako jedna rodzina na Eucharystii. Chcemy oddać cześć Bogu, którego nazywamy Ojcem; Jezusowi, który jest naszym Bratem i Zbawicielem; Duchowi Świętemu, który umacnia naszą wiarę. Rozpoczynając Mszę świętą znakiem krzyża świętego, otwórzmy serca, by Bóg łączył nas coraz ściślej w jedną rodzinę.
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 2,18-24)
Zaczerpnięty z Księgi Rodzaju opis stworzenia kobiety w przepiękny sposób ukazuje równość, a jednocześnie wzajemną przynależność do siebie mężczyzny i niewiasty. Ta przynależność najpełniej realizuje się w małżeństwie, o którym już tutaj sygnalizuje się, że jest nierozerwalne.

Czytanie z Księgi Rodzaju

Pan Bóg rzekł:
«Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc».
Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki powietrzne, Pan Bóg przyprowadził je do mężczyzny, aby przekonać się, jaką on da im nazwę. Każde jednak zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę «istota żywa». I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom powietrznym i wszelkiemu zwierzęciu polnemu, ale dla człowieka nie znalazł odpowiedniej pomocy.
Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę.
A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział: «Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała. Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta». Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem.
PSALM (Ps 128,1-2.3.4-6)
Psalmista wychwala Boga za piękno życia rodzinnego. Zrodzenie potomstwa było uważane w starożytnym Izraelu za szczególne błogosławieństwo Boga. Rodzinne więzi należy pielęgnować, gdyż stwarzają one naturalne i zgodne z Bożym planem środowisko rozwoju życia fizycznego i duchowego. [c1]Refren:[/c1] Niechaj nas zawsze Pan Bóg błogosławi. Szczęśliwy człowiek, który się boi Pana [c1]*[/c1] i chodzi Jego drogami. Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich, [c1]*[/c1] szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie. [c1]Ref.[/c1] Małżonka twoja jak płodny szczep winny [c1]*[/c1] w zaciszu twojego domu. Synowie twoi jak oliwne gałązki [c1]*[/c1] dokoła twego stołu. [c1]Ref.[/c1] Tak będzie błogosławiony człowiek, który się boi Pana. [c1]*[/c1] Niechaj cię z Syjonu Pan błogosławi i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem przez wszystkie dni twego życia. [c1]*[/c1] Obyś oglądał potomstwo swych dzieci. Pokój nad Izraelem. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Hbr 2,9-11)
Chrystus nazywa nas swoimi braćmi. Przynależymy wraz z Nim do jednej rodziny, gdyż jesteśmy odkupieni mocą Jego Krwi. Ta więź Krwi umacnia się jeszcze bardziej, gdy w Eucharystii łączymy się z Panem, przyjmując Jego Ciało.

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:
Widzimy Jezusa, który mało od aniołów był pomniejszony, chwałą i czcią ukoronowanego za cierpienia śmierci, iż z łaski Bożej za wszystkich zaznał śmierci.
Przystało bowiem Temu, dla którego wszystko i przez którego wszystko, który wielu synów do chwały doprowadza, aby przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienie. Tak bowiem Chrystus, który uświęca, jak ludzie, którzy mają być uświęceni, z jednego są wszyscy. Z tej to przyczyny nie wstydzi się nazwać ich braćmi swymi.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (1J 4,12) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Jeżeli miłujemy się wzajemnie,

Bóg w nas mieszka i miłość ku Niemu jest w nas doskonała. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (dłuższa, Mk 10,2-16)
Prawo Starego Testamentu zezwalało na rozwody. Częstym powodem rozpadu małżeństwa była bezdzietność. Szkoły rabinów przedstawiały też inne racje, które usprawiedliwiały rozwód. Jezus, odwołując się nie do ludzkich tradycji, lecz do słów samego Boga, naucza o nierozerwalności małżeństwa.

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Faryzeusze przystąpili do Jezusa i chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę.
Odpowiadając zapytał ich: «Co wam nakazał Mojżesz?»
Oni rzekli: «Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić».
Wówczas Jezus rzekł do nich: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg „stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem”. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela».
W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. Powiedział im: «Kto oddala żonę swoją, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo względem niej. I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo».
Przynosili Mu również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego. A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego».
I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.