WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
BOGATY MOŻE WEJŚĆ DO KRÓLESTWA
Pierwsze czytanie z Księgi Mądrości przypomina, że Pan wyprowadził z niewoli egipskiej swój lud, okazując mu łaskę i zmiłowanie. Bóg troszczy się o wszystko, co stworzył, nawet o tych, którzy z powodu grzechu odchodzą od Niego. Tylko On, który kocha wszystkich, może zaspokoić ludzką potrzebę szczęścia.
Drugi List św. Pawła do Tesaloniczan kieruje nasze myśli ku powtórnemu przyjściu Chrystusa. Bóg doskonali swoje stworzenie i czyni godnym szczęścia. Wspiera słabego człowieka, wzmacnia jego pragnienie dobra i uzdalnia do wypełniania dobrych czynów, do których człowiek sam z siebie nie jest zdolny. Odpowiedzią na Bożą miłość powinno być nasze pełne zaufanie Bogu, prośba o łaski przemieniające nasze życie oraz ufne oczekiwanie na przyjście Chrystusa.
Jezus przyszedł na świat, aby szukać zagubionych, aby spotkać tych, którymi wszyscy pogardzają. Celnikowi Zacheuszowi powiedział: „Dziś muszę zatrzymać się w twoim domu”. Nieco wcześniej, Ewangelista Łukasz zamieścił słowa Jezusa mówiące, że „łatwiej wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego”. Przykład Zacheusza pokazuje, że jest to jednak możliwe. Chrystus uczy nas, że Bóg nie pragnie potępienia grzeszników, ale ich zbawienia. W każdym z nas jest świadome lub mniej świadome pragnienie zobaczenia Jezusa. Szukajmy Go jak Zacheusz i przyjmijmy z wdzięcznością do naszych serc, a zbawienie stanie się naszym udziałem.
ks. Andrzej Banaszek
„Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu”.
(Łk 19,9)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Chrystus, który gromadzi nas w parafialnej świątyni, przypomina dzisiaj prawdę o niezmierzonym miłosierdziu Boga. Pomimo naszych grzechów, Ojciec stale czeka na nas z otwartymi ramionami. Powrotne drogi człowieka prowadzące do spotkania z miłosiernym Ojcem bywają różne – tak jak historia przywołanego dzisiaj Zacheusza – zawsze jednak wydają piękne owoce.
PIERWSZE CZYTANIE (Mdr 11,22 – 12,2)
Bóg Stworzyciel wszystko podtrzymuje swoim ożywczym tchnieniem – Bożą łaską. Kocha swoje stworzenie, a wśród niego szczególnie człowieka. Miłość Boga delikatna „jak ciepły deszcz” jest bezwarunkowa. Bóg kocha człowieka, nawet kiedy ten błądzi; jednocześnie wzywa do nawrócenia, „nieznacznie go strofując” – pisze autor Księgi Mądrości.
Czytanie z Księgi Mądrości
Panie, świat cały przy Tobie jak ziarnko na szali, kropla rosy porannej, co spadła na ziemię. Nad wszystkim masz litość, bo wszystko w Twej mocy, i oczy zamykasz na grzechy ludzi, by się nawrócili. Miłujesz bowiem wszystkie stworzenia, niczym się nie brzydzisz, co uczyniłeś, bo gdybyś miał coś w nienawiści, nie byłbyś tego uczynił.
Jakżeby coś trwać mogło, gdybyś Ty tego nie chciał? Jak by się zachowało, czego byś nie wezwał? Oszczędzasz wszystko, bo to wszystko Twoje, Panie, miłośniku życia.
Bo we wszystkim jest Twoje nieśmiertelne tchnienie. Dlatego nieznacznie karzesz upadających i strofujesz, przypominając, w czym grzeszą, by wyzbywszy się złości, w Ciebie, Panie, uwierzyli.
PSALM (Ps 145,1-2.8-9.10-11.13cd-14)
Psalm z dzisiejszej liturgii to pieśń uwielbienia Boga. Autor wymienia Boże imiona: dobry, łagodny, miłosierny, łaskawy, nieskory do gniewu… Bóg nie traci wiary w człowieka, nawet kiedy nam jej zabraknie, albo już nie starcza sił. Bóg bowiem „podtrzymuje wszystkich, którzy upadają i podnosi wszystkich zgnębionych”.
Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu.
Będę Ciebie wielbił, Boże mój, Królu, *
i sławił Twoje imię przez wszystkie pokolenia.
Każdego dnia będę Ciebie błogosławił *
i na wieki wysławiał Twoje imię. Ref.
Pan jest łagodny i miłosierny, *
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich, *
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył. Ref.
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę. Ref.
Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach *
i we wszystkich dziełach swoich święty.
Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają, *
i podnosi wszystkich zgnębionych. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (2Tes 1,11 – 2,2)
Problem końca świata zaprząta nie tylko naszą uwagę, ale był również istotny dla pierwszych chrześcijan. Św. Paweł przestrzega, aby Tesaloniczanie nie dali się zwieść ani zastraszyć, gdyż – jak mówi Jezus w Ewangelii – „Królestwo Boże pośród was jest”. Z kolei, Apostoł Narodów zwraca uwagę, że prawdziwą sztuką jest żyć tak, aby – współpracując z Bożą łaską – być godnym zaproszenia do tego Królestwa.
Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 3,16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 19,1-10)
Dzisiejsza Ewangelia opowiada o człowieku wielkich pragnień i odwagi. Naraziwszy się na pośmiewisko, decyduje się na absurdalny krok, a to wszystko po to, by spotkać Jezusa. Dialog z Nim odmieni życie Zacheusza i zaowocuje nawróceniem – naprawi krzywdy wyrządzone bliźnim. Wykonywał skorumpowany zawód celnika – od tej pory zapewne stracił „lewe” dochody, ale zyskał prawdziwe, tzn. wieczne życie.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. A był tam pewien człowiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty. Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić.
Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: «Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu». Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy, widząc to, szemrali: «Do grzesznika poszedł w gościnę».
Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: «Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie».
Na to Jezus rzekł do niego: «Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Jeden Bóg – medytacja
Bo PAN jest wielkim Bogiem,
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku są krańce ziemi
I szczyty gór należą do Niego…
Wejdźcie! Oddajmy pokłon, padnijmy przed Nim,
klęknijmy przed PANEM, który nas stworzył.
Bo On jest naszym Bogiem,
My ludem Jego pastwiska i owcami rąk Jego.
(Ps 95,3-7)
1. Bóg jest istotą najdoskonalszą; najwyższym i jedynym dobrem, początkiem i końcem wszystkiego, co żyje.
Jest On Przedwieczny, Wszechmogący, jest Prawdą, Panem wiedzy, Wszechwidzący, Dobroczyńcą, Święty; jest Miłością, Dobrocią, Pięknem. Jest Bytem koniecznym: „Jestem, który jestem” (Wj 3,14); jest najbardziej godnym przedmiotem mojej nauki, jedynym autorytetem, jedynym całkowicie pociągającym, jedynym szczęściem wiecznym.
2. Jestem tym, kto sam z siebie, jako taki jest niczym: wszystko otrzymałem od Boga: „Dzięki łasce Boga jestem kim jestem” (1Kor 15,10).
Jestem maleńkim Bożym stworzeniem; potrzebuję, aby On mnie nieustannie podtrzymywał przy życiu; wkrótce zniknę z ziemi i stawię się przed Nim, aby zdać Mu sprawę z mojego życia, oraz otrzymać nagrodę albo karę, na jaką zasłużyłem swoimi uczynkami.
Jestem biednym ignorantem; wielkim i niegodnym grzesznikiem; nie zasługuję, aby być przyjętym do Jego najświętszej obecności z powodu licznych moich niewierności; więcej, swoimi grzechami zasługuję na wzgardę i Jego słuszną karę.
Nieustannie potrzebuję łaski i miłosierdzia Bożego, abym unikał grzechu, pokonywał pokusy, uniknął piekła.
3. Panie Jezu, daj mi poznać siebie i poznać Ciebie. Spraw, abym nie pragnął niczego poza Tobą. Abym nienawidził siebie, a miłował Ciebie. Abym wszystko robił dla Ciebie. Abym siebie upokarzał, a Ciebie wywyższał. Abym zasłużył nie na co innego, ale na Ciebie (św. Augustyn).
Człowiek został stworzony, aby poznawać, służyć, kochać Pana, swego Boga.
Panie, chcę poznać Ciebie, aby Cię wielbić i czcić z miłością.
Rachunek sumienia. Czy mam wielkie wyobrażenie Boga? Czy staram się poznawać Jego nieskończoną doskonałość? Czy też mam fałszywe uznanie dla siebie? Czy znajduję upodobanie w sobie? Czy większe wrażenie robi na mnie to, co jest stworzone, czy sam Stwórca?
Postanowienie. Chcę, aby wszystko, co robię, było na większą chwałę Bożą.
Modlitwa na zakończenie.
bł. Jakub Alberione
